Remember me |Severus Snape daughter|

38, Trauma

Lijkbleek stapt Julia van haar bezem. Eindelijk is ze thuis. De mantel die ze gejat heeft van de Malfoys is doorweekt van het bloed. Ze probeert de deur open te maken. Het duurt even, naar uiteindelijk heeft ze hem open. Ze opent de deur en strompelt naar binnen. Vaag hoort ze stemmen uit de woonkamer komen. Langzaam loopt ze naar de woonkamer. Waar twee mensen zitten.

'Julia! Wat heb je in hemelsn-'

Maar Julia hoort de rest van de zin niet meer. Ze valt voorover. Haar energie was op. Haar benen konden haar niet meer dragen. Ze voelt dat ze word opgetild. Maar dan valt ze weg.

'Maak de eettafel leeg!' Zegt Severus tegen Jessie. Hij heeft de bewusteloze Julia vast. Jessie rent naar de eettafel en gooit alles wat er op ligt met een beweging op de grond. Severus legt Julia op de tafel en haalt de mantel van haar af. Jessie snakt naar adem. Ook Severus kijkt geschrokken. Snel gaat hij naar zijn kantoor en zoekt tussen de flesjes. Als hij het juiste flesje heeft gevonden gaat hij snel terug. Als Severus terug komt ziet hij dat Julia is bijgekomen. Nu pas lijkt de pijn door te dringen bij haar.

'Wat heb je gedaan Julia!?' Vraagt Jessie die volledig in paniek is. Maar Julia lijkt nauwelijks te reageren. 'Het lijken.. afdrukken van een dier die haar gebeten heeft?' Zegt Jessie en ze kijkt beter naar een van de wonden. Severus, die aan de andere kant van de tafel staat knikt. 'Ja.' Zegt hij alleen maar. Jessie lijkt nu helemaal te flippen. 'Van een weerwolf?!' Schreeuwt ze in paniek. Julia opent haar ogen en zegt: 'Fenrir.' Ze sluit haar ogen weer en kreunt van de pijn. Jessie wordt lijkbleek maar ze zegt niks. Intussen heeft Severus het goedje op al haar wonden gesmeerd. Tenminste, dat denkt hij. Jessie wijst naar Julia's shirt die ook steeds roder lijkt te worden. 'Volgens mij op haar buik ook nog.' Jessie tilt voorzichtig Julia's shirt op. En Jessie had gelijk. Over haar hele buik zaten nog wonden. Severus pakt zijn toverstok en laat voorzichtig haar shirt scheuren. Julia schiet overeind, de paniek staat in haar ogen.

'Hei, rustig. Het komt goed!' Zegt Jessie en Julia ontspant iets en gaat weer plat op de tafel zitten. Voor de tweede keer die dag lag ze in haar BH. Alleen nu bij mensen die haar willen  helpen. Als Severus klaar is gaat Julia rechtop zitten. 'Waarom heb je dat niet met je toverstok gedaan? Dat zou toch veel sneller zijn gegaan?' Vraagt Jessie nieuwsgierig aan Severus. 'Omdat ik al gezien had dat ze bijt wonden waren.' Zegt hij 'dit werkt beter voor dat soort wonden.'

'Word ik nu een weerwolf?' Vraagt Julia zachtjes. Nog steeds was ze lijkbleek, de wonden lijken langzaam weg te trekken. Severus schudt zijn hoofd. 'Het is geen volle maan, dus nee.' Zegt hij. Julia haalt opgelucht adem. 'Maar wat is er gebeurd?' Vraagt Jessie die nog steeds haar bezorgd aankijkt. Julia vertelt het verhaal kort. Maar het laatste stuk houdt ze achter. Niemand hoeft dat te weten. Ze wil het zelf ook het liefst vergeten.

Julia wordt wakker met een misselijk gevoel. Snel springt ze op en rent naar de wc. Het was een week later, en Julia was weer op Hogwarts. Als ze alles heeft uitgespuugd spoelt ze de wc door en wast haar handen. Ze kijkt in de spiegel die boven de wasbak hangt, ze schrikt behoorlijk van zichzelf. Grote wallen zitten onder haar ogen en haar wangen beginnen licht in te vallen. Julia drinkt nog wat water en loopt dan weer terug naar de slaapzaal. Ze ploft op haar bed en kijkt naar de wekker. Drie uur. Julia zucht, het was niet de eerste keer deze week dat ze zo vroeg wakker was.

'Je moet echt naar Pomfrey gaan.' Zegt een stem achter haar zachtjes. Julia draait zich om. 'Nee Jessie, het gaat prima. Ga nog wat slapen.' Zegt ze en Julia slaat een deken om haar heen. 'Maar, dit is niet goed hoor!' Zegt Jessie. Maar Julia negeert haar, ze gaat weer liggen. Langzaam valt ze in een onrustige slaap.

Er verschijnt een donkere gang, Julia kijkt verbaasd om zich heen. Ze begint te lopen. Alle lampen zijn kapot en Julia ziet bijna niks. Opeens begint een lamp te flikkeren. Ze kreeg een beter beeld van de gang, of eigenlijk was het een kamer. Er staan niet veel meubels in, alleen een kleding kast en een bureau. Julia loopt naar het bureau toe en opent een van de laatjes. Ze vindt een verkreukelde briefje. Ze opent hem en leest:

Kijk in de kast,

Dat was het enigste wat er op stond. Intussen begon het licht steeds harder te flikkeren. Langzaam loopt Julia naar de kast. Ze trekt aan een van de handvatten, maar die breekt af. Op dat moment word Julia hard bij haar schouder gegrepen. Ze schrikt en draait zich snel om. Een grote man stond voor haar, Julia kon zijn gezicht niet zien want hij stond niet in het licht. Maar de man kwam haar heel bekend voor. Hij grijpt haar bij haar keel en Julia krijgt geen lucht meer. De man tilt haar op aan haar nek en dan ziet Julia zijn gezicht.

Fenrir!

Julia schrikt wakker, het zweet staat op haar voorhoofd. Ze kijkt snel om zich heen. Ze bevindt zich nog steeds in de slaapzaal. Opgelucht haalt ze adem. Ze kijkt om haar wekker? Vijf uur. Julia was zeker niet van plan om weer te gaan slapen. Ze pakt een boek van haar nachtkastje en slaat hem open.

'Wat hebben we de laatste twee uur?' Vraagt Jessie. Julia, die afwezig voor zich uit aan het staren was had het niet eens gehoord. 'We hebben een blokuur, potions.' Zegt Vera. Als ze aangekomen zijn in de dungeons, kunnen ze gelijk het lokaal binnen. Julia gaat snel op een plek achteraan zitten en Jessie komt naast haar zitten en zegt: 'Ik heb hier echt geen zin in!' Julia knikt en zucht vermoeiend. 'Ik ben moe.' Zegt ze. Jessie kijkt haar semi-verbaasd aan. 'Goh? Echt waar? Misschien zou je slaapdrank moeten halen?' Julia haalt haar schouders op. 'Ik slaap prima hoor.' Liegt ze. Jessie trekt een wenkbrauw op. 'Ja ja. Geloof je het zelf.'