Remember me |Severus Snape daughter|

39, That's not possible..

'Severus, het gaat over Julia. Gaat alles wel goed met haar?' Minerva gaat op de stoel tegenover Severus zitten. Severus zucht, 'Ze maakt zich te veel zorgen.' zegt hij. Minerva schudt haar hoofd, ze lijkt goed na te denken over wat ze gaat zeggen. 'Er is me nog iets anders opgevallen. Al weken kom ik haar tegen bij de wc's.' zegt ze. Severus trekt zijn wenkbrauw omhoog. 'En altijd was ze aan het overgeven. Ik weet niet of het klopt wat ik denk, maar ik denk dat ze zwanger is.' zegt Minerva langzaam. Severus kijkt haar geschrokken aan, het bloed trekt weg uit zijn gezicht. 'Ik weet het niet zeker maar-' Minerva stopt even met praten. 'Maar ik dacht dat ik mijn vermoedens met je moest delen.' Severus knikt kort. 'Ik ga het met haar bespreken. Dankje Minerva.' zegt hij geschrokt.

'Julia, je bent nu al weken ziek. Wat is er toch met je aan de hand!?' vraagt Ralph. Julia komt weer teruglopen van de wc, waar ze naar toe was gerend. Julia ploft weer naast hem op de bank en leunt tegen hem aan. 'Ralph, ik weet het niet. Maar het komt wel weer goed.' Het was eind Januari. Buiten lag een dik pak sneeuw, veel leerlingen waren daarom ook buiten. Door het raam ziet Julia een aantal leerlingen een sneeuwpop maken. Ook Jessie is buiten, waarschijnlijk de eerstejaars aan het treiteren. 'Als het over een week nog niet over is, ga je naar the Hospital Wing, oke?' Ralph weet dat Julia dat alsnog niet gaat doen, maar hij kan het proberen. Julia knikt vaag. Ralph slaat zijn arm om haar schouder, en kijkt naar de open haard. Julia voelt hoe moe ze is, maar ze wil niet slapen. Telkens krijgt ze weer nachtmerries over die ene avond. Maar voordat Julia het door heeft valt ze toch in slaap.

'Waarom is het hier zo donker?' Julia pakt haar toverstok 'Lumos ' haar toverstok licht wat op. Het stinkt behoorlijk in de kamer waar Julia zich bevindt. Net alsof er wat ligt te rotten. Ze loopt door de kamer, maar struikelt ergens overheen. Julia knalt op de grond. Snel staat ze weer op en kijkt waarover ze struikelde. Ze gilt hardt als ze ziet waar ze overheen viel. Het was een lijk, alleen was het lichaam al aangevreten door een groot dier. Wat voor een dier zou hier zitten? En hoe kom ik hier? Julia staat weer op en draait zich om. Ze begint te gillen als ze ziet wie er achter haar staat. Het was Fenrir die achter haar stond.

'Dag honnepon. Hoe gaat het met on-'

Julia schrikt wakker. Ze rolt van de bank af. Ralph, die ook in slaap was gevallen schrikt ook wakker. 'Wat is er?' vraagt hij slaperig. Snel staat Julia op. 'Niks, gewoon een nachtmerrie. Slaap maar verder.' zegt ze. Ralph wil er wat over zeggen, maar ziet dat Julia er niet over wil praten en valt bijna direct weer in slaap. Julia was altijd jaloers op mensen die binnen een paar minuten slapen, bij haar duurt het altijd wel eventjes. Julia's maag knort, ze verlaat de Common room en loopt richting de Great Hall om wat te eten.

Nadat Julia acht broodjes heeft gegeten besluit ze maar op Jessie buiten te zoeken. Ze loopt de Great Hall uit maar wordt tegengehouden door een stem. 'Jij bent Julia toch? Professor Snape zoekt je.' Zegt een meisje met opvallende lange, blonde haren. Julia knikt. 'Oke dankjewel.' Het meisje glimlacht naar haar en loopt weer weg. Julia zucht, en loopt de trap op richting haar vaders kantoor.

'Binnen.'

Julia opent de deur en stapt naar binnen. 'Julia, ga zitten.' Zegt Severus. Julia knikt, ze sluit de deur achter haar en gaat zitten. Severus gaat achterover in zijn stoel zitten. Het lijkt of hij niet weet wat hij moet zeggen, dus Julia begint het gesprek: 'Waarom moest ik komen?' Vraagt ze. 'We hebben eigenlijk nog niet echt gepraat over wat er met kerst is gebeurd.' Zegt Severus twijfelend. Hij weet niet hoe Julia op het nieuws zal gaan reageren. Julia haalt haar schouders op. 'Valt er nog wat meer over te zeggen?' Zegt ze kortaf. Ze kijkt hem expres niet aan. 'Julia, kijk me aan. Er is nog iets wat ik je moet vertellen.' Julia probeert haar hoofd leeg te maken en dat lukt redelijk. Ze kijkt hem voorzichtig aan. 'Wat dan?' Vraagt ze. 'Ik heb van een aantal mensen gehoord dat het de laatste tijd niet zo goed met je gaat.' Zegt hij. Julia kijkt weer naar haar handen. 'Het valt wel mee, ik slaap alleen slecht.' Liegt ze. Severus kijkt haar ongeloofwaardig aan. 'Oke, soms ben ik wat misselijk, maar het valt allemaal wel mee hoor.' Zegt ze. 'Julia, kijk me aan.' Zegt Severus nogmaals. Maar Julia weigert het.

'Ben, ben je zwanger?'

Nu kijkt Julia hem wel aan. 'Nee..' zegt Julia zachtjes. Al het kleur trekt uit haar gezicht. 'Nee, dat kan niet!' Schreeuwt ze. De tranen staan in haar ogen. 'Het k-'

'Nee pap, NEE! Het kan niet! Ik wil dit niet!' Onderbreekt Julia haar vader. De tranen lopen over haar wangen. Ze was volledig in paniek. Stel, het is zo. Wat dan? Julia staat op en rent naar de deur. 'Julia wacht nou even!' Maar het was al te laat. Julia was al weggerend.

Julia rent hardt over de gang. De tranen stromen over haar wangen. Ze heeft al drie andere leerlingen omver geduwd. 'Mevrouw Snape! Waar bent u in hemelsnaam mee bezig!'  Roept McGonagall geschrokken als Julia bijna tegen haar aan knalt. 'So-sorry!' Julia wil snel door rennen, maar McGonagall houdt haar tegen. 'Kom binnen.' Zegt ze en ze duwt de deur van haar kantoor open. Julia loopt naar binnen en gaat op een stoel zitten. Ze veegt de tranen van haar gezicht. McGonagall schuift een koekjes trommel naar haar toe. 'Hier, neem een koekje.' Zegt ze. Julia pakt een koekje en begint langzaam te eten. 'Je hoeft niet te vertellen wat er is, dat weet ik al.' Julia kijkt haar verbaasd aan. Ze zeggen niet veel tegen elkaar, maar Julia voelt zich toch iets rustiger worden.

Vermoeidt laat Julia zich op haar bed vallen. Maar haar hoofd raakt niet het kussen, maar een papier. Ze kijkt geïrriteerd op. Het was een envelop. Op de voorkant staat:

Voor het geval dat.

Het is Severus zijn handschrift. Julia opent de envelop. Er zit iets in. Julia pakt het er uit, het was een zwangerschapstest.