KALBİMİN SAHİBİ / Davetsiz Aşklar ~ 2

Bölüm 21

İnstagram: pembekalemhikayeleri

Keyifli Okumalar. ❤️

****

Mehmet arabasının yanına geldiğinde sırtında çırpınan Ceren'i bir anda aşağıya indirdi. İndirirken bedenleri birbirine yapışık olduğu için Ceren adamın tüm vücut ısısını hissetmişti. O anda sesi soluğu durdu. Adamın bakışlarında donup kaldı. Ona fazlasıyla kızıyordu ama aynı zamanda kollarının arasına girip sonsuza kadar orada kalmak da istiyordu. Mehmet'in mavi gözlerine bakarken fazla yakın olduklarını fark etti. Yüzleri arasında mesafe yok denecek kadar azdı. Kalbi deli gibi atıyordu. O anda Mehmet'in de yüzündeki hafif tebessümü fark etti. Bir an kalbi ümitlense de Mehmet'in ona aslında acıdığını düşününce gülümsemesi soldu. "Seninle hiçbir yere gelmiyorum" dedi inat ederek.

Adamın dudakları gerildi, yüzü yine o kibirli haline döndü. "Gidecek bir yerin yok. Bin arabaya"

"Bana yardım etmek zorunda değilsin. Sokakta beş parasız kalmak benim seçimim. Kendini suçlu hissetmene gerek yok"

Şoförü arkadan onlara yaklaşınca Mehmet ona bir bakış atarak yerine kalmasını söyledi. Ardından hemen Ceren'e döndü. "Gidecek yer bulana kadar benim misafirim olacaksın"

Ceren şaşkınlıkla adama baktı. Bu derece kibarlığı ondan beklemiyordu. "Sana gerek yok dedim!"

Mehmