MADALYON 1

-14-

'B-ben...' bir şey diyememişti.İlk göz yaşından sonra bir kaç tane daha yanağından çenesine süzüldü.

Hızla elimle yanağından akan göz yaşlarını sildim. Bana bakmıyordu. Bir süre sonra gözlerime baktı ve elimi iterek 'Ya-yalnız kalmam gerek.' dedi ve kucağımdan inerek odadan çıktı.

'A! Lanet olsun! Her şeyi batırıyorum!'Hızla dolaba tekme atarak mutfağa indim.

Mutfakta Storm ve Michael masada oturmuş kahvaltıya başlamışlardı.Ama Chloe görünmüyordu.Michael ağzına kocaman bir peynir dilimi atarken 'Ne oldu?Chloe gelmiyor mu?'dedi.Chloe...

'Bilmiyorum.'dedim ve masanın bir köşesine oturdum.Bir süre burada Chloe'yle kalacaktım.En azından babası gelene kadar.

Masada ki birkaç kahvaltılıktan atıştırdıktan sonra Storm ve Michael'ı yalnız bıraktım.Onlarda yalnız kalmayı hak ediyordu.

Basamaklardan çıktım ve Chloe'nin odasının önünden geçerken istemeden de olsa içeriye bir göz attım.Chloe koltukta oturur pozisyonda uyuya kalmıştı.Gönlüm onu böyle bırakmaya kıyamadı ve odaya sessizce süzüldüm.Yanına geldiğimde elinde telefonu vardı.Birden mesaj sesiyle irkildim.İstemeden de olsa elinden telefonunu aldım ve gelen mesaja baktım.Mesajın sahibi bir erkekti.Adı Alex'miş.Ağabeyimle aynı ismi vardı.Mesajı açtım ve okumaya başladım.

'Peki,tamam.Ama kafana fazla takma.Eğer seni biraz fazla üzerse bana söyle ben gerekeni yaparım.Endişelenme.Ha bu arada çocuğun adı ne demiştin.Listeme ekleyeyim :D'

Aptal!Kendini beğenmiş!Züppe!Sen kimsin de bana bir şey yapabilirsin!?Hem Chloe'yi nereden tanıyordu?Yumruk yaptığım elim kanayınca acıyla elime baktım. Kıskanmış mıydım?Evet kesinlikle kıskanmıştım.Hem de çok! Ve ayrıca bu çocuktan da hiç hoşlanmamıştım.

Düşüncelerimin arasında bir el elimi tuttu.Hızla elimi tutan ele baktığımda Chloe'nin kıpkırmızı olmuş boncuk gözleriyle karşılaştım.Kafamı eğerek 'Bir şey mi oldu ,prenses?'dediğimde son kelimeme gülümsedi ve bana sarıldı.Biraz durduktan sonra 'Seni belki affedebilirim.'dedi.Birden midemde kelebekler uçuşmaya başladı.Acaba fikrini değiştiren şey ne olmuştu?

'Ne oldu,prenses?'dediğimde beni biraz daha koluyla sararak kulağıma 'Korkuyorum...'dedi cılız bir sesle.Hızla onu kalçalarından yakaladım ve yatağa oturarak 'Neden?Ne oldu prenses?'dedim.Onu kucağıma,bacakları açık şekilde oturttum ve nazik bir şekilde yanağını okşadım.

Normalde kimseye kibar davranmam.Sonuçta içimde bir hayvan barındırıyordum.Ama bu Chloe'nin yanındayken değişiyordu.Sanki tüm yaşamım onun elindeymiş,onu bırakırsam bir hiç olurmuşum gibi hissediyordum.

Bana solgun mavi gözleriyle bakarak 'Korkuyorum...'dedi ve başını boynuma koydu.Derin bir nefes alarak gülümsedi-bunu hissetmiştim-'Nane ve böğürtlen gibi kokuyorsun.'dedi.Gülümsememe engel olamadım.'Sende değişik kokuyorsun.Ama bir kokuya yansıtsam bir ... ım...şeftali çıkardı sanırım.'dedim.Bu söylediğime gülümsedi.

'Şimdi söyle bakalım neden korkuyorsun?'

'Rüyalarımdan.'

'Neden?'

'Korkutucu.'

'Ne görüyorsun ki seni böyle korkutuyorlar ?'

'Annemi.Sonra o birden gidiyor ve yerini korkunç çığlıklar atan biri geliyor ve tam bu sırada uyanıyorum.'

'Tamam.O zaman korkmamanı sağlayacağım.'

'Nasıl?'

'Bu gün benimle yatacaksın.Ve buna şimdi başlayabiliriz.'