Scars 哭 Jeon Jungkook

Özel Bölüm

Dikkat: Bildiğiniz üzere Scars'ın iki farklı sonu var. Biri mutlu, biri mutsuz. Bu durumda özel bölüme de iki sonu da yazmaya çalıştım.

Kısacası final bölümü gibi iki son barındırıyor özel bölümümüz. İlk önce mutsuz sondan başlamak istiyorum yine, devamında ise mutlu son var. :)

O zaman ne diyoruz? (Bunu Scars için demeyi o kadar çok özlemişim ki...)

Artemisia J keyifli okumalar diler!

ÖZEL BÖLÜM 哭 MUTSUZ SON

Ölmek.

Kelime anlamından çok hayattaki örneklerimize inersek, bir bedenden ruhun ayrılması, bir hayatın sona ermesi...

Belki de ölmek güzel bir kitabın son sayfasıdır, kim bilir?

Her insanın hikayesinin sonunda ölüm bekçileri beklemiyor muydu zaten? Azrail yolun sonunda onlara sırıtmıyor mu?

Daha önce ölmedik, henüz. Ama ölmenin acı çektirdiğini tahmin edebiliyorduk.

Evet, ölmek acıtıyordu.

Ama... Belki onların canları acımamıştır, ha?

Sonuçta birbirini seviyorlardı ve birlikte ölmüşlerdi. Tanrı, onlara acımıştır değil mi?

Gözyaşlarım bir yağmur damlası gibi mermer yere damlarken sevdiğim adam omzuma dokundu güç vermek ister gibi. Oysa onun da şu an gücü yoktu, biliyordum.

"Yu Jin..."

Dudaklarım ısırılmaktan parçalanmıştı.

Cam fanustan perişan hale düşmüş yüzümü görebiliyordum. Buradakilerden pek bir farkım yoktu. Sadece küllerim yoktu.

Elim cama gitti ve küllerinin yanlarında duran resimleri okşadı.

1 yıl olmuştu...

Kim Mi Hi, Jeon Jungkook ve Mi Hi'nın karnındaki o küçük bebeğin gidelinden 1 yıl geçmişti.

Ve ben onları çok özlemiştim.

"Mi Hi, biliyor musun? Teyze oluyorsun." Elimi karnıma götürüp okşadım. "Hamileyim,"

Taehyung'un arkamdaki hıçkırıkları beni daha çok mahvediyordu. Onun için de her şey zordu.

Gözyaşlarımın arasından gülümsedim. "Hem de ikiz olacaklar. Taehyung ile düşündük ve karar verdik. Kız olanın ismini Mi Hi, erkek olanın ismini Jungkook koyacağız ." Dişlerimi alt dudağıma geçirirken karnımı okşadım. "En azından isimleriniz yaşasın."

Taehyung omzuma dokununca ona da izin vermem gerektiğini anladım ve geriye çekildim.

Alnını cama yasladı ve camın bile titremesini sağlayacak şekilde hıçkırarak ağlamaya başladı.

"Kardeşim..."

Sözlükleri boğazına takılıyor, sendeliyordu. "Sizi çok özledik."

Başını yukarıya kaldırdı ve adem elmasını hareketlendirdi.

"Sizden sonra hiçbir şey bizim için normal olmadı." Dedi ağlamanın verdiği boğuk bir ses tonuyla.

"Jimin ülkeyi terk etti mesela, kendisinden haber alamıyoruz. Namjoon'a da Amerikan güzel bir hastaneden iyi bir teklif geldi ve oraya taşındı. Hoseok ile Yoongi ise bildiğin gibi, sadece biraz daha cansızlar. Özellikle Yoongi. Belki biliyorsundur Jin hyungun ölümü Yoongi'nin elinden oldu." Derin bir nefes aldı. "Jongin ise Kai ruh haline geri dönecek gibi oldu ama Jennie ona çok yardımcı oldu. Sonra şirketin başına geçti ama yönetmedi. Dağıtıp, bütün parayı fakir fukaraya dağıttı. Kısacası hepimiz sizden sonra paramparça olduk Jeon, toparlanmaya da hiç niyetimiz yok."