HUYSUZ ADAM #wattys

Bölüm 27 : " Bekleyiş"

Ertesi sabah Ali tıkırtılara uyandı. Afallamıştı yıllardır bu evde tek yaşadığı için kendi hariç bir ses onu garip hissettirmişti uyku sersemi.Hemen doğruldu yattığı yerde. Mutfakta bir şeyler hazırlayan Zeynep'e baktı biraz. Üzerinde beyaz renk sabahlığı narin vücudunu sarmış belinden bağladığı kuşağı da o incecik belini ortaya çıkarmıştı. Tüm vücut hatları çok düzgünceydi. Sarıya yakın açık kumral saçları yine omuzlarından dökülmüştü.Arkası dönükken tüm detayları aklından geçirdi Ali. Sonra yine toparlandı ve odasına gitmek üzere ayağa kalktı. O sırada Zeynep arkasına dönüp birden Ali'yi görünce korktu. Sonra da :
- Çok mu ses yaptım,uyandırdım mı seni ? diye sordu.
Ali ise hiç oralı olmadı.Zeynep deli oluyordu onun bu tavırlarına.Ama yine de ona kızamıyordu. Nihayetinde onun gözünde hayatına zorla girmeye çalışan biriyim bende olsam ben de nefret ederim böyle birinden diye geçiriyordu içinden. Biraz sonra Ali salona yeniden döndüğünde Zeynep tüm kahvaltıyı hazırlamıştı. İçeri giren Ali'yi görünce çayları doldurmaya başladı. Ali hazır kahvaltı sofrasına oturmaya alışık değildi. Ama yine de oturdu bir iki lokma bir şey atıştırıp tekrar odasına girdi.Zeynep de o kalkınca masayı toplamaya başladı. Biraz sonra Ali dış kapıya doğru giderken ona seslendi:
- Hey nereye beni beklemeyecek misin? Ali duymamış gibi yapıp evden çıktı. Zeynep ise ne yapacağını şaşırmıştı. Ne yapacaktı şimdi bu evde ? Ne zaman boşanacaklardı ki Ali ile.
Biraz sonra evin içinde bir telefon sesi duydu. Ev telefonu idi. Açtı arayan Aziz Beydi:
- Kızım ne yapıyorsun ben Aziz baban.
- Aaah Aziz Bey nasılsınız?
- Ne beyi kızım babanım ben senin en azından Aziz Baba de.
-Peki Aziz Baba
- Biz iyiyiz yavrum asıl siz nasılsınız?Bizim hayta nerelerde uyuyor mu yoksa hala daha ?
- A yok Aziz Baba şimdi çıktı evden birkaç işi varmış onları halledecekmiş.
- Bak sen şuna ! Daha ilk günden yalnız mı bıraktı seni ben şimdi arayıp ona gününü bildiririm.
- Yok yok Aziz Baba teklif etti beraber gidelim diye ben kabul etmedim.Malum daha yeni geldik biraz evle ilgilenmek istedim.Hemen dönerim dedi çok oyalanmadan gelir siz hiç merak etmeyin.
- Bak bak benim geline bak. Kocasını da kimseye yedirtmiyor. Aferin çocuğum. Bak sana çok güzel havadislerim var. Hani senin şu tercihler vardı ya açıklanmış tebliğ kağıdın buraya geldi. Alinin okulunu %100 burslu kazanmışsın. Aferin benim akıllı gelinime. Dedi Zeynep ise sevinçle yerinde zıplayarak.
- Sen ciddi misin Aziz baba gerçekten ben  şimdi üniversiteye mi gideceğim. Çok sevindim çok ama çok teşekkür ederim Aziz baba .
- Asıl niz teşekkür ederiz kızım. Gururlandırdın bizi.Bak ne diyeceğim senin için bir paket hazırlatıp kargoya verdim bir iki güne eline geçer. Üniversiteyi kazandığın için sana bir kaç armağan aldık Semiha Hanımla.
- Ama ne gerek vardı Aziz Baba.
- Olur mu öyle şey gelinim başarılı olmuş ödüllendirmeyelim mi yani.Hadi hadi neyse ben seni daha çok tutmayayım senin de işin vardır. Buradaki herkesin sana selamı var. Bak Ayşe olduğu yerde tepiniyor sana selam söylemem için hehehe...
Zeynep de gülmüş selamları alıp iyi dileklerle telefonu kapatmıştı.Daha şimdiden oraları özlemişti Zeynep. Ne iyi insandı bu Aziz baba. Kimsenin ona yapmadığı iyilikle daha ilk günden beri yapıyordu.Sadece Zeynep 'e karşı böyle değil insana insan olduğu için değer veriyordu.bu özellikti onu kıymetli kılan.
Bunları düşünürken ve sevinçten zıplarken bir yandan da evi topluyor her yeri tertemiz pırıl pırıl yapıyordu. Mutfağa yemek hazırlamak için tekrar girdiğinde çok yemeklik bir şey olmadığını farketti evde. Ama olanlarla iyide olsa kötü de olsa bir sofra kuracak kadar yemek hazırladı.Sonrada salona geçip televizyonu açtı.
Hava iyiden iyiye kararmıştı ancak Ali hala eve gelmemişti. Merak eder gibi olmuştu onu sanki. Amaan Ali duymasındı eğer bir duyarsa bir sürü laf söylerdi şimdi. En başta da dediğimiz gibi Zeynep tek başına asla yemek yiyemezdi. Ali'yi beklerken iyiden iyiye acıkmış koltuğa biraz daha kıvrılarak yatar pozisyona geçmişti.

Saat epeyce geç olmuştu.Ali kartıyla eve girdi ve kapalı olan ışıkları yavaşça açtı.Bir de ne görsün! Tüm ev pırıl pırıldı. Kendisi daha önce bu evi hiç böyle görmemişti.Ama bu şaşkınlığının kızgınlığa dönüşmesi pek bir zamanını almamıştı. Evin içerisinde sessizliğe bakılırsa Zeynep odasındaydı. Ya da çoktan gitmişti.