Scars 哭 Jeon Jungkook

Bölüm 39 哭 "KAZA

Uzun zamandır yoktum, biri demiş öldü. Şimdi de yazsınlar ARTEMISIA J geri döndü.

Her comebackimde bunu hep yazarım zjdejdudu

Uzun tutmayacağım, hasretimizi bölüm sonunda gideririz.

Bu yüzden hemen bölüme geçelim.

Oy ve yorumları unutmayalım lütfen. Diğer bölüme az yorum gelmişti zira :(

Sizi seviyorum.

Artemisia J keyifli okumalar diler!

39. BÖLÜM:
"KAZA"

Enteresan bir durumun içine girmiştik. Ne burada Jungkook'u görmeyi bekliyordum, ne de abilerimizi...

Tesadüf müydü bu?

Jungkook ile bakışırken onun beyninin içindeki tilkilerinin kuyruklarını gözlerinde gördüm.

"Ee sevgili kardeşim bir açıklama yapmayacak mısınız bize?"

Jungkook beklemediğim beni kolunun altına aldı ve eliyle inşaatı gösterdi. "Ya işte Mi Hi, burası hep bağ bayırdı. Biz aldık, böyle güzel binalar yaptık."

"Ne saçmalıyorsun lan sen?"

Abisine çok katılıyordum şu an.

"Abicim," dedi şaşırmış gibi yaparak. "Sadece sevgilime ve sizin gelecekteki müstakbel gelininize sahip olduğumuz yerleri gösteriyordum. Ne oldu ki?"

Yemin ederim o an Jungkook'un çenesini kırmak istedim. Ne dediğinin farkında mıydı o?

Abimin ani bir hareketle boynunu yana yatırıp çıtlattığını görünce içimden kendi ruhuma dualar okumaya başladım.

"Ne?" Dedi abisi gözlerini kısarak. "Gelecekteki müstakbel gelinimiz mi?"

Benim abim ise gülüyordu. Ama keyiften bir gülme değildi bu. "Umarım o gelecekteki gelininiz hemen kolunun altında tuttuğun kardeşim değildir." Ve gülmesi aniden kesildi. "Yoksa olacaklardan ben sorumlu olmam velet,"

Jungkook benimle kısa bir göz teması kurdu ve gülümsedi. "Yoo, tam da kolumun altında tuttuğum kardeşin bizim gelecekteki gelinimiz."

Abimin çenesini seyirdiğini gördüm. Ve tam olarak ne ara yanımıza kadar geldi bilmem ama abim Jungkook'a çok güzel bir kafa attı.

Biliydim ben böyle olacağını.

Jungkook geriye doğru düşerken boşluğa düşmemesi için elimle onu ittirdim.

Abim kolumu tutup beni arkasına alırken "Hala aynı şeyleri mi düşünüyorsun?" Diye bir soru sordu Jungkook'a.

Jungkook burnunu tuta tuta kalkarken o da abisinin arkasına geçti, daha doğrusu saklandı. "Yani, evet." Göt korkusu sahalarda...

Abim gözünün ucuyla bana bakarken ölümüm acısız olmasını diliyordum Tanrı'dan.

O sırada Junghyun'a gelen bir telefonla ikisi birden suspus olmuştu. Junghyun telefonda konuştuğu kişiyi dinliyor ve abim kas katı olmuş bir şekilde onu izliyordu. Ne olduğunu yine anlamıyordum.

Jungkook bana kaş göz işareti yapmaya başlamıştı. Elleriyle merdivenleri gösteriyordu. Kaçmamızı mı istiyordu o?

Aslında dediği mantıklıydı. Zira burada kalmaya devam edersek ilerideki zamanlarda ikimiz için hiç hoş şeyler olmayacaktı. Hem abilerimizin şu an dalgın oldukları bir andı. Kaçmak için mükemmel bir an.