She Married The Stranger [Book1]

Chapter 65 Your Words Felt Like A Knife

"Ano pong apelyido mo?"

"Apelyido ko? Ah. Eh." Anong apelyido ang sasabihin ko?

"May asawa na po ba kayo?"

"Asawa?Ah. Eh."

"Cellphone number niyo nalang po ang ibigay mo sakin."

"Oh? Eh. Sige. Tandaan mo hah? +639099876543."

"+639099876543. Tanda ko na po. Salamat po ulit ate Mesaiyah."

"Ingat ka. Lagi kang ngumiti hah?!"

"Opo. May asawa man kayo o wala kahit hindi ko alam ang apelyido mo. Maraming salamat po." sabi niya at nagtatakbo na papalayo sakin. Tumayo na ako at nagsimula ng maglakad at nang makatapat ako sa may eskinita...biglang may humigit sakin.

O____________________________O

Nakasandal ako sa pader habang nakakulong ako sa dalawa niyang braso at nang may mga lalaking nagdatingan bigla siyang yumakap sakin.

"Asan na ang gagong 'yun?"

"Fck! Natakasan na tayo!"

"Hanapin niyo! Andiyan lang 'yun sa tabi-tabi." Nang makaalis na ang mga lalaki, kumalas na siya sa pagkakayakap sakin. Hindi ako makapagsalita. Nakatitig lang ako sa kanya at tanging pagluha ng aking mga mata ang nagawa ko. Hindi siya makatingin ng diretso sakin. Ang dami kong gustong sabihin sa kanya pero bakit, bakit walang lumalabas ni isang salita sa bibig ko. Bakit. Gusto kong magsalita. Kahit pangalan niya, hindi ko magawang sabihin. Tumalikod na siya sakin at nagsimula ng maglakad...

"Angelo." Napatigil siya ng banggitin ko ang kanyang pangalan..

"B-bakit mo ko iniwan?" Hindi man lang siya humarap sakin kundi ipinagpatuloy niya ang kanyang paglalakad.

"Mahal kita..."

I dream a lot, I know you say

I've got to get away

"The world is not yours for taking"

Is all you ever say

I know I'm not the best for you,

But promise that you'll stay

cause if i watch you go...

"Hindi kita mahal...so...Get lost!" Tagos ang sakit ng sinabi niya sa aking puso. Sobrang sakit ng sinabi niya.

You'll see me wasting,you'll see me wasting away

Cause today,you walked out of my life

Cause today,your words felt like a knife

I'm not living this life...

Sa haba ng taon ng pinagsamahan namin, hindi niya ako minahal? Ako lang pala ang nagmamahal sa aming dalawa. Akala ko parehas kami ng nararamdaman sa isa't-isa pero..ako si tanga na minahal siya. Tears scream down in my face.. Sa dinami-dami ng pwede niyang sabihin. Gusto na niya akong mawala?Asan na ang pinagsamahan namin? Tuluyan na ba niyang nakalimutan ang lahat?

Goodbyes are meant for lonely people standing in the rain

And no matter where I go it's always pouring all the same

these streets are filled with memories

both perfect and in pain

And all i wanna do is love you

But I'm the only one to blame..

"A-angelo.." halos bulong ko lang na sabi dahil sa luha kong walang tigil sa pag-agos sa aking mata. Sinundan ko siya hanggang sa kalsada.

"Hindi...kita kilala. Hindi kita kilala." It's just three words pero ang sakit. Parang blinender ang puso ko sa sobrang sakit ng sinabi niya. Mas masakit pa ang mga naririnig ko ngayon mula sa kanya kesa sa ginawa sakin ni stranger.

"Angelo! Ano na bang nangyayari sa'yo? Bakit ka nagkakaganyan? Bakit mo ko iniwan?"

"Wala..kang pakialam. Ang gusto ko lang. Mawala kana sa..buhay ko." That's the worst word I've ever heard from him.

"Angelo!" Napaupo nalang ako sa kalsada habang tinitingnan siyang papalayo sakin. Ano na bang nangyayari sa'yo Angelo? Asan na ba ang bestfriend na kilala ko? Nagbago na siya. Hindi na siya ang dati kong kilala. Ang dami ko pang gustong itanong sa kanya. Bakit siya biglang umuwi sa Pilipinas?

But what do I know, If you're leaving

All you did was stop the bleeding

But these scars will stay forever

And these words they have no meaning

If we cannot find the feeling

That we held on to together

try your hardest to remember

Stay with me,

Or watch me bleed

I need you just to breathe.

Cause today,you walked out of my life

(stay with me or watch me bleed)

Cause today, your words felt like a knife

(I need you just to breathe)

I'm not living this life.

Tumayo na ako mula sa pagkakaupo ko sa kalsada. Dapat masaya ka ngayon Mesaiyah kasi nakita mo siya, hindi ka dapat umiiyak. Dapat masaya ka dahil andito siya, andito siya, andito siya. Baka hindi niya lang ako nakilala dahil ngayon nalang ulit kami nagkita. Tama. Baka bukas o sa isang bukas, kilala na niya ako.

Oo,bukas. Kilala na niya ako. Wala sa sarili akong nagsimulang maglakad at hindi ko alam, nakarating na pala ako sa park. Umupo muna ako sa isang bench na nagkalat dito sa park para magpahinga nang mapabaling ang aking mga mata sa nagtatakbuhang wari ko ay mag boyfriend at girlfriend. Paikot-ikot silang nagtatatakbo sa gitna ng water fountain.

Si...Stranger at Kosuri pala 'yun. Haaays.

I took a deep breathe.They are perfect for each other. Really. They are definitely perfect for each other.