MADALYON 1

-103

CHLOE'NİN AĞZINDAN

Edina'yı görünce ağzım açık kalmıştı. Ben mi yanlış görüyordum yoksa bu gerçek mi? Onlar sarılırken ayağa kalkıp onları izlemeye başladım. Emir bir süre daha onu öptükten sonra sıkıca sarıldı. Emir onu cidden seviyor olmalıydı. Ben onları boş boş izlerken en sonunda konuşmaya başladım.
"A-ama sen... Yani... Biraz sey olmamış mıydın?"

"Ölmüş mü?" diye güldüğünde başımı sallamaklal yetindim ve yanına giderek sıkıca sarıldım. Gülerek onu biraz sıktığımda oda güldü. Onu bırakarak "Gerçekten bizi korkuttun. Seni cidden öldün sandım." diye yüzümü ekşiterek konuştuğumda "Bende." diyerek Emir'e baktı. Bir süre birbirlerine kaçamak bakışlar attıklarında "Ee? Ne yapacaksınız?" diye sordum. İkizi de omuz silktikten sonra "Bence önce istünüzdekilerden kurtulun. Sonra da beraber zaman geçirin." diye el çırparak onları itelemeye başladım. İkisi de güldüğünde Emir Edina'nın elini tutup yürümeye basladılar. Gözden kaybolduklarında bir süre daha bekledim ve yola baktım.
Param olmadığı için saatlerce gidilecek yolu yürümek zorundaydım.
••••
Eve yaklaştığımda artık bacaklarım yorgunluktan titriyordu.
Kapıyı çaldığımda kapı hızla açıldı. Sean'e gülümseyerek içeri girdim.
RİLEY'NİN AĞZINDAN
Ortak bölge görevi gören yerde şu an hic alışkanlığım olmayan bir şey yapıyordum.
Tavşanın üstüne atladım ve kafasından tutarak bir köşeye geçip onu bıraktım ve kimsenin beni takip etmediğinden emin olarak yere yattım ve tavşanı yemek için hazırlandım. Tam o esnada ilerideki çalılardan birinin bana yaklaşmasıyla hırlayarak ayağa kalktım ve ona baktım. Buraya bir insan giremezdi. Ona kuşkuyla bakarken o "Sen... Riley'sin değil mi?" dedi. Hırlayarak ona bakmaya devam ederken bana yaklaşmaya başlamasıyla üstüne atladım. Tam dislerimi boğazına geçirecektim ki "Chloe!" diye bağırdı. Onun adını nereden biliyordu? Pençemi onun ğöğsüne bastırdım ve hırladım. Onun zihnine konusmak istemiyordum ama daha fazla dayanamadım.
"Onu nereden tanıyorsun?"
"Seni ona götürebilirim-"
"Ne saçmalıyorsun? O zaten evinde."
"Hayır. Onu... Onu ben bir kulübeye çağırdım. Bu-"
"Ne!"
"Bunu bunu! Ama bunu benden Emir istedi!" diye korkuyla bağırdığında göz bebeklerimin küçüldüğünü hissedebiliyordum.
"Beni. Hemen. Onun. Yanına. Götür!"
Elini yavaşça anlıma yaklaştırdı ve gözlerini kapattı. Aniden mekan değişmişti. Demek ki o da Sean gibi bir büyücüydü. Üstünden çekildim ve etrafıma baktım. Yol ortasındaydık.
"Nerede?"
"Önce sana söylemem gerwken bir şey var."
"Ne istiyorsun yine?"
"Senin için önemli ama."
"Tamam hadi dinliyorum." dedim umursamayarak.
"Emin misin? Yani duymaktan hoslanmayacaksın sanırım."
"Yüzünü dağıtmamı istemiyorsan söyle."
"Pekala. Sen istedin. Emir Chloe'ye zorla sahip oldu." demesiyle başım hızla ona döndü. Hırlayarak üstüne yürümeye başladığımda "Dostum sakin ol. Emir diyorum ben değil!" dediğinde "Chloe nerede." dedim soğuk bir sekilde. "Tamam. Sana söyleyeyim. Kuzeninin evinde." dediğinde arkamı dönerek dönüşüp kosmaya başladım.
DEVİN'İN AĞIZINDAN
Kırılmış burnumla eve girdiğimde Chloe telasla kalkıp yanıma geldi
-"Devin ne oldu " dediginde
-"Önemli bişey yok " diyerek koltuğa oturdum.Chloe
"Nasıl birsey yok burnun " dediğinde Sean
-" Telaş yapma ufaklık " diyerek bana yaklaştı. Elini alnıma koymasıyla acı dinmişti.Chloe
-"Devin Edina yaşıyor " dediginde omuzumu silktim.
-"Beni ilgilendirmiyor o şerefsizi mahvedeceğim " dedim
O anda kapı şiddetle calınmaya basladı.Sean 'a dönerek
-"Chole nin yanında dur " dedim ve masanın üzerinden silahı alıp kapıya yöneldim.
RİLEY'NİN AĞZINDAN
Devi 'in evine giderken, caddeden geçerken bir araba bana çarpmıştı. Ayağa kalktığımdaysa birkaç kişinin bana korku ve endiseyle bakanlara aldırmadan yerden kalkıp yürümeye devam ettim.
Kazada anlımdan yara almıştım ve kan iki gözümün arasından akarak ağzıma doluyordu. Elimin tersiyle kanı sildim ve kapıyı sinirle çaldım. Birkaç kez daha çaldıktan sonra kapıyı Devin açmıştı. Beni gördüğüne şaşırdığını yüz ifadesinden de görebiliyordum. Onu kenara iterek içeri girdiğimde sinirle kolumdan tutup "Sana evime girme iznini verdiğimi hatırlamıyorum." dedi. Sinirle kolumu çekip "Bende zaten izin istediğimi hatırlamıyorum." diyerek evde dolaşmaya başladım. Devin de peşimde geliyordu.
"Chloe nerede." diue bağırdığımda oturma odasından ses geldi. Adımlarımı oraya yöneltip oturma odasına daldığımda Sean ve Chloe'yi yanyana gördüm. Sean bana öfkeyle bakarken Chloe bana korkuyla bakıyordu. Ona yaklaşmaya başladığımda Chloe'nin gözündeki korku daha da büyümüştü. Sean'in koluna girip bana baktığında içimde bir seyler oynadı. Neden Chloe onun koluna giriyordu? Hala benden korkmasını anlamıyordum. Elini tutacağım sırada Sean sinirli bakışlarıyla beni durdurmuştu. Gözlerimi gözlerinden ayırmadan "Chloe seninle özel konusmalıyım." diyerek hızla kolundan tutup Sean'in arkasından çılardım ve bahçeye sürüklemeye başladım.
"S-senin burada ne işin var?" dediğinde sorusuna takılmadan "Bana söylemek istediğin bir sey var mı?" diye bağırdım. Bana korkuyla bakıyordu. Sinirle "Hani şu Emir hakkında." diye ima da bulunduğumda kolunu benden kurtarmaya çalıştı. Hızla kendime çarptım ve "Onun sana ne yaptığını biliyorum. Ama takıldığım bir nokta var. Neden onunla geziyorsun? Hala ondan hoslanıyor musun? Ya da o Sean? Onun arkasına nasıl saklandığını ve koluna nasıl girdiğini gördüm! Aranızda ne var!" diye bağırdığımda Chloe korku ve acıyla "Bırak." diyerek kpkunu benden kurtarmaya çalıştı. Burnuma kan kokusu geliyordu. Sean ve Devin bahçeye çıktığında kolunu biraz daha sıktım ve "Konusqcak mısın?" dedim. Sean beni sinirle geriye ittiğinde Devin elindeki silahı bana doğrulttu ve "Defol evimden." diye sinirle konuştu. Bir süre daha onlara baktıktan sonra gözlerimi Chloe'ye kenetleyerek geriye adım atmaya başladım.
Chloe Sean'e yaklaşarak bir seyler dedi ve Sean bir elini onun beline dolayıp eve geri sokarken öfkeyle bir adım ileri atmıştım ki Devin silahı anlıma dayadı ve "Defol." dedi kesin bir şekilde. Öfkeyle soluyarak bahçeden dısarı çıktım.
Yürümeye devam ederken elimdeki ıslaklıkla başımı elime çevirdim. Elimde kan vardı. Bu kan kimindi? Benim ... Yo... Chloe'nin mi? Ama... Kolunun kanamasına mı neden olmuştum? Ama... İçimdeki öfke yerini aniden pişmanlığa bırakmıştı. O yüzden kolunu benden kurtarmaya çalışıyordu demek ki.
