Scars 哭 Jeon Jungkook

Bölüm 29 哭 "ZAFER"

Oy ve yorumları unutmayın lütfen.

Sizi seviyorum, keyifli okumalar!

29. BÖLÜM:
"ZAFER"

"Evet çocuklar zil çaldı, kağıtları verin lütfen!"

Ve sınav haftası Tarih sınavıyla son bulmuştu.

Kağıdı hocaya verdikten sonra gururlu bir şekilde sınıftan çıktım. 100 bekliyordum, her zaman olduğu gibi. Ehe.

"Ulan Mi Hi, Jungkook'u çalıştıracağına kadar beni çalıştırsaydın keşke." Kafasını omzuma dayayan Yu Jin'e baktım. "Ne oldu ki?"

"Elinin körü oldu. Sınıf tekrarı yapacağım bu gidişle. Zaten matematikten de 20 almışım."

Kahkaha attım. "Üzgünüm Yu Jin, sen umutsuz vakaydın."

"Gül sen gül. Annem senin en yakın arkadaşını, dostunu, bacını, gardaşını tamirhaniye çırak olarak verecek sen gül."

"Tamirhane nereden çıktı be?"

"Karşı komşumuz Türk de ondan. Anneme benim hakkımda enteresan enteresan fikirler veriyor Mi Hi. Çok korkuyorum."

Elimle sırtını sıvazladım. "Her zaman bize kaçabilirsin."

Biz koridorda hapis ağası yürüyüşü yaparken karşı taraftan gelen Jungkook'u görmemle hemen vitesi geriye aldım ve koşmaya başladım.

"Mi Hi yavaş ciğerimi söktün!"

Yu Jin'in haykırışını duymuyor, koşmaya devam ediyordum. Öğrencilerin az olduğu bir yere vardığımda yere çöktüm ve derin derin nefesler almaya başladım.

"İnsan bir arkasına bakar, sana yetişeceğim diye kül kedisine döndüm. Ayakkabı değil belki ama ayağımı yolda bıraktım!"

Gözlerimi devirdim, Yu Jin'i şimdi hiç çekemezdim. Nefes alışverişlerim düzene girince Yu Jin de hemen yanıma çöktü.

"Ne zamana kadar kaçacaksın ondan Mi Hi?"

Kafamı duvara yaslayıp gözlerimi yumdum.

"Kaçabildiğim kadar kaçacağım."

Jungkook ona beslediğim duyguları tüm detaylarına kadar öğrendikten sonra hiçbir şey demeden odadan çıkmıştı. Ben ise sabaha kadar ağlamıştım. Onun yüzüne bir daha nasıl bakacaktım? Ne diyecektim? Bundan sonra aramızda arkadaşlık diye bir şeyde kalmayacaktı. Yine benden uzaklaşacaktı ki uzaklaştı da. Belki de şu an benden nefret bile ediyordur, midesi bulanıyordur. Dünyanın en çirkin kızı onu seviyordu sonuçta.

O sabah daha kimse uyanmadan, hiç kimse bir şey demeden, Jungkook'un yüzüne bakmamak için erkenden kalkmış bavulumu toplamıştım ve evi terk etmiştim.

Zaten kimse arayıp sormamıştı beni tam da beklediğim gibi.

Canım yanıyor muydu?

Her zaman...

"Bu akşam son prova var. Yarın bizim günümüz Mi Hi, unutma."