Remember me |Severus Snape daughter|

25, Life isn't fair

Het is nog vroeg als Julia wakker wordt. Ze heeft vreselijk geslapen. Wat moet ze in hemelsnaam zonder haar vader? Voorzichtig ontsnapt ze aan de arm van Ralph die om haar heen ligt. Ze staat op en loopt naar het gordijn, die ze open doet. Ze kijkt naar de zon die op komt. Altijd heeft ze dat mooi gevonden. Vroeger kon ze daar een hele tijd naar kijken, soms alleen, soms met haar vader. De tranen komen weer in haar ogen als ze aan hem denkt. Ze schrikt als ze een hand op haar schouder voelt. Langzaam draait ze zich om, Ralph kijkt haar bezorgd aan. Hij slaat zijn armen om haar heen en trekt haar naar zich toe. Ondanks dat Julia zeker niet klein is, is Ralph toch zeker een kop groter dan haar. 'We zouden eigenlijk weer terug moeten gaan naar Hogwarts.' zegt hij en hij laat haar langzaam los.

'Ik weet het, maar ik wil nog niet.'

Ze weet wat voor sfeer er door de hele school hangt. Ze weet dat er genoeg mensen zijn die haar vreselijk zijn gaan haten of haar hier de schuld voor geven. maar ze weet ook dat ze terug moeten. 

Samen lopen ze terug naar Hogwarts, al veel te snel komt het kasteel dicht bij. Voor Julia het door heeft staan ze al bij de poorten. Ralph maakt de poort open en samen lopen ze naar binnen. 'Waar is iedereen?' vraagt Ralph. Er hangt een bepaalde stilte die Julia niet kan plaatsen. Helemaal niemand was buiten. 'Zouden ze binnen zijn?' vraagt Julia schor. Ralph kijkt op zijn horloge. ' tien uur.' zegt hij. 'Zullen we naar de Great hall gaan?' Julia knikt en samen lopen ze naar binnen.

Misschien was dit wel het slechtste idee wat Ralph ooit heeft gehad, iedereen is in de Great Hall. Alleen dat wisten hun niet.  'Ralph, zullen we weg ga-' Julia stopt met praten, ze waren net de Great hall ingelopen en het word opeens muisstil. Julia staat aan de grond genageld. En nu? Een meisje met witblond haar staat op van de Slytherin tafel. Ze komt Julia bekend voor, maar. Wie is het? Haar hersens werken te langzaam om te beseffen wie het is. Het meisje komt hun kant oprennen. En dan herkent Julia haar, het is Jessie. 'Waar waren jullie?' zegt ze zachtjes terwijl ze Julia en Ralph meetrekt de Great hall uit. 'Misschien is het verstandig dat je daar voorlopig niet meer komt.' zegt Jessie terwijl ze een leeg lokaal binnen loopt. 'Vertel, waar waren jullie! Ik was zo ongerust!' gefrustreerd kijkt Jessie het tweetal aan. Ralph kijkt naar Julia, maar die lijkt er met haar gedachten totaal niet bij te zijn, dus besluit hij het uit te leggen.

'Dus, hij moest Dumbledore vermoorden? Van Dumbledore zelf?' 

Julia knikt, zoekt in haar zakken en pakt de brief van haar vader, 'Hier, lees.' zegt ze. Jessie pakt de brief aan en begint te lezen. Jessie knikt en geeft de brief weer terug aan Julia, 'Ik moet je nog iets vertellen,' zegt Julia. Jessie's wenkbrauw gaat omhoog, 'Dat je een Death Eater bent?' zegt Jessie. Julia kijkt haar verbaasd aan. 'Dacht je echt dat ik dat nog niet wist? Ik heb alles door als het om jou gaat, weet je nog?' Julia begint voorzichtig te lachen. 'Maar je weet toch wel dat ik niet aan hun kant hoor?' Jessie haalt haar schouders op. 'Zelfs als je daar wel bij hoorde, ik hou nog steeds van je.' 

Een paar dagen later is de begrafenis van Dumbledore, Julia die zoals gewoonlijk zwart draagt, wacht op Jessie. 'Waar is die zwarte jurk van mij nou?' Jessie loopt in haar ondergoed door de slaapzaal. Julia zucht. 'Wil je anders een jurk van mij lenen? Ik heb er toch genoeg.' Ze staat op en zoekt tussen haar kleren. Ze trekt een jurk uit de stapel en gooit hem naar Jessie, 'Hier probeer maar.' Jessie haalt opgelucht adem. 'Bedankt, we hebben geluk dat we de zelfde maat hebben.' Jessie trekt de jurk over haar hoofd. Als ze hem aan heeft kijkt Julia haar goedkeurend aan. 'Staat je goed, zwart. Zou je vaker moeten doen.' En ze knipoogt naar Jessie. 'Helaas voor jou ben ik niet z'n emo als dat jij bent.' lacht ze. Jessie is meestal van de gewaagde outfits met veel kleur. Precies het tegenovergestelde van Julia. 'Maar ga je op blote voeten naar een begrafenis?' zegt Jessie lachend en ze kijkt naar Julia, die nog steeds op blote voeten staat. 'Euhh..' Julia kijkt naar haar schoenen, een paar afgetrapte all stars die ze ooit van Giel heeft gekregen of haar schoenen die ze door de weeks draagt. 'Hier, draag deze maar.' Jessie geeft haar een paar zwarte hakken. Snel doen Jessie en Julia hun haar en make-up en lopen de slaapzaal uit. 

'Zo, dat duurde lang.'

Ralph drukt een kus op Julia's wang. 'Je ziet er prachtig uit.' zegt hij. 'Dankje.' Julia voelt haar wangen iets rood worden. Met z'n drieën lopen ze de plaats waar Dumbledore word begraven. Onderweg komt Ralph een aantal vrienden tegen. 'Vind je het heel erg als ik even bij hun blijf?' vraagt hij. Julia schudt haar hoofd. 'Nee natuurlijk niet, ik zie je straks.' Ze geeft hem snel een kus en hij loopt weg. Julia en Jessie lopen samen verder. 

'Waarom zien al die jongens er niet zo knap uit in het dagelijkse leven?'

Julia begint te lachen. 'Misschien doen ze alleen moeite voor een begrafenis?' Jessie haalt haar schouders op. 'Wat een gemiste kans.' Jessie word afgeleid door een groepje mensen. 'Julia, volgens mij hebben we een probleem.' zegt ze. Julia draait zich om en ziet Harry op haar afkomt rennen. Hermione komt er met een drafje achteraan. 'Snape! Wat doe jij hier!' Hij komt met getrokken stok naar haar toe. 'Harry, nee niet doen!' zegt Hermione die inmiddels naast hem staat. 'Mag ik niet op de begrafenis komen van een man, die ik respecteer, Al heel mijn leven lang?' Julia lijkt volkomen rustig. 'Je hebt het recht niet om hier te komen!' zegt Harry. 'Hou je bek Potter! Wat haar vader heeft gedaan, is zij niet verantwoordelijk voor!' Schreeuwt Jessie boos. even lijkt het of Harry nog wat wil zeggen, maar draait zich dan boos om en loopt weg. 'S-Sorry' zegt Hermione die zich dan ook omdraait en Harry achteraan loopt.