Remember me |Severus Snape daughter|

53, preparations

'Je moet nu echt beslissingen gaan maken! Over iets minder dan een maand is het al zover!'

Het was een paar maanden later, Julia en Jessie zitten op Julia's kamer. 'Dus, weet je het al?' vraagt Jessie. Julia haalt haar schouders op, in die maanden is haar buik flink gegroeid, ze draagt daarom alleen nog maar oude truien van haar vader. Want haar eigen kleren past ze niet meer.

'Ik ben hier niet klaar voor Jessie, ik kan dit niet.' zegt ze uiteindelijk. Jessie kijkt haar verbaasd aan. 'Dit kan je niet? Maar je kan wel je eigen vader redden van de dood, uit een of andere gare gevangenis ontsnappen en al die mannen uitmoorden? Maar bevallen kan je niet? Je moet Julia, je hebt geen keus, dat kind moet er uit of je nou wil of niet.' zegt ze. Julia zucht, 'Waar is je vader eigenlijk? Ik zie hem nooit.' vraagt Jessie.

'Ik weet het ook niet, hij is heel vaak weg. Maar ik weet niet waarheen.' zegt Julia. Jessie lijkt even na te denken 'Jij kon toch in z'n hoofd kijken? Net zoals hij bij jou?' vraagt ze dan. Julia knikt langzaam, 'Ja dat klopt.' Jessies ogen stralen ondeugend. 'Nou, waar wacht je op?' Maar Julia schudt haar hoofd. 'Je kan de aanwezigheid van de ander voelen als diegene meekijkt, dus het lijkt me niet verstandig.' Jessie even teleurgesteld en zegt dan: 'Ik vind jullie band of wat het ook is, best vreemd. Er moet toch een logische verklaring voor zijn?'Beneden gaat de voordeur open, 'Nu je het er over hebt. Daar komt hij net aan.'

'Wil je wat drinken?' vraagt Julia, Jessie knikt. Julia zwaait een keer met haar toverstok en twee glazen gevuld met Pumpkin Juice komen aanvliegen. 'Toch wel handig nu je meerderjarig bent he?' vraagt Jessie en ze pakt een glas uit de lucht. 'Ja, nu jij nog.' zegt Julia met een knipoog, 2 Augustus was Julia 17 geworden, Jessie moest nog wachten tot december. Beneden wordt er aan de deur geklopt, 'Wie zou dat zijn?' vraagt Jessie. Julia haalt haar schouders op en wijst met haar toverstok op de deur, die gelijk open vliegt. Samen luisteren wat er beneden afspeelt.

De voordeur wordt opengedaan, maar het blijft stil. Een bekende vrouwenstem verbreekt de lange stilte,

'Severus?'

Julia en Jessie kijken elkaar verbaasd aan, de stem was van McGonagall.

'Ik dacht-'

'Minerva kom binnen.' verbreekt Severus haar. Ze horen dat ze naar de woonkamer lopen en ook daar blijft het lang stil. 'Hoe kan je nog leven?' vraagt Minerva duidelijk diep in shock. Langzaam begint Severus het uit te leggen. 'Dus Julia heeft je leven gered?' hoort Julia Minerva op een gegeven moment zeggen. Severus reageert niet, maar Julia verwacht dat hij knikt. 'Ik kwam eigenlijk om te kijken hoe het met haar ging, aangezien het niet zo lang meer duurt geloof ik.' Wat er verder wordt gezegd kan Julia niet horen, maar het duurt niet lang of ze horen voetstappen op de trap. En niet veel later verschijnt Severus voor de deur.

'Minerva is er, ze wil je spreken. Kom je zo beneden?' Julia doet alsof ze het gesprek beneden niet heeft meegekregen en knikt. Severus loopt de trap weer af. Julia probeert op te staan maar als Jessie ziet dat het niet helemaal lukt schiet ze snel te hulp. 'Dat hoef je niet te doen hoor, ik kan het prima zelf.' zegt Julia, maar ze kijkt haar toch dankbaar aan. 'Ja dat zie ik.' zegt Jessie grinnikend. 'Maar, ik moet nu wel naar huis. M'n moeder vermoord me als ik weer te laat thuis ben.' Julia lacht ook. 'Dan zou ik maar snel gaan als ik jou was.' Jessies moeder is heel aardig, alleen kan soms overbezorgd zijn. En Jessie was de afgelopen tijd al regelmatig te laat thuis geweest.

Met moeite loopt Julia de trap af het lijkt meer op waggelen, 'Nou, ik zie je snel weer.' zegt Julia tegen Jessie. Ze zeggen elkaar gedag en Jessie vertrekt. Julia gaat vermoeid op de bank zitten.

'Ik zal jullie alleen laten.' Severus staat op en loopt richting de keuken.

'En, heb je al wat besloten?' vraagt Minerva. Julia haalt haar schouders op. 'Ik weet het gewoon niet, wat ik wil en zo. Ik ben hier gewoon niet klaar voor.' zegt ze eerlijk. 'Natuurlijk ben je er wel klaar voor! Ik weet zeker dat je dit kunt, je gaat een geweldige moeder zijn.' zegt Minerva bemoedigend.

Na een tijdje vertrekt McGonagall weer, het duurde even, maar naar veel gepraat te hebben voelt Julia zich toch beter. Tevreden laat draait ze de kraan van de douche aan, trekt snel haar kleren uit en springt onder de douche. De warme stralen voelen vertrouwd aan op haar huid. Het duurde niet lang meer voordat haar kindje zou komen, en ze voelde zich een stuk zelfverzekerder naar het gesprek van vandaag. Ze gaat zo goed als maar kan voor het kind zorgen. Nu is er nog maar een ding wat wil weten.

'Pap, je gaat nu vertellen waar je al die tijd toch heen bent!' Zegt Julia als ze de woonkamer binnenkomt. Severus kijkt even op van de krant die hij net aan het lezen was en volgt Julia's bewegingen. 'Je loopt wel erg, interessant.' zegt hij alleen maar. Julia zucht geïrriteerd. 'Je kan het niet bepaald lopen noemen, maar ik vroeg je wat.' zegt ze. Severus, die inmiddels weer zijn aandacht op de krant had gevestigd, slaat een bladzijde om en leest weer verder. Julia pakt een papiertje van de tafel, verfrommelt hem en gooit hem in de richting van haar vader.

'Hallo, ik vroeg wat.' Zegt Julia een tikkeltje chagrijnig. Normaal gesproken was ze nooit zo brutaal tegen haar vader, maar nu kan ze er niet zoveel aan doen. Severus pakt het briefje die zijn schouders had geraakt en legt het op de grond. Nog steeds zegt hij niks. Julia geeft het op en loopt naar boven. Als haar vader iets niet wou zeggen, gebeurde het ook echt niet.