HUYSUZ ADAM #wattys

Bölüm 36: " Seninle.."

Ali gözlerini açtığında Zeynep'in yüzünü gördü. Biraz sonra farketti ki uyurken sarılmıştı Zeynep'e. Güzel bir his dedi içinden ve hiç ellerini çekmeye de niyeti yoktu. Zeynep ise gayet huzurla uyuyordu. Zeynep in kokusunu aldıkça derin derin nefes alıp veriyordu Ali.Bu sırada Zeynep kıpırdanmaya başladı. Ali hemen gözlerini kapattı.
Biraz sonra Zeynep gözlerini açtığında Alinin çenesinin altından kafasını hafifçe kaldırıp Aliye baktı. Uyuyordu ama nasıl olurda bana sarılır diye içi içini yiyiyordu. Biraz daha ufak hareketlerle Ali'yi uyandırmadan kalkmaya çalıştı. Ali biraz daha sarıldı o sırada. Ali'nin kollarından tutarak kendinden uzaklaştırmaya çalıştığı sırada Ali gözlerini açtı.Zeynep hiii dedi ve kıpkırmızı oldu. Ali Zeynep'e bakıyordu.Zeynep kendini ona bakmaktan alıkoyamıyordu. Ali yavaş yavaş kaşlarını çatmaya başladığı sırada Ali'ye:
- Vallahi benim bir suçum yok İşte gör sen sarılmışsın bana dedi ve yatağın içine oturdu. Ali yatıyordu hiçbir şey demedi. Sonra Zeynep :
- Hem sen neden benim yanıma yatıyorsun ki senin yerin orası diyerek yerdeki yatağı gösterdi. Ali ise hiçbir şey demeden yataktan kalktı. Az daha zorlasa kendini gülecekti. Zeynep'in biraz utanmayla biraz da telaşlı bu hali hoşuna gitmişti. Odadan çıktığı anda Ayşe ile karşılaştı Ali. Gunaydınlaştılar. Ayşe ise Zeynepe :
- Zeynep kızım vallahi ne Çok uyudunuz bugün inanki kaldırmaya geldim sizi.
- Ne diyorsun Ayşe abla saat kaç ?
- 10 u çoktan geçti dedi. Zeynep bir hiii daha çekip yataktan zıplarken ayağı takıldı tam düşüyordu ki Ali onu belinden tutarak yakaladı. Kendini Alinin kollarında bulan Zeynep yine kendisine dik dik bakan Ali'den gözlerini alamıyordu. Bu anı ise Ayşe'nin imalı öksürüğü bozmuştu. Zeynep yine pespembe olmuştu. Ayşe ise :
- Çocuklar herkes sizi sofrada bekliyor da ondan geldimdi ben. Dedi.
Ali gülerek kafasını salladı. Zeynep ise bu ana ilk kez şahitlik etmesinden mütevellit şaşırak:
- Ee sen güldün. diyiverdi. Ali ise Zeynep'e yaklaşarak :
- Niye şaşırdın ben insan değil miyim gülmez miyim.
Zeynep'in böyle anlarda Nutku tutuluyordu. Ama cevap vermiş gerekliydi:
- Yok Estağfurullah tabi ben daha önce hiç güldüğünü görmemiştim de şaşırdım bir an.
- Demekki beni hiç güldüremiyormuşsun. Buradan bu çıkıyor dedi.
Zeynep ise daha fazla konuşmadan Alinin yanından süzülüp sofraya oturdu.Kahvaltı bittikten sonra tüm ev ahalisi emlakçının göstermek istediği eve bakmak için yola koyuldular.
Eve geldiklerinde ise hepsinin gözleri faltasi gibi açılmıştı. Ev değil malikaneydi burası. İki katlı güzel bir villa. İçeriyi gezdiklerinde ise daha da güzel olduğun farkettiler. Aziz Bey keyiflenmisti ve bu evi bayağı da sevmişti. Ali ve Zeynep'e dönüp :
- Eee çocuklar ne dersiniz?
Ali ve Zeynep birbirlerine baktılar. Sonra Aziz Bey hedef göstererek:
- Zeynep kızım ne dersin içine sindi mi?
Zeynep mahçup olmuştu. Ve üzülüyordu da bir yandan kendisini bu derece seven ve değer veren adamın duygularını suistimal ediyor olmak onu üzüyordu. Çok da sesli olmayarak :
- Siz bilirsiniz tabiki efendim ama bence hiç gerek yok. Dedi. Aziz Bey:
- Aaa olur mu kızım İstanbul'a biz her gelişimde sizi yatağınızdan edeceksem. Oooo. Olmaz öyle şey diyip emlakçıya :
- Tamamdır Vedat Bey Biz burayı tutuyoruz. Ve en kısa sürede de taşınıyoruz. Dedi.
Zeynep de Ali de bir şey diyemedi.Tekrar eve vardıklarında Ayşe mutfağa öğle yemeğini hazırlamaya girdi. Zeynep ise üzerini değiştirip okula gitmek üzere hazırlandı. Öğleden sonra bir dersi vardı en azından ona girmek istiyordu. Evdekiler ona bakarak :
- Nereye kızım dediler.
- Okula gidiyorum dersim var da.
Ali kapıya yöneldi. Aziz Bey :
- E peki o zaman dedi. Zeynep usul bir sesle Aliye :
- Ben kendim gidebilirim.
- Ben seni kapıda bekliyorum. Zeynep ise son hazırlıklarını yapıp kapıya indi. Gerçekten de Ali kapıda bekliyordu Zeynep'i. Arabaya bindi Zeynep hiçbir şey demeden ve yol boyunca da konuşmadı. Okulun otoparkında da hiçbir şey demeden indi arabadan. Ali ise o gözden kaybolana kadar arkasından baktı. Sonra da arkadaşlarının yanına gitti.
Akşamüstü Zeynep dersten çıktıktan sonra Ömer yanına geldi:
- Zeynep Naber?
- İyi Ömer sen nasılsın?
- Ben de iyi gelsene oturalım biraz.
-Olur. Dedi Zeynep ve Ömer ile koyu bir muhabbete daldı. Zeynep'e insan olduğunu hissettiren tek kişi Ömer'in bu kentte. Ona bu yüzden biraz da minnettardı. Saatine baktığı sırada vaktin geç olduğunu farketti ve müsade isteyip yanından ayrıldı.
Akşam eve yine en son giren Ali'ydi. Yemek ve çay faslından sonra uyumak için herkes odalarına dağıldı. Ali ve Zeynep peşpeşe girdiler odaya. Ali hazır olan Zeynep'in yatağını göstererek :
- Ben burada yatacağım. Dedi Zeynep ise :
- Ama orası benim yerim.
-Yine de burada yatacağım.
- E ama ..
-Zeynep!
-...
-Seninle uyuyacağım.
Zeynep'in kalbi pır pır atıyordu. Ne diyebilirdi ki. Hala kendisine ketum bakan gözlerin içine bakmaktan alamıyordu kendini Zeynep.