DEVİN'İN AĞIZINDAN
içeri girip Chloe ve Sean'ın karşısına oturdum.Chloe yanıma gelip oturdu ve bana sarıldı.Ağlamaya başladığında bende kollarımı ona doladım.
-'' Şşş Tamam sakin ol '' dediğimde başını salladı.
-'' O olayı unutmaya çalıştıkça bana hatırlatıyorlar ben Rile'in beni sevdiğini sanıyordum ama o hem beni öldürmek istiyor hemde Emir konusunda beni şuçluyor ''
-'' Herşey onun yüzünden biliyorsun değilmi '' dediğimde başını kaldırıp bana baktı
-'' Kimin yüzünden ''
-'' Emir'in yüzünden ona güvenen az sayıda kişiden biriydin ama bak sana neler yaşattı.Einimki yakında Derin'e ve diğerlerinede acı çektirecek ona işkence edebilirim Chloe ve biliyormusun sende istediğin kadar izlersin '' Başını sallayarak
-'' Hayır Emir'den hala çok korkuyorum Devin bu doğru ama benim şuan asıl canımı yakan o değil Riley '' dediğin sinirle ayağa kalktım
-'' Chloe Rilley seni öldüremez buna asla izin vermem ama Emir konusunda haksızda diyemem ben Edina'yı hayatımdan çıkardım bunun sebebi Emir'in ona yaptıkları değil o olaydan sonra bile Edinanın ona bakış tarzı kabul et Chloe o şerefsiz ne yaparsa yapsın ondan nefret edemiyorsun ''
CHLOE'NİN AĞZINDAN
Devin haklıydı. Emir ne yaparsa yapsın ondan nefret edemiyordum. Bakışlarımı başka yerlere çevirirken Devin derin bir nefes aldı.
"O iskence çekerken izleyemem." dedim. Bana baktığını hissedebiliyordum.
"Benimde canım acır. Bilmiyorum. Acı çekenlerin çektiği acıyı hissediyormuşum gibi geliyor. Ki sadece empati de olabilir." dediğimde kolumu tuttu.
"Ah harika. Nasıl kanattın?" diyerek ayağa kalktığında "Ben yapmadım. O kolumu tutarken yaptı." dediğimde mutfağa girdi. Bende peşinden girdiğimde elinde bir oksijenli su şişesi ve biraz pamuk vardı. Yaramın istünde ki sargı bezini açtı ve oksijenli suyla ıslattığı pamuğu koluma yaklaştırdı. Elimi yumruk yaptığımda kolumdan sıkıca tuttu ve pamuğu koluma sürdü. Acıyla kolumu ondan kurtarmaya çalışırken o daha sıkı tuttu. Temiz bir sargı bezini koluma sardı ve kolunu sırtıma koyup "Tamamdır. Ve sakın." dediğinde ona baktım. Gülümsedi ve "Kimsedne korkma. Söz veriyorum sana birinin sana zarar vermesine izin vermeyeceğim." dedi. Keske bu sözüne güvenebilsem. İnsanlar tutamayacağı sözler verir. Ama yinede bu sözlerin karşı tarafı güvende hissetmesini sağlardı. Bende mi? Bende güvende hissediyordum biraz. Ama şunu da biliyorum ki, Devin beni avcılardan koruyabilse bile eninde aonunda enerji Emici olduğum için beni öldürmek isteyenlerden koruyamayacaktı.
••••
Sean ile birbirimize sarılmış bir sekilde yatakta yatıyorduk. Ona biraz daha sarıldım ve "Benim yaşımda görünmeyi nasıl başarıyorsun?" diye sordum. Ciddiyim. Benim yaşımda bir kıza sahip olma kapasitesinde ama benim yaslarımda gösteriyordu.
"Yetenek." diyerek güldüğünde bende güldüm. "Riley beni senden kıskandı. Sanırım benim senden hoslanacağımı sandı." dediğimde alayla "E açıkçası yakışıklıyım. Bende olsam bende kendimi kıskanırım şimdi." dedi saçının yüzüne düşen kısımları arkaya atarak. Gülerek yatağa sırt üstü yattığımda tavana bakmaya başladım.