Remember me |Severus Snape daughter|

28, Who is there?

'Waarom is iedereen op vakantie?'

Het was twee weken later nadat Julia het "nogal" intiem heeft gehad met Ralph. Ralph is gisteren vertrokken op vakantie naar Marokko voor twaalf dagen. En Jessie zit nog steeds in Oostenrijk waar ze al een week zit. Ze schrijven elkaar af en toe. Maar dat is het ook. Gelukkig komt Giel vandaag terug van zijn vakantie, vanavond komt hij ook naar Julia toe. Julia kan niet wachten tot vanavond. De vakantie lijkt wel eeuwen te duren terwijl er nog maar vijf weken opzaten, meestal vondt ze dat de vakantie veel te snel afgelopen was. Maar nu kan ze niet wachten. Vaak heeft Julia bedacht om haar vader te schrijven, maar bedacht zich toch weer. Als die brief in de verkeerde handen zou komen..

Tegen de avond wordt er tegen het raam aangeklopt. Snel staat Julia op en rent naar de deur. Ze was gewoon zo blij om Giel naar een hele tijd weer te zien. Als ze de deur opendoet en ziet dat het niet Giel is, verdwijnt haar glimlach van haar gezicht. ' Professor, kom binnen.' zegt ze. Het was McGonagall die had aangeklopt. Ze glimlacht naar Julia en loopt naar binnen. 'Wilt u misschien wat thee?' vraagt Julia. McGonagall glimlacht naar haar. 'Ja graag.' zegt ze en ze gaat zitten op de bank. Snel loopt Julia naar de keuken en zet thee. Julia pakt de koektrommel en de kop thee en loopt terug naar de woonkamer. 'Dankje, Julia.' zegt McGonagall en ze glimlacht weer vriendelijk naar haar. 'Wilt u een koekje?' vraagt Julia beleefd. McGonagall schud haar hoofd. 'Nee, dankje.' Julia gaat in de stoel tegenover haar zitten. 'Hoe gaat het nu met je? Aangezien je hier vrijwel de hele tijd alleen bent.' Julia zucht, moet ze eerlijk zijn? Ze heeft McGonagall altijd wel gemogen. 'Om eerlijk te zijn voel ik me soms best alleen ja.' zegt ze uiteindelijk eerlijk. Dan nog maar te zwijgen over die dag toen ze dronken was.

'En meneer Landens en mevrouw Beckhand zijn op vakantie begreep ik?'

Julia knikt en dan besluit ze de vraag te stellen die ze al weken wil stellen. 'Weet u misschien waar mijn vader is?' McGonagall neemt een slokje van haar thee voordat ze antwoordt geeft. 'Helaas niet, maar als ik meer weet zal ik het je gelijk vertellen.' Julia knikt bedroefd. Ze had dat antwoord wel verwacht. Maar toch, ze wilde zo graag weten waar haar vader was! Voor de tweede keer die dag wordt het op het raam geklopt. Snel staat Julia op en rent naar de deur. Een verbaasde McGonagall achterlatend. Ze opent de deur. En ja hoor, daar staat Giel. Onder zijn arm heeft hij minstens vier zakken chips. 'Giel! Oh ik heb jou zo gemist!' en Julia vliegt hem om zijn nek. Ze laat hem los en helpt hem met de zakken chips op te pakken. 'Ik dacht, misschien verhonger je jezelf als je alleen bent.' zegt hij en hij loopt Julia achterna naar de keuken. 'Wil je ook wat drinken?' vraagt Julia. 'Ja, heb je koffie?' Julia knikt en zegt. 'Natuurlijk heb ik dat! Loop maar vast naar de woonkamer.' Julia begint al te grinniken bij het idee dat Giel zo in een ruimte is met McGonagall.

'Oh Hallo.'

Julia moet moeite doen om haar lach in te houden. Het was Giel die dat zei. Inmiddels is de koffie klaar maar blijft Julia nog even luisteren naar wat McGonagall gaat zeggen. 'Hallo' zegt ze alleen. Lichtelijk teleurgesteld loopt Julia de woonkamer binnen. 'Ohja Professor, dit is Giel. Giel dit is Professor McGonagall, mijn Transfiguration docent.' zegt ze. Giel begint te lachen. 'Is het waar dat Julia zich echt zo vaak verslaapt?' vraagt hij glimlachend. Julia voelt haar wangen lichtelijk rood worden. 'Oh, juffrouw Snape verslaapt zich regelmatig. Als verslapen een vak zou zijn, dan was zij de beste leerling van school!' zegt McGonagall met een glimlach.

Na een tijdje vertrekt McGonagall weer, ze hebben met z'n drieën best leuke gesprekken gehad. Voornamelijk over wat Julia allemaal uitspookt op school. 'Eigenlijk ben ik best blij dat je zoveel eten mee hebt, ik heb nog steeds geen boodschappen gedaan.' zegt ze. Giel pakt de zakken op en loopt richting de trap. 'Ja, daarom heb ik het ook meegenomen! Neem jij wat te drinken mee?' zegt hij en hij loopt de trap op. Julia pakt twee glazen en een fles pumpkin Juice en loopt ook de trap op.

'Duss.. Heb jij nog wat meegemaakt in de vakantie?'

Giel schudt zijn hoofd. 'Nee niet echt, dat krijg je als je met je moeder op vakantie bent he? Alleen maar wat saaie museums bezoeken enzo.' Julia lacht somber. 'Het is waarschijnlijk leuker dan bijna de hele vakantie alleen zijn.' Giel legt zijn hand op haar schouder. 'Hei, het komt wel goed! Hij komt terug, echt waar.'

De volgende ochtend lopen ze samen naar de supermarkt. 'Kopen jullie ook in een aparte winkel jullie boodschappen?' zegt Giel. Julia kijkt hem schuin aan en zegt met een lachje: 'Nee sorry Giel, we hebben geen magische boodschappen winkel hoor!' Giel geeft geen reactie. 'Ooit, als het kan neem ik je mee naar Hogwarts oke?'

's avonds gaat Giel naar huis, ze zeggen elkaar uitgebreid gedag en beloven snel weer af te spreken. Julia had net een boek gepakt en was net op de bank gaan zitten als er wordt aangeklopt. Julia zucht, zal Giel iets vergeten zijn? Ze was erg moe en wou eigenlijk gaan slapen. Ze legt het boek weer weg op de bijzettafel naast de bank en loopt naar de deur. Hoe laat was het? elf uur, geeft de klok aan. Wie zou haar nu komen bezoeken? Van haar vader mag ze de deur rond deze tijden nooit opendoen, maar hij was er niet en misschien is het wel dringend. Langzaam opent ze de deur. Verbaasd kijkt ze naar de persoon die voor haar staat. Is dit echt?

***

Omg.. Sorry voor de clifhangerrr :/ Ik wou dit gewoon een keertje doen :) Maarr.. Ik zie jullie morgen met een nieuw hoofdstuk.

Byee xx