Idée Fixe (Completed)

Chapter 19

Chapter 19

Safire

"I'll go alone." I informed Zone.

"But Milady---"

"I'm fine, Zone no one will harm me here. I'm not a Duchess anymore. Plus no one knows who I am here."

Alam kong aayaw pa siya kaya inunahan ko na siya. "Please?" I asked. Zone is my butler but also my friend I think of him as my younger brother.

Napipilitang tumango siya. "If ever I'm in a great danger, I will push this red button." Sabi ko. I have a tracking device with me and if something bad happened I'll just have to push this button para malaman nilang nasa panganib ako. Bumaba na ako sa black Mercedes-Benz. Magsashopping ako, I'm gonna buy Hanan some pretty dresses. Kahit pa hindi ko iyon maibigay sa kaniya.

Ano kayang hilig ng anak ko? When Hanan was a baby I used to buy her lot of dresses, kahit na mahigit anim na buwan pa lang siya ay sinasama ko na siya sa mall and of course kasama namin ang daddy niya. Minsan pa nga ay a-absent ang mokong para lang makasama kaming mag-ina. Those memories are the best. Akala ko magiging ok na ang lahat, I have a perfect life until my father looked for me. He's Andres Rosietti, an evil, a powerful man from Italy, he holds no noble title pero kinakatakutan siya sa buong Italy at Spain. He is the one who pushed me to marry Philip, I'm his only daughter puro lalake kasi ang mga kapatid ko and he needed me to achieve more power. Sa kaniyang pagkamatay maraming natuwa at isa na ako doon. I got the chance to annul my marriage with Philip dahilan para makauwi ako dito sa Pilipinas.

Pumasok ako sa isang boutique. Pambata halos ng nandoon but all are luxury brands. "Hi, Ma'am. Good afternoon, how may I help you?"

"I'm looking for dresses for my nine year old daughter." I said to saleslady.

"This way, ma'am." Dinala ako noong saleslady sa mga pambabae na damit. The dresses are pretty kaya nawili ako sa pamimili. I even went to other shops and bought two dozens of clothes for my daughter with different brands like young versace, dolce & gabbana, gucci and etc.

Nang sa tingin kong tama na iyon ay lumabas na ako. I hailed a cab since pinaalis ko sila Zone. This is actually the first time na nagcommute uli ako and I kinda missed it. Nang mapadaan ako sa isang park ay pinahinto ko iyong sasakyan. Bumaba ako roon kahit na madilim na at wala ng batang naglalaro roon.

"Kuya, pakideliver po ang mga dala ko sa address na ito." I gave him my address at inabutan ko siya ng dalawang libo. "May additional na tip ka Kuya kapag nakuha na iyan ng lalakeng ito." Pinakita ko ang picture ni Zone.

"Sige po, ma'am." Aniya.

Nang makaalis na iyong sasakyan ay lumapit ako doon sa swing. Inikot ko ang aking paningin mas lalo itong gumanda. I used to come here...with my family. Lagi kami dito ng mag-ama ko noon. Napangiti ako ng mapait. Hanggang tanaw at alaala na lang ako. Hindi ko naman kasi mapilit si Tristan na papasukin ako uli sa buhay nila well I can't blame him, nasaktan ko siya ng sobra...iniwan ko sila. Hindi ako tumupad sa pangako ko.

I just want to forget everything but I can't kasi kung kaya ko matagal ko ng nagawa pero ayoko rin namang makalimot, I can't forget my family. Walong taon akong nawala sa buhay nila, ano pa bang aasahan ko? My daughter doesn't know me, si Tristan naman ayaw na akong makita. I can see disgust and hate in his eyes. Iyong tingin na parang ako ang pinakamaruming babae sa balat ng lupa.

Napatigil ako sa pag-iisip nang makarinig ako ng hikbi. Kinilabutan ako. Wala namang tao dito! Minumulto ba ako?!

Napatayo ako at hinanap iyong umiiyak. Yup, hinanap ko talaga kahit na natatakot ako. Baka kasi baya talaga iyon!

I opened the flashlight of my phone. Sinundan ko iyong hikbi hanggang sa dalhin ako sa slide. I get on my knees para silipin iyong nasa ibaba and there I saw a little girl. Umiiyak ito habang ang mukha ay nakasubsob sa kaniyang tuhod.

"Please don't hurt me." Aniya.

"I'm not gonna hurt you." Sabi ko. Sinubukan ko siyang abutin pero umusog siya palayo. "Little girl, I'm not a bad person. Why are you here? Where is your parents? Are you lost? I'm gonna take you home." I assured her.

The little girl faced me and I was stunned. It's Hanan! It's my baby girl!! Oh God! What is she doing here in the middle of the night?!

"C-come here...I'm g-gonna take you ho-home." Kinakabahang sabi ko. I think my heart is gonna explode. I reached my hand for her and when I get to touch her para akong maiiyak.

Lumabas siya at hindi na ako nagsayang ng pagkakataon. Binuhat ko siya at niyakap ng napakahigpit kasabay ng pagtulo ng aking mga luha. Am I dreaming?!

"What are you doing here alone?" Tanong ko.

"Bad guys are following me po."

"What?" Kumunot ang noo ko. Bahagya ko siyang nilayo sa akin at tinitigan ang kaniyang mukha.

"I-i'm with my yaya po to buy some ice cream tapos po bigla siya nawala and then two bad guys went to me. They want to take me. I'm s-scared po." Naiiyak na aniya.

Pinunasan ko ang mukha ng aking anak. I need to call Tristan pero kailangan ko munang mailayo ang anak ko dito.

Stay home, stay safe po! Follow the rules of our local gov't kahit mahirap and hope na matapos na ito. God bless you and your family 😇😘😘