Idée Fixe (Completed)

Chapter 8

Chapter 8

SAFIRE

"Ay palakang may malaking ano!" Tili ko nang bigla na lang pumasok si Tristan ng hubo't-hubad sa banyo. Ngising-ngisi siya habang ako naman hindi makandaugagang magtakip ng aking hubad na katawan.

"Aning ginagawa mo dito?!" Sh*t! Hindi ko maabot iyong tuwalya dahil nasa banda niya iyon kaya tumalikod na labn ako sa kaniya halos nakadikit na ko sa pader para lang matakpan ang aking hubad na katawan.

"Maliligo."

"Maliligo?! Kita mong naliligo ako eh. Labas!"  Sabi ko, halos magkandabali-bali na ang leeg ko sa marahas na paglingon ko sa kaniya.

"That's exactly the reason why I'm taking a bath." He said while smirking, lumapit siya sa akin at idinikit ang kaniyang katawan sa aking katawan. I bit my lower lip when I felt his raging manhood on my hips. Sh*t talaga!

"Ang manyak mo!! Lumayo ka nga sa akin!" Hindi kasi ako makakilos. Nakorner ako ng gago, hindi pala dapat ako dumikit sa pader!

"Let's take a bath together." He whispered on my ear.

"Ayoko!" Ayoko ring humarap sa kaniya! Mahirap na at baka matukso siya sa alindog ko!

"Ok." Aniya, akala ko lalayo na siya sa akin pero bigla kong naramdaman ang kaniyang mga kamay sa aking tiyan, pataas iyong isa habang iyong kaliwa ay pababa! "Let's do nasty." He whispered sexily that sent shiver on my nerves gayumpaman ay nagpakatatag ako na huwag magpadala sa tawag ng laman, bago pa niya matumbok ang gusto niyang paroonan ay humarap na ako sa kaniya at itinulak siya pero sadyang boy scout yata ang gagong ito dahil mukhang ready siya sa pag-atake ko, ni hindi man lang natinag.

"Tristan!" Tinampal ko ang braso niya. "Labas!"

"Bakit ako lalabas?" He asked innocently gone the playful, seductive smirk. "The last time you barged in my bathroom while I'm taking a bath hindi naman ako nagreklamo kaya bakit ngayon hindi ako pwedeng sumabay?"

I felt my cheek burn when I remembered that time, may excuse naman ako noon! Malelate ako at kakatayin ako ng head namin kaya wala akong choice kundi ang sumabay sa kaniya. Nauubusan ako ng isasagot sa batang ito!

"Bahala ka na nga! Sumabay ka kung gusto mo but please no touching! Hindi naman kita hinawakan noon!" Suko ko.

Nanghiram nga lang ako ng sabon na ginagamit mo.

"I can't promise you that." Aniya.

Itinuro ko ang pinto. "Pwes lumabas ka."

"You can't make me leave, baby this is my house." Bigla akong nainis sa sinabi niya, I know it's not my house, hindi ko naman inaangkin pero iyong para sabihan niya ako ng ganoon ay talagang nainsulto ako, sino ba sa amin ang pilit ng pilit na dalhin ako dito?

"Then I'll leave." I said coldly. Inabot ko ang tuwalya, nagtakip ako ng katawan at tuloy-tuloy na lumabas ng banyo. I heard him calling my name pero hindi ko siya nilingon, natigil ako sa pagkuha ng damit nang hawakan niya ang aking braso.

"Saf, baby." He said softly.

"Let go of me." Mahinahon kong sabi. Bakit ba kasi ako pumayag na sumama sa kaniya dito? Dapat ipinilit ko na sa apartment na lang ako.

"Bahay ito ng tatay ko, bahay ko ito kaya dapat lang na sundin mo ang nga utos ko! Palamunin ka lang naman dito!"

My lips quivered when I remember my step sister, iyong panahong wala siyang ginawa kundi ipamukha sa akin na isa lamang akong sampid, na hindi ako welcome sa bahay nila, isa sa pinakaayaw ko ay ang sinusumbatan kaya ayokong magkaroon ng kahit na anong utang na loob sa isang tao.

"Ibabalik ko lahat ng damit na ginamit ko, lalabhan ko muna bago ibalik sa'yo pero kung ayaw mo naman pwede ko namang bayaran na lang." Sabi ko. "Babayaran ko rin ang mga pagkain na kinain ko at pati ang pagstay ko rito."

"Baby, what are you saying? Anong babayaran? Wala kang dapat bayaran." He asked, his eyes were already pleading para bang takot na takot siya na umalis ako.

I sighed. Alam kong hindi ganoon ang ibig sabihin ni Tristan, alam ko naman na hindi niya gustong ma-offend ako, ni hindi nga yata niya alam na na-offend ako.

"Uuwi na ako, Tristan. You're right, this is your house, it's yours kaya hindi tamang nandito ako, I have my own---"

Masuyo niyang sinapo ang aking nukha. "Is that it? Na-offend ka ba sa nasabi ko? I'm sorry, Saf I'm so sorry, baby I didn't mean it that way, it's not what you think, hindi kita pinapaalis dito. Please don't leave me." He begged.

"I know but..." I trailed. "Hindi tamang nandito ako."

"Anong hindi tama? Saf, I build this house for you kaya anong hindi tama?" Aniya na parang gulong-gulo and then I realized something.

"You what?" He build this house for me?

"I built this house for you, for our future family."

"Nagbibiro ka ba?"

He looked at me intently. "No, totoo lahat ng sinabi ko. I love you, Saf mahal na mahal kita simula pa noong kinse anyos ako, hinanap kita noon, araw-araw kitang inaabangan sa dinadaanan niyo ng mga kaibigan mo pero umalis ka na when my father found me I asked for his help pero mahirap dahil kahit pangalan mo hindi ko alam pero hindi ako tumigil..." Biglang naging malikot ang kaniyang mga mata. "Hanggang sa nakita kita sa Alca Corp."

"Are you for real?" Hindi makapaniwalang tanong ko. He loves me? How can that be? Ni hindi naman talaga niya ako kilala and to think kung paano ko siya iniwasan noon, kulang na lang eh huwag na akong dumaan sa short cut.

"I love you, Saf kaya ko ginagawa lahat ng 'to. I even blackmailed you, alam kong mali pero wala na akong alam na paraan para mapanatili ka sa tabi ko because I know you don't feel the same way." He kissed my forehead. "So I'm sorry for being selfish but I plan to keep you forever."