Chapter 18

3.7K 116 9
                                    

Chapter 18

Tristan

"What are you doing here?" Inis na tanong ko nang makita ko si Safire sa opisina ko na prenteng nakaupo.

"Let's talk." Tumayo siya.

"I don't have time for you, go back to hell." I said.

I saw hurt in her eyes but I don't care. She left us siguro mas matatanggap ko pa kung ako lang ang iniwan niya pero pati anak namin? Ni hindi niya inisip na lalaking walang ina si Tatiana.

Umiwas siya ng tingin and after a minute she looked at me again. "I want to be part of my daughter's life."

"Anong sabi mo?" Nagtatangis ang aking bagang sa kaniyang sinabi.

"You heard me, Tristan. Gusto kong makilala ang anak ko."

"Wala kang anak dito, Safire. You left, right? So don't expect na may babalikan ka pa." Puno ng timping sabi ko.

"I know." Malungkot na aniya. "I just want to know her." She sighed. "Hindi niya kailangang malaman na nanay niya ako. She doesn't need to know but still...I want to be part of her life kahit sa kakaonting panahon lang."

"No." Tanggi ko. Wala siyang karapatan sa anak ko. Wala siyang karapatan. She left us! And I will never forgive her for that! "Bumalik ka na sa asawa at anak mo!" Iniwan niya kami dahil sa lalake niya. She's a gold digger slut! Hindi siya nakuntento sa kaya kong ibigay so she went for a bigger fish!

"Please, Tristan. I'm begging you." Lumuhod siya sa harap ko. "Hayaan mong makilala ko siya. Please." She started crying and I want to punch myself for feeling something again. "Please...parang-awa mo na. She doesn't need to know that I'm her mother."

Marahas na kinuha ko ang kaniyang braso. "I also begged you before, I also begged you na bumalik ka sa amin pero anong ginawa mo?! Pinakaladkad mo ako sa mga tauhan ng asawa mo! Kaya umalis ka na bago ko pa gawin sa'yo iyon! I don't care if you are a Duchess now!" I went to the door at binuksan iyon.  "Leave!"

"Tristan, please. I will do everything. Kahit anong gusto mo gagawin ko. Just please..."

"I don't want anything from you! Umalis ka na bago pa magdilim ang paningin ko." Hinayaan kong maramdaman niya ang poot na nararamdaman ko.

Wala siyang nagawa kundi ang umalis. Napahilot ako sa aking sentido. We were ok before, wala kaming naging problema. We were having the best time of our life lalo na noong dumating si Hanan sa buhay namin. We were blessed with a beautiful baby girl pero makalipas ng isang taon, naaksidente ako. I was at the hospital for weeks at ni minsan ay hindi siya dumalaw and the next thing I knew, she went to Spain to marry a Duke. A f*cking duke! Gumawa ako ng paraan, I begged her na sumama sa akin pero ipinakaladkad niya ako paalis, she even banned me in the whole country.
Hinding-hindi ko siya mapapatawad sa ginawa niyang pag-iwan sa amin ni Hanan!


Safire

"Milady." Bahagyang yumukod si Zone sa akin. "It's raining, it's time to go."

Hindi ko siya pinakinggan. Naktanaw lang ako sa anak ko. She's at the waiting area waiting for her father to pick her up from school and beside her is her nanny.

"I want to be with her. I want to hold her. I want to kiss her. There's a lot of things that I wanna do with her but I can't. I lost all my rights to be her mother when I chose to marry Philip." Malungkot kong sabi habang tanaw ko pa rin si Hanan. She's so beautiful. Naaalala ko noong ipinanganak ko siya, I felt so lucky and blessed tapos dumagdag pa si Tristan, he's loving...almost perfect. I'm happy pero hindi nagtagal ang kasiyahang iyon.

"One last push, misis. I can see your baby's head." Rinig kong sabi ng doktor.

"You heard that, My? Isa na lang. You can do this." Pagpapalakas ng loob sa akin ni Tristan.

"I--i I c-can't!"

I'm exhausted! Hindi ko alam kung kakayanin ko pa ba! I just want to faint! Ang sakit-sakit pala ne'to.

Tristan kissed the back of my mind. "Isa na lang, My. For you and for our baby." Aniya. Alam ko magiging delikado para sa akin at sa baby kunh ngayon pa ako susuko.

"Ok, misis. Isa na lang. One...two...three push!"

I did what the doctor said. Umire ako, I gave all my strength for that push!

"Aahhhh!!!" After that I heard the cry of our baby and as if all the pain suddenly went away.

"It's a healthy baby girl." The doctor announced after that I dozed off. Pagkagising ko ay sinalubong ako ni Tristan na may ngiti sa mga labi.

"Do you need anything? Nagugutom ka ba? Nauuhaw?"

Tinulungan niya akong makaupo. "Our baby?" Tanong ko.

Tristan eyes shone. "She's beautiful. Our baby is healthy. She's great. You're great, My. Thank you. I love you. Hinalikan niya ako sa aking mga labi. "Mamaya dadalhin siya dito."

Tumango-tango ako. After a few minutes, may kumatok at nang buksan iyon ni Tristan ay pumasok roon ang nurse kasama ang baby namin.

Parang sasabog ang dibdib ko when I saw my baby. Kinuha siya noong nurse at ibinigay sa akin. Oh God! Thank you. "She's so cute." Sabi ko na naiiyak. I looked at Tristan and he was smiling while looking at us.

"Ma'am, iwan ko muna po sa inyo si Baby." Sabi ng nurse.

Tumango ako at doon umalis ang nurse. Umupo sa harap namin si Tristan. "She's perfect." Tuluyan ng tumulo ang luha ko. So much happiness filled my heart. So much love.

"We're parents now." Idinikit niya ang noo niya sa noo ko.

Tumango ako habang umiiyak pa rin. I can't believe na mararanasan kong maging masaya ng ganito. "I love you, Dy. I love you so much."

"I love you too, My. Mahal na mahal ko kayo ni Hanan."

Our Hanan Magayon.

"Milady," I was back at my reverie when I heard Zone. Inabot niya ang isang puting panyo.

Kinuha ko iyon. "Let's go." Sabi ko. "Make sure my child is safe." I told him then he nodded. Pumasok ako sa limousine. I can have every material things in the world but I still feel so empty.

"Milady, the Count and Countess of Alba is inviting you to their child's christening."

Tinignan ko iyong invitation. Next month pa iyon at sa Catalonia iyon gaganapin. "I'll fly the day before the event."

D*mn! This is tiring. Gusto ko na lang bumalik sa dati kong buhay.

Idée Fixe (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon