Remember me |Severus Snape daughter|

52, I'm not scared

'Is het verstandig om hier te blijven? Straks komen ze terug.'

Julia schud haar hoofd, ze was vermoeid op de bank geploft en volgt de bewegingen van Ralph. 'Nee, ik blijf hier. Misschien is het verstandig als je naar huis gaat, je ouders zijn misschien wel ongerust.' zegt ze langzaam. 'Ik kan jou toch niet zomaar achterlaten!' Julia tilt haar hoofd iets op. 'Maar ik ben ook niet alleen.' zegt ze alleen maar.

Uiteindelijk is Ralph toch maar naar huis gegaan. Julia loopt langzaam de trap op. Af en toe zwaait ze met haar toverstok om de troep op te ruimen die Barry en zijn collega's hebben achtergelaten. Als een zombie loopt ze naar haar kamer en ploft op haar bed. Zonder zich uit te kleden valt ze in slaap.

'Julia? Ben je thuis?'

Julia schrikt wakker. Wie stond er voor haar deur? en, waarom kon ze het vanaf hier horen? Snel springt ze uit haar bed. Ze weet ook gelijk waarom ze hoort dat er iemand voor de deur staat, aangezien ze alle deuren heeft open laten staan. Snel rent ze naar beneden en opent de voordeur.

'Harry?'

'Julia! Waar ben je deze dagen allemaal geweest?'

'Kom binnen.'

Julia laat Harry binnen en sluit de deur. 'Hoe bedoel je dagen? Ik ben nog geen dag weg geweest! Toch?' Harry schudt zijn hoofd, 'Ik ben elke dag langs geweest, maar je was er nooit. Dus vertel.' Julia kijkt hem even vaag aan maar begint dan toch te vertellen.

'Dus wanneer was de begrafenis?' vraagt Harry als ze is uitgepraat. '26 Mei. Dat was gister toch?' Harry schud zijn hoofd. 'Nee, het is al 4 juni.' Julia's mond valt verbaasd open. 'Maar, hoe kan dat dan?' vraagt ze. Harry haalt zijn schouders op. 'Ik weet het niet, maar je bent in ieder geval terug. En dat is het belangrijkste.' Julia knikt, maar ik begrijp het niet, wat moesten ze van mij? Een waar waren we?' Harry kijkt haar even nadenkend aan. 'je was niet in Azkaban, maar we gaan dit samen uitzoeken.' 

'Pas je op jezelf? En als ze terug komen, je mag altijd om hulp roepen, dat weet je.' 

Harry opent de deur en loopt naar buiten. Ze zeggen elkaar gedag en Harry verdwijnt. Julia sluit met een zucht de deur. Ze laat zich op de bank vallen, maar springt direct weer op omdat ze gerinkel van boven hoort komen. Razendsnel pakt ze haar toverstok en sprint naar boven.

'Ik wist wel dat je hier was, te stom om te vluchten.'

Het was Barry die weer voor haar stond, Julia had wel verwacht dat hij terug zou komen, maar ze was te moe om te vluchten. 'Barry, ik bedacht me net iets. Sinds wanneer heb je eigenlijk bruin haar in plaats van rood? Sorry dat ik het vraag hoor, maar ik vroeg het me al een tijdje af.' Ze probeert Barry af te leiden. Barry lacht even vals en wijst dan met zijn toverstok op Julia. Achter haar hoort Julia zware voetstappen. Vlug draait ze zich om, een hele groep grote, gespierde mannen staan achter haar.

'Nu kan onze kleine Julia niet zoveel meer he?'

'Ja vindt je het gek, tien tegen een. Lekker eerlijk weer..' zegt Julia brutaal. Barry knijpt even met zijn ogen.

'Cru-'

Maar Barry stopt midden in zijn poging om Julia te vervloeken. Hij valt voorover op de grond. Julia kijkt verbaasd wat er allemaal gebeurd. 

'Julia, duiken nu!'

Snel doet ze wat de bekende stem zegt. Een harde knal en een van de mannen vliegt achteruit. Ze pakt haar toverstok, die ze had laten vallen en snel begint ze ook met spreuken af te vuren. 'Je kan je ook geen moment alleen redden, of niet soms?'

'Sorry pap, dat kan ik inderdaad niet.' zegt ze met een kleine glimlach en snel duikt ze weg voor een spreuk. Het duurt niet lang voordat Severus en Julia alle mannen van Barry hebben uitgeschakeld. 'Ze zijn dan wel groot en gespierd, maar met een toverstok zijn ze niet heel goed.' zegt Julia spottend. 'Ik denk niet dat we nog veel last van hun gaan hebben.'

En Julia had gelijk, een paar dagen later zijn de mannen nog steeds niet terug gekomen. 'Pap, waarom zaten ze achter jou aan?' vraagt Julia. Severus laat zijn krant iets zakken, 'ik heb dat uitgezocht,' zegt hij langzaam. Julia gaat snel rechtop zitten en luistert naar zijn verhaal.

'Ze werken voor het ministerie en ze proberen Death Eaters op te sporen. Alleen het ministerie is een zooitje zonder minister en Barry neemt alles iets te persoonlijk.' Julia knikt, 'Maar, krijgen we nu nog last van hem?' Severus haalt zijn schouders op, 'Ik heb geen idee, we kunnen beter hopen van niet.' zegt hij.

Er word hardt op de deur gebonkt, het was een dag later en Julia is alleen thuis. Waar haar vader was wist ze niet, dat had hij niet vertelt. Ze springt op van de bank en grist haar toverstok van de tafel. Snel loopt ze naar de deur en opent hem op een kiertje. 

'JULIA! Waarom wist ik niet eerder dat je terug was?'

Jessie vliegt haar om de hals. 'Jessie! Kom binnen.' Samen lopen ze naar de woonkamer en vuren de een na de andere vraag op elkaar af.

'Hoelang ben je al weer?'

'Hooguit een paar dagen. Wat is er gebeurd nadat wij meegenomen zijn?'

'Complete chaos, iedereen was in paniek. Hoe ben je daar ooit uitgekomen?'

'Dat is een goede vraag, ik heb zelf ook geen idee.'

En zo ging het nog wel even door, totdat Julia het vragenvuur onderbreekt. 'Ik krijg hier best een droge bek van, wil je wat drinken?' Jessie knikt. Even later komt Julia terug met twee dampende mokken thee. De hele avond kletsen ze verder.

***

Sorry dat het zolang duurde voor een nieuw hoofdstuk. Mijn inspiratie was ver te zoeken haha. Daarom ook een iets korter hoofdstuk dan normaal :( Love you all!