HUYSUZ ADAM #wattys

Bölüm 34 : " Nereye"

Biraz sonra Zeynep ve Ali hazırlanmışlardı. Ayşe ise sanki kendi çocukları okula gidiyormuş gibi bir heyecanla onları evden uğurladı. Asansöre bindiklerinde ise Ali Zeynep'e uzun uzun bakıyordu." Olabilir mi?" Diyordu içinden. Zeynep ise Alinin kendisine baktığını farkediyor ancak ona bakabilecek cesareti kendinde bulamıyordu.Asansör zemin kata geldiğinde Zeynep inmek istedi. Ali Zeynep'i hafifçe kolundan tutup kendine çevirerek:
- Nereye Zeynep? Dedi. Zeynep in kalbi yerinden çıkacaktı neredeyse biraz kekeleyerek:
- Okula. Diyebildi.
- Ben de okula gidiyorum ben seni götürürüm.
- Zahmet olmasın
Ali kaşlarını çatmıştı. Zeynep ise tekrar asansöre binmiş eksi kata iniyorlardı.
İkisi de okula varana kadar hiçbir şey konuşmadılar.Okula vardıklarında Zeynep teşekkür etti Aliye. Ali ise hafif başını sallayarak karşıladı teşekkürü. Zeynep i Alinin arabasından inerken Alinin samimi olduğu arkadaşlarından biri gördü. Ve usul usul Aliye yanaşarak:
- Ali oğlum bu kız kim?
- Hayırdır Mert
-Ali baya güzel kız oğlum. Şşst sen hayırdır yoksa?
Ali Mert'i geçiştirdi. Ama Mert'in bu hareketinden de rahatsız olmuş gibiydi. Biraz sonra okulun kafeteryasina indiklerinde ise Ali'nin başından aşağı kaynar sular dökülmüş gibi olmuştu. Zeynep kantinde bir erkekle oturuyordu.Neredeyse ağzının içine düşecek diye geçirdi içinden. Zeynep'i farkeden sadece Ali değildi. Mert Ali ye dönerek:
- Ali şu sarışın senin arabadan inen kız değil mi? Ulan dedimki içimden kırk yılın başı bir kıyak geçer Ali bizi tanıştırır ama nerdeee
Ali Mert'i dinlemeye devam ediyordu :
- Ali lan bayağı güzel kızmış baksana şurda kaç kız onun gibi doğal görünüyordur ki.
Ali gerçekten de kafasını kaldırdığında çevresindeki tüm kızların ağzının içine düşecek olmalarından rahatsız oluyordu.Ama bu sefer söyle bir baktı da onlara hiçbiri gerçek orjinal güzelliğinde değildi. Ama Zeynep. O bambaşkaydı. Bunları düşününce Zeynep'i kolundan tutup o çocuğun yanından uzaklaştırmak geçmişti ama tuttu Ali kendini Ya sabır Ali dedi kendi kendine.
Zeynep ise henüz dün tanıştığı arkadaşı Ömerle kaynaşmaya çalışıyordu. İyi bir çocuktu Ömer. Kibar akıllı sevecen merhametli. Temiz kalpli. Sevmişti onu bir arkadaş olarak. Ömer ise bambaşka şeyler hissediyordu sanki. Henüz dün görmüştü ancak bütün gece onu düşünmekten uyuyamamıştı. Tam diyordu tam hayal ettiğim gibi bir kız. Acele edip Zeynep'in korkup kendinden uzaklaşmasını istemiyordu. Biraz daha tanışalım mutlaka açarım ona mevzuyu diyordu. Çayları bittiğinde ise ayağa kalkıp dersliğe gitmek üzere asansörü beklemeye koyuldular. Onlarla birlikte bir iki kız daha vardı asansörü bekleyen. O sırada Ali ve arkadaşları bir rüzgar gibi geçtiler önlerinden Ali direk karşısına bakıyordu. Zeynep ise onun donuk ifadesinden manalar çıkartmaya çalışıyordu derken Aliler biraz uzaklaştıktan sonra kızlar aralarında:
- ya şu Ali de ne çocuk ama
-Kızım kaç kere ekledim instadan falan ama yok banamisin demiyor asla kabul etmiyor.
-Valla geçen yıl bizim Büşra buna Nasıl takmıştı kafayı hatırladin mi?
-Kız kafa takilmayacak gibi mi bir afet afet. Deyip gülüştüler o sırada Zeynep de kötü hissetmişti sonra bir an kendi kendine " Zeynep kendine gel sanane " dese de içi soğumamıştı.
Okulda nihayet dersi biten Zeynep'e kapının önünde Ömer yetişti.
- Zeynep okuldan sonra işin var mı? Yani birer kahve içmeye ne dersin?
- Aslında Ömer. Benim bugün işe gitmem gerekiyor.Belki başka zaman ne dersin?
- Aa çalıştığını bilmiyordum. Diyerek konuşarak okul çıkışına doğru ilerlemeye başladılar.
Okul dışında siyah lüks arabasına yaslanmış bekleyen Ali ise Ömer ile Zeynep'in bu samimi halini görünce zırdeliye döndü.Zeynep kendisine kızgın bir boğa gibi bakan Ali'yi farkettiğinde ise donakaldı. Ömer hem bir yandan Aliye bakıyor hem de Zeynep'in yüzündeki donuk ifadeye bir anlam yüklemeye çalışıyordu.