Scars 哭 Jeon Jungkook

Bölüm 51 哭 "MASKE"

Oy verip yorum yapmayı unutmayın lütfen.

Sizi seviyorum.

Artemisia J keyifli okumalar diler!

51. BÖLÜM:
"MASKE"

"Mi Hi, bu... Pozitif!"

Yu Jin'in dediği şeyle başımın döndüğünü hissettim ve duvardan destek alarak yere çöktüm.

Pozitif, pozitif, pozitif...

"Ben..."

Bunun devamını getirmek çok zordu. Bunun devamını getirmek tahmin ettiğinizden daha çok zordu.

Ben böyle bir şeye hazır değildim.

Çok erkendi.

Erken olmasını geçtim, gelecek planlarımda böyle bir şey de yoktu.

"Ben..." Dilimin dolandığını hissettim. "Ben hamile miyim? Anne mi olacağım?"

Adetim geciktiğinde böyle bir durumdan şüphelenmiştim ama... Sadece şüphelenmiştim yani, gerçek olabileceğini düşünmemiştim ki hala da düşünemiyordum.

Yu Jin benim gibi ne yapacağını, nasıl bir tepki vereceğini bilmiyordu. Usulca yanıma çöktü ve elimi tuttu.

"Ben senin yanında olacağım Mi Hi, bunu beraber atlatabiliriz."

Göz yaşlarım yanaklarımdan süzülüyordu. Mutluluktan mı, yoksa onun bebeğini taşıdığım için mi ağlıyordum?

"Bak, yarın hemen bir doktora gidelim. Belki test yanlıştır. Degilse bile bebeğin kaç aylık olduğunu falan öğreniriz. Sonra..."

Yu Jin'in sesi boğuk geliyordu kulaklarıma. Her şey uğulduyordu sanki. Onun ne dediğini anlamıyordum.

Elimi karnıma götürdüm ve dokundum.

Orada mıydı?

Orada bana ve Jungkook'a ait bir şey mi vardı?

哭

Jeon Jungkook buradaydı.

Tam karşımdaydı ve gözlerimin içine bakıyordu.

Şarkı bittiğinde sahneden inmemiz gerekiyordu ama ben inemiyordum.

Jongin'i sahnenin yanında beni beklediğini gördüm.

İzleyiciler bir terslik olduğunu anlamıştı.

Taehyung kolumdan tutup beni çekiştirerek sahneden indirmişti. O an ayaklarımın uyuştuğunu, birbirine dolandığını hissettim.

"Mi Hi, arka kapı açık oradan çıkabilirsin." Dedi Jongin destek olmak istercesine. Sesindeki o duyguyu alabiliyordum.

Ama ben durdum.

Ne yapmalıydım?

Kaçmalı mıydım?

Yoksa...

Dudaklarımı yaladım.

"Gitmeye gerek yok, Jongin. Arkadaşlarımın yanına döneceğim.

Afallanmıştı. "Sen ciddi misin?"

"Evet," Omzumu silktim. "Kaçmamı gerektirecek bir şey yok ki."

Onlar arkamda şaşkın şaşkın bakarken, yanlarına gittim. Ve gider gitmez masada ölüm sessizliği oluştu.

Namjoon'un hemen yanındaydı.