MADALYON 1

-37-

UMARIM BU BÖLÜMÜ SEVERSİNİZ =)

YORUM VE OYLARINIZI BEKLİYORUUUM =D

MEDYADA CHLOE'NİN GİYİNDİĞİ ELBİSE VAR.LÜTFEN BEYAZ OLARAK DÜŞÜNÜN =D

RİLEY'NİN AĞZINDAN

Gürültülerle birlikte bana acı çektirmeyi kesmişti.Nefes nefeseydim ve artık acının derecesine dayanamadım.Bağırmaktan bir hal olmuş bir durumda zincirlerden sarkıyordum.Zorlukla kafamı açtım ve içeri hızla giren kişilere baktım.

Ağabeylerim!

O sırada insan sandığım adamdan bir parlak top ağabeylerime çarptı.Her biri farklı yere uçmuştu ama hala düzenlerini koruyordu.Caleb bağlı olduğum zincirleri çözerken diğerleri adamı oyalıyordu.En sonunda!Zincirlerden kurtuldum ama hala güçsüzüm.Zincirlerden kurtulunca yere yapıştım.Caleb'den destek alarak yerden kalktığımda 'Oğlum şu kız en sonunda seni öldürecek.Biz olmazken başın hep belaya giriyor. 'dedi.

'Bu konuyu eve gittiğimizde konuşsak.'dedim zorlukla.Ben Caleb'le dışarı çıkarken diğerleri adamı oyalıyordu.Bunu ona ödetecektim. En kısa sürede...

CHLOE'NİN AĞZINDAN

Sanırım bu ejder erkekti.Sesinden erkeğe benzetmiştim.Ejder bir süre duvarın diğer tarafında uçtu ve aşağı doğru zarifçe süzüldü.Yere önce siyah kaslı arka ayakları sonrada ön ayakları inmişti. Ağzını açtı ve beni yere bıraktıktan sonra bana o parlak sarı gözlerini dikti.

'Kurtardığın için teşekkürler.'

'Sorun olmadı.'

'Şey...beni neden kurtardın?'

'Bilmem.'

'Ne demek bilmem?'

'Bilmiyorum.'

'Neden insana dönüşmüyorsun?'

'Eğer şimdi dönüşüm geçirecek olursam çıplak kalırım.'

Çıplak?Hayır kalsın.Burada çıplak bir erkekle ne yapacaktın ki?

'Peki.'

Ya biraz daha ejderi zorlarsam sanırım beni yer.Ben böyle düşünürken tuhaf bir ses duydum.Gülmeye benziyordu ama daha ses çıkartarak ve daha hırıltılıydı.Acaba beni evime bırakır mıydı?

'Bir şey mi isteyeceksin?'

'Şey...Acaba yani zahmet olmazsa...'

'Lafı gevelemede açık açık söyle.'

'Arkadaşım ve beni evime bırakır mısın?'

'Arkadaş?'

'Duvarın diğer tarafında.'

'Tamamdır.'demesiyle kanatlarını açtı.Beni siyah pençelerinin arasına aldı ve havalandı.

Duvardan çıkınca kırmızı ejder bizi tekrardan kovalamaya başladı.Biraz hızını arttırdı ve gövdesini hızla arkaya çevirerek ağzından ateş...yo yo ateş değil.Siyahtı.Sanki mürekkepti ama bulut gibi havada kalıcıydı.Kızıl ejder tiz sesiyle bağırmaya başladığında ejder kanatlarını hızla çırparak kızıl ejderden uzaklaştı.

'Bunu nasıl yaptın?'

'Neyi?'

'O siyah şeyi.Ateş değildi.'

'Evet.'

'O zaman neydi?'

'Mürekkep.Bulut gibi yarı su yarı hava.Benim türüm ateş yapamaz.Mürekkeple kendimizi gizleriz.Karanlıkta yaşarız.Başka sorun?'