Historia ma miejsce po wydarzeniach z anime Pokemon XYZ. Serena ląduje na lotnisku w Hoenn, a Satoshi spędza czas w Kanto po nieudanej lidze w Kalos. Jak potoczą się losy tej dwójki?
Opowiadanie różni się w kilku aspektach od anime (wszystko będę tł...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-S-senpai?!- odparliśmy razem z moją dziewczyną w tym samym czasie ze zdziwienia.
-Nawet nie wiesz jak się cieszę, że Cię widzę!- dziewczyna podeszła chwytając mnie za ręce.
-Hm?
-Widziałam Cię w telewizji! Jesteś najlepszym trenerem jakiego kiedykolwiek widziałam! A twój występ na lidze w Kalos?! Bomba!
-Tak? Ahh cieszę się- odparłem lekko zawstydzony drapiąc się po głowie.
Rzadko spotykam ludzi, którzy znają mnie tylko i wyłącznie z mediów. Chwytając Serenę za nadgarstek i przyciągając do siebie bliżej postanowiłem ją przedstawić:
-To moja dziewczyna Serena- oświadczyłem.
-Woo! Miło mi Cię poznać!- zareagowała witając się- nie wiem od czego zacząć, jest tyle rzeczy, które chciałabym się Ciebie zapytać...
Jej wypowiedź przerwał głośny grzmot słyszany z zewnątrz.
-Coś czuję, że pogoda zostanie taka na dłużej...- skomentowałem zrezygnowany- Kaguya?- zawołałem jej imię będąc zdziwionym widokiem przede mną.
Dziewczyna klęczała skulona z rękoma ułożonymi na uszach.
-Wszystko dobrze?- Serena kucnęła koło dziewczyny.
Po otwarciu oczu nowo poznana dziewczyna szybko się od niej odsunęła.
-Wybacz ale nie lubię rzeczy, które są związane z elektrycznością. Czy jest to burza...czy ten mały stworek- wyjaśniła wskazując palcem na Pikachu, który nawet nie wiedząc kiedy wskoczył mojej dziewczynie na ramię.
-Wszystko w porządku?- zapytała Serena wskazując na opatrunki znajdujące się na ciele dziewczyny.
-Aa to nic takiego. Przez eksplorowanie miejsc takich jak ta jaskinia często zdarzają mi się małe wypadki. Ale nie wszystko to rany. Na przykład tutaj znajdują się blizny po styczności z elektrycznością- wskazała na bandaż.
-To dlatego się jej tak boisz?- podsumowałem.
-Można tak powiedzieć.
-Tak sobie pomyślałam...jeśli pogoda na razie nie ma zamiaru się poprawić to może coś zjemy?- zaproponowała Serena wypuszczając swoją Braixen z Pokeballa.
-Dobry pomysł- zgodziłem się.
Pokemon rozpalił ognisko Miotaczem Ognia. Po tym usiedliśmy w trójkę koło siebie. Spędzaliśmy czas jedząc i rozmawiając o prawie wszystkim o czym się dało. Jednym z tych tematów były nasze cele w życiu:
