KALBİMİN SAHİBİ / Davetsiz Aşklar ~ 2

Bölüm 20

İnstagram: pembekalemhikayeleri

Keyifli Okumalar. ❤️

*****

2011 - AMERİKA

Genç adam hevesle kapının açılmasını beklemeye başladı. Ne olursa olsun Ceren'i yeniden ikna edeceğinden emindi. Boşanmış olabilirlerdi ama artık bu canını pek sıkmıyordu. Her şeyi hızlı almak yerine bu kez daha yavaş alacaktı. Ve sonunda Ceren'i yeniden kazanacağına emindi. Onun korkusunu artık anlıyordu. O daha küçük bir kızdı ve evlilik onun için büyük bir adımdı. Ama Mehmet onun kendisini sevdiğine emindi. Ceren'in gözlerinde o sevgiyi gördüğüne yemin edebilirdi.

Kapı açıldığında gözleri beklemediği kişiyi görmenin hayal kırıklığı ile kısıldı. Boşanma belgelerini getiren kız karşısındaydı. Kız ona dik dik bakıp "Ne işin var senin burada?" diye sorduğunda genç adam ters bir cevap vermemek için derin bir nefes aldı. "Ceren burada mı?"

Kız sinirle ona bakıp "Yok" dedi.

Mehmet onun tavırlarını umursamamaya kararlıydı. "Nerede peki?"

Kız ona dikkatle baktı. Adamı bu şekilde geri döndermesinin imkanı yoktu. Onun ümidini kırmalıydı. "Sevgilisiyle gitti canım"

"Ne sevgilisi? Sen ne saçmalıyorsun?"

Gözde yüzüne alınmış gibi bir ifade verip "Ben mi saçmalıyorum?" diye sordu. "Sen artık kendine gelsene. Kız seni istemiyor. Kendini daha ne kadar aşağılatacaksın? Ceren geçen hafta seni sevmişti, bu hafta da başka birini. Onu tanımadığın için inanmaman normal"

Mehmet sakin olmaya çalıştı. "Yine de onu görmek istiyorum. Ne söyleyecekse yüzüme söylesin"

Kız bir an panik yaptı. Korktuğu şey başına gelebilirdi. Panikle "Ceren bugün gelmez" dedi. Aklına Ceren'in sınıf arkadaşlarından bir erkekle bir kafede ders çalışmaya gittiği gelince yeni bir plan kurguladı. Ceren'in o çocukla arası iyiydi. Mehmet pek ala sevgili sanabilirdi. Yüzüne güven dolu bir gülüş oturttu. "Sevgilisiyle gitti. İnanmıyorsan kendi gözlerinle görebilirsin. Caddenin sonundaki kafede ders çalışıyorlar"

Mehmet ona inanmıyordu. "Peki gidiyorum" deyip arkasına bakmadan oradan ayrıldı.

Mehmet caddenin sonundaki kafenin önüne geldiğinde hiç düşünmeden içeriye girdi. Ceren'den o kadar emindi ki, asla ev arkadaşının söylediklerine inanmıyordu. Ceren'in masumiyetine kendisinden bile daha çok inanıyordu. İkisi de her konuda birbirinin ilkiyken, nasıl bir hafta sonra başka biriyle sevgili olabilirdi ki! Tamamen saçmalıktı! İçinden ona bu yalanları sıralayan kıza söylenerek kafede ilerledi. Gözlerini etrafta gezdirdi, Ceren'i göremedi. Belki gözden kaçırıyordur diye dikkatle baktı. Yine göremedi. Evet o kız kesinlikle yalan söylüyordu. Ceren burada yoktu. Onu bulmak zorunda olduğunu hissederek eline telefonu aldı. Ceren ondan sürekli kaçtığı ve aramalarına cevap vermediği için direk evine gelmişti ama ona yine ulaşamamıştı. Yine son çare olarak aramak zorundaydı. Ona ulaşmasının başka yolu yoktu. Eğer yine telefonunu açmazsa o gelene kadar evinin kapısında bekleyecekti. Telefonu eline alıp "Ceren lütfen nerede olduğunu söyle" diye bir mesaj attı. Boş masalardan birine oturup cevabı beklemeye başladı. Birkaç dakika bekledikten sonra telefonu gelen mesaj bildirimiyle titredi. Mesajın Ceren'den geldiğini görünce mutlulukla gülümsedi. Kızın ona sonuna kadar kayıtsız kalamayacağını biliyordu. Heyecanla mesajı açtı. Okumaya başladığında az önce suratına oturan gülümseme dondu.

"Beni artık arama. Bir daha seni görmek istemiyorum"

İki cümle, sekiz kelimeydi Mehmet'in ümitlerini yıkan. Yıkıldığını hissederken arkalardan gelen tanıdık kahkaha sesini duydu. Hızla ayağa kalkıp kahkahanın geldiği köşeye baktı. Az önce ona mesaj atan kız köşede bir masada bir adamla samimi bir şekilde sohbet ediyordu. Ondan esirgediği kahkahalarını başkasına atıyor, ona göstermediği gülümsemeyi başkasına gösteriyordu. Hayatında ilk defa yanıldığını fark etti. Ona kızmıyordu, kendisine kızıyordu. Bir anlık bir etkileşime fazlasıyla anlam yüklediğine, ona bu kadar güvendiğine hayıflanıyordu. Son kez kıza baktı. Onun başka bir adama gülümsemesini izlerken içinde bir şeylerin öldüğünü hissetti. Bir daha asla aynı adam olamayacağını biliyordu. Bakışlarını önüne çevirip, yaralı kalbiyle kafeyi ve şehri terk etti.