Remember me |Severus Snape daughter|

50, It's me, your enemy

Julia hoopt maar dat haar vader het heeft begrepen, een aantal mensen staan op en lopen naar de mannen toe, die nog steeds iedereen langs gaat opzoek naar Severus.

'Waarom zijn jullie hier?'

'Nogal onbeschoft om zo een begrafenis binnen te vallen, vinden jullie niet?'

Nog meer dingen worden naar hun toe geschreeuwd, maar ze lijken er niet op te reageren. Een aantal beginnen te fluisteren met elkaar. 'Wacht eens even, jij bent zijn dochter!' Zegt een grote, bruinharige man die naar Julia wijst. 'GRIJP HAAR!' Schreeuwt hij. Julia springt geschrokken rechtovereind. Een wat oudere man probeert naar haar toe te komen, maar Ralph gaat ervoor staan. 'Waar slaat dit op? wat een stelletje onbeschofte lui zijn jullie! Hoe durven jullie!' Even kijkt de man kwaad aan. 'Ga aan de kant joch!' zegt hij en hij duwt Ralph hard aan de kant, wat hij niet had verwacht omdat die man niet zo sterk eruit ziet. Ruw wordt Julia bij haar schouders gegrepen en ze wordt uit de rij getrokken.

'Nee! Laat Julia met rust!' Schreeuwt Jessie, maar het had geen zin, Julia word meegetrokken en kan er niks aan doen. De paniek staat in haar ogen. Alle mensen kijken geschokt wat er gebeurd. Ralph krabbelt overeind, na drie andere personen van hem af moeten hebben geduwd en rent Julia achterna.

'NEEM DAT JOCH OOK MAAR MEE DAN!'

Het was de bruinharige man die dat schreeuwde. Twee mannen lopen op Ralph af en grijpen hem bij zijn schouders. En zomaar uit het niets Apparate de hele groep en laten ze de begrafenis achter als een grote rotzooi.

Julia voelt dat ze landen, maar ze ziet niks, waarschijnlijk hadden ze haar een blinddoek om gedaan. Waar zijn ze? En misschien nog wel belangrijker. Waar is Ralph en hoe gaat het met hem? Ze hoort verder niemand dus ze besluit om te roepen, wat misschien niet het beste idee is wat ze ooit heeft gehad.

'Ralph? Ben jij hier?'

Niemand reageert.

'Ralph? RALPH!'

'KOP DICHT!' Julia word hardt tegen haar slaap geslagen. Ze schreeuwt kort van de pijn, maar stopt snel omdat ze bang is dat ze nog een keer wordt geslagen. De stem kwam haar bekend voor, was het die bruinharige man? Ze voelt dat ze wordt opgetild en in een stoel word gedrukt en handboeien die te strak om haar polsen worden gedaan.

'Waarom zoeken jullie mijn vader?' vraagt Julia zacht, ze berijd zich voor op nog een klap, maar die komt niet. 'Herken je me dan niet Julia? Ik moet zeggen, jij bent niet veel verandert, misschien nog lelijker geworden.' De man begint te lachen. 'Vertel nu waar je vader is!' schreeuwt hij plots. Julia had de man niet herkent, maar hij haar wel en dat beangstigt haar. Julia denkt razendsnel na. Misschien is het verstandig om maar te gaan volhouden dat haar vader dood is.

'H-hij. Mijn vader is dood.'

'LIEG NIET!'

Weer wordt er hardt tegen haar gezicht geslagen. 'Ik zal je helpen om te raden wie ik ben, want dom ben je nog steeds.' Julia negeert zijn opmerkingen, ze weet dat hij haar alleen maar aan het uitlokken is. 'Hoe gaat het met je armen? De laatste keer dat ik ze zag waren ze nog zwart.' zegt hij met een gemeen lachje. Julia hapt naar adem, nu weet ze precies wie het is. Barry Rochester!

'Barry..'

Barry begint te lachen. 'Inderdaad, de Barry die door jou van school is gestuurd, maar denk je dat ik stil heb gezeten? Ik ben op het ministerie gaan werken, steeds hoger op geraakt. En nu, nu heb ik jou hier gevangen en jij gaat me vertellen waar je vader is!'

'Ik zij al hij is dood! 2 mei overleden!'

'Lieg niet!' Schreeuwt hij. Hij haalt uit en slaat haar weer in haar gezicht. 'Waarom heb je mijn vader nodig?' Jammert ze. Julia voelt zijn ruwe handen naar de blinddoek gaan en met een ruk word hij eraf getrokken. Julia moet een paar keer knipperen tegen het felle licht.

'We zijn in je huis geweest en we vonden daar een aantal, interessante dingen.'

Julia haalt opgelucht adem, dat betekent dat haar vader op tijd weg is kunnen komen.

'Met interessante dingen bedoel ik een kamer. Waarom is er een babykamer in jullie huis?' Vraagt Barry, hij ijsbeert door de kamer. Julia blijft strak voor haar uitkijken, als Barry doorheeft dat Julia niks gaat zeggen praat hij verder: 'Is onze kleine Julia misschien zwanger?' Plots komt hij dichtbij. 'Vertel eens Julia.' Maar Julia blijft niks zeggen.

Boos staat Barry op, hij rent naar de enigste deur in de kamer, maakt hem open, en laat hem met een harde dreun achter zich dichtvallen. Julia grijpt haar kans, al snel voelt ze dat ze haar eigen lichaam verlaat.

'Pap, alles goed?'

Ze is belandt in een klein muggle huisje. 'Dat kan ik beter aan jou vragen!' Antwoord hij. Voor buitenstaanders zou het er raar uitzien, een volwassen man die tegen zichzelf aan het praten is. 'Met mij gaat het prima, ze zoeken je, blijf niet te lang op een plek.' Severus knikt. 'Dat weet i-'

'Ik moet gaan, Barry is terug.' Onderbreekt Julia hem. 'Wacht Barry?' Maar Julia was al weer weg.

Barry sleurt net iemand naar binnen als Julia weer in haar eigen lichaam belandt. De persoon heeft een grote, zwarte zak over zijn hoofd en ook hij draagt handboeien. Julia voelt de aanwezigheid van Severus en weet dat hij meekijkt. 'Ralph?' Julia had de persoon wel herkent. Ralph zegt iets onverstaanbaars, dus trekt Barry de zak van zijn hoofd.

'Dus, Landens. Is zij zwanger van jou?' Het valt Julia op dat Barry Ralph aanspreekt met zijn achternaam. Ralph knikt. 'Dat klopt.' Zegt hij zo zelfverzekerd mogelijk. Er verschijnt een duivelse lach om Barry's gezicht.

***
Maandag begint school weer voor mij, dus dan komen er minder hoofdstukken. (Wel een klein feestje, aangezien dit het 50ste hoofdstuk is!)