Idée Fixe (Completed)

Chapter 25

Chapter 25

Safire

Habang palayo siya ay gusto ko siyang habulin at yakapin. I love him. Mahal na mahal ko pa rin siya pero alam kong hindi na niya ako mahal. Mamahalin mo pa ba ang babaeng iniwan ka sa ere?

Pumasok ako sa kwarto ko. I was still crying, hindi maampat ang mga luha ko. Naiisip ko tuloy kung ano bang masama ang nagawa ko to deserve this. Simula pagkabata ko all I want is to have a complete family bagay na wala ako though I have a loving step father pakiramdam ko ay hindi pa din ako kumpleto dahil hindi ko kilala ang ama ko pero ang akala kong tuluyang bubuo sa akin ay siya pala ang sisira sa buhay ko.

I want to see my daughter. I want to beg her forgiveness. Hindi ko alam kung galit ba siya sa akin pero gusto kong humingi ng tawad. Inayos ko ang aking sarili at lumabas sa kwarto. Nabigla ako nang makita ko sa pinto ko si Tristan.

"Are you going to leave?"

Pinilit kong ngumiti kahit na nasasaktan ako. "S-sorry to disappoint you but no. Hindi ako aalis, Tristan." Tears cascades from my eyes. "Hindi ako aalis. Dito lang ako. Hindi na ulit ako aalis." Sabi ko habang umiiyak kapagkuwan ay nilagpasan siya. Iyak lang ako ng iyak habang naglalakad hanggang sa hawakan niya ako sa braso. He made me faced him.

"Safire."

"Hindi nga ako aalis eh! Ayoko! Ayoko na ulit! I'm tired living my life without you! Magalit sa akin, sige! Pero huwag mo naman akong paalisin. Ayoko ng mabuhay mag-isa." I broke down. Napaluhod ako sa sahig. Humagulgol ako. I cried my heart out. "I'll do everything. Gagawin ko ang lahat. If you want me to be your slave then I'll be a slave. Just please hayaan mo akong manatili dito."

"Stand up." He said coldly.

Umiling-iling ako. "Please, Tristan! Please." I begged.

He grabbed my arm. Itinayo niya ako at hinila pabalik sa kwarto ko. "Tristan---" Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko nang bigla niya akong halikan. I was shocked. Sinamantala niya iyon to deepened the kiss.

"Then be my slave." He said. He then ripped my clothes.

"Tris---"

"What? You don't want it? Then leave." He said.

"I-i want to stay." Sabi ko kapagkuwan ay bigla niya akong binuhat. Halos ibato niya ako sa kama. I let him do what he wanted to do with me. He was rough but I wanted this. My body is aching for him. I miss him so much.

**--**--**

The next day, hirap akong maglakad. Feeling ko daig ko pa ang na-hazing ng malaking paddle. Sabagay malaki naman iyong nang-hazing sa gitna ng hita ko. I blushed. Kung ano-anong pumapasok na kahalayan sa isip ko.

"Tita, are you ok po?" Tanong niya habang kumakain kami ng almusal. Wala si Tristan. Maaga daw umalis. Kanina nagising ako na wala na siya sa tabi ko. I sighed. Galit na galit talaga siya sa akin. Kung legal lang pumatay malamang nasa hukay na ako.

"Huh?" Napabaling ako sa anak ko.

"Your eyes are puffy po. Did you cry?" She asked.

"Ah...oo kasi nanood ako ng drama, sobrang nakakaiyak. Pangit na ba ako?" Halos hindi na nga ako makalakad, wala pa akong tulog.

Umiling si Hanan. "You are very beautiful po."

I smiled. At least nagagandahan ang anak ko sa akin. "Bukas Sunday. After mass let's go to the mall?"

She nodded. "Sige po. Ayaw po kasi akong palabasin ni Daddy ngayon."

"Hanan,"

"Yes po?"

"D-do..." I cleared my throat. "Do you hate your mom?"

Umiling si Hanan and I think I heard the angels sing. She doesn't hate me. Parang gusto ko uling umiyak. "But I hate the fact that she left us." And my heart broke.

"W-what if bumalik siya?"

"Daddy said na huwag na po akong umasang bumalik siya because she is already happy with her new family." Malungkot na aniya. "But I really want to be with my mommy." She said.

It's all my fault kung bakit hindi lumaki sa kumpletong pamilya ang anak ko. Tumayo siya at lumapit sa akin then she hugged me. "But you are here na po. I'm not sad anymore. Huwag niyo po akong iiwan, Tita. Stay with me forever."

I caressed her hair. "I won't leave you." Not anymore.

"Safire." Tawag sa akin ni Manang.

"Bakit po?" Tanong ko. Humiwalay sa akin si Hanan.

"Nandito iyong anak ko. Halika ipapakilala kita." Excited na sabi ni Manang.

"We are eating pa po." Ani Hanan.

"O siya sige pagkatapos niyo na lang." Sabi ni Manang. "Naku, Safire bagay na bagay kayo ng anak ko. Pinakita ko iyong picture mo, gandang-ganda sa'yo." Parang kinikilig pa na sabi ni Manang.

I smiled awkwardly. "Manang naman masyado na ho akong matanda. Lagpas na ho ako sa kalendaryo sa tingin ko mas ok kung medyo bata iyong ireto niyo sa anak niyo."

"Pagbigyan mo na ako, Safire baka malay mo kaya hindi ka pa nakakapag-asawa ay kayo talaga ang itinadhana. Tsaka hindi ka na lugi sa anak ko bukod sa engineer eh may hitsura pa."

"Hmp! Mas gwapo po ang daddy ko kesa kay Kuya." Sabi ni Hanan pero hindi na nagkomento si Manang.

"Sige po, Manang pupunta na lang ako sa salas kapag natapos na kami." Sabi ko na lang. Pagkaalis ni Manang ay bumaling ako kay Hanan. "That's very rude, Hanan. I know your daddy is handsome but that's not right."

Kumibot ang labi ng anak ko. Parang maiiyak siya. "A-are you mad po?"

"No pero huwag mo ng uulitin iyon." Inabot ko siya at niyakap. Bigla naman siyang pumalahaw ng iyak.

"Sorry po. Sorry po, please don't be mad at me."

"I'm not mad." Alo ko sa kaniya. "I will never be mad at my baby." Inilayo ko siya sa akin at pinalis ang mga luha sa kaniyang pisngi.

"H-hindi niyo po ako iiwan kahit na bad ako?"

Umiling ako. "No. I will never leave you. Never."

Tristan

"Mukhang good mood ang boss ko." Oscar teased.

"What are you doing here?" I said coldly.

"Bro, dito ako nagtatrabaho malamang nandito ako."

"You have your own office." Sabi ko.

"Oo nga pero makikichismis ako." Anito kapagkuwan ay umupo. "I heard Safire is back. Kamusta na kayo? Muling ibalik na ba?"

"F*ck off." Ayokong pag-usapan.

"I saw her noong dinala mo siya dito kasama ni Hanan. I almost didn't recognize her. She's far more beautiful than before."

That's true. She's confident now. She knows how to carry herself very well.

"She's sexier too." Dagdag pa niya. Doon kumunot ang noo ko. Hindi ko nagustuhan ang sinabi niya. Totoong lalong gumanda ang katawan niya. I saw it on my own two eyes kaya hindi rin ako nakapagtimpi kahapon.

My phone rang. Iyong landline namin sa bahay. Sinagot ko iyon.

"Daddy! Daddy! Si Ma--- si Tita Saf po may manliligaw! Mukhang unggoy!"