Remember me |Severus Snape daughter|

57, Graduated

April 1999,

'Welkom allemaal, en gefeliciteerd! Iedereen is in deze korte tijd geslaagd.' Minerva staat vooraan the Great Hall en spreekt de geslaagde leerlingen toe. 'Jullie hebben er hard voor gewerkt, jullie mogen trots op jezelf zijn!' Een kort gejuich onderbreekt haar. Alle meiden dragen een prachtige gala jurk, en de jongens zijn natuurlijk in hun beste pak. 'Zeven jaar is dit jullie thuis geweest, zeven jaar hebben jullie geleerd wat jullie nu kunnen. En nu is het tijd om te doen wat jij wilt! Ik, als headmaster van Hogwarts hoop nog wel eens wat van jullie te horen. Maar voor nu, laat het feest beginnen!' Minerva klapt twee keer in haar handen en op de lege tafels verschijnen allemaal hapjes en wat te drinken, ook begint er muziek te spelen.

'Je ziet er prachtig uit, is dat al gezegd?' Ralph trekt haar naar zich toe en geeft haar een lange kus. 

De hele avond heeft Julia gedanst, gelachen en veel gepraat. Een avond die ze nooit zou vergeten en waar ze regelmatig aan terug denkt. Ook nu, een paar maanden later. En in die afgelopen maanden is er veel gebeurd, Julia heeft een baantje gekregen op het ministerie , het is niet het leukste werk. Maar Julia is er gelukkig mee. Misschien nog wel belangrijker wat gebeurd is, Eindelijk heeft ze een eigen huisje samen met Nathan. Het is niet heel groot, maar groot genoeg voor moeder en kind. Ook Ralph en Jessie waren vaak in haar huis te vinden.

'Wauw, je huis heeft toch iets magisch.' zegt Jessie, elke keer als ze binnenkomt kijkt ze verrast op haar heen, alsof ze het voor het eerst ziet. 'Ja nu jij nog,' grapt Julia, Jessie kon nog lang geen eigen huis kopen, aangezien ze het liefst al haar geld gelijk uitgeeft aan dingen dat ze eigenlijk helemaal niet nodig heeft. 'Ja nou, daar heb ik nog een nieuwtje over!' Roept Jessie enthousiast. Julia trekt een wenkbrauw op en kijkt haar vragend aan.

'Ik heb ook een baantje!'

Julia begint te glimlachen en vliegt haar om haar hals. Maar tijd om het te vieren was er niet. Net op dat moment wordt er op de deur geklopt. Julia doet open en ziet verrast Giel en Ralph staan. 'Giel! Dat is een tijdje geleden!' zegt Julia enthousiast, ze geeft hem een knuffel en drukt daarna een kus op Ralphs mond. 'Kom binnen allemaal.' Als Giel de woonkamer binnenloopt en op de stoel tegenover Jessie gaat zitten valt Julia iets op, wat Ralph blijkbaar ook niet ontgaan is. Beide zien ze hoe Jessies hoofd knalrood wordt en wat verlegen begint te lachen. Ralph en Julia kijken elkaar even aan en lachen stiekem naar elkaar, terwijl Giel niks door blijkt te hebben.

'Willen jullie wat drinken?' Een instemmend gemompel volgt Julia's vraag. Ze loopt naar de lichte keuken en zwaait een keer met haar toverstok, vier bekers met hete thee vullen zich automatisch. Ze zet de kopjes op een dienblad en loopt naar de woonkamer.

'Wat groeit hij snel! Ik heb hem nu al een tijdje niet meer gezien maar hij groeit echt heel snel!' Giel hangt boven de wieg en kijkt glimlachend naar de slapende Nathan. Het klopte dat Giel hem nog niet zo vaak had gezien toen ze op Hogwarts waren. Ze was zo blij om hem weer te zien. 

De hele avond werd er druk gepraat en Jessie probeert telkens een gesprek aan te knopen met Giel, die het allemaal prima lijkt te vinden en vrolijk meepraat. Als Giel en Jessie zijn vertrokken. (Jessie vond het geen probleem om Giel thuis te brengen.) praten Ralph en Julia nog wat na. 'Fijn dat je blijft slapen, het is soms wel heel stil zo alleen, niemand om echt mee te praten.' zegt ze, Ralph knikt en glimlacht. 'Natuurlijk, is jou dat ook opgevallen?' Julia kijkt hem even vragend aan. 'Bedoel je dat Jessie Giel leuk vindt?' Ralph knikt. 'Ja dat is mij ook opgevallen.' zegt ze met een glimlach.

'En denk je dat dat ooit wat wordt?' vraagt Ralph. Julia kijkt hem even bedenkelijk maar kijkt hem dan ondeugend aan, 'Ach ja, met een beetje hulp van ons misschien?'

***

Jup, dit hoofdstuk is niet lang. Maar, zoals jullie misschien wel door hebben, loopt ook dit boek ten einde. :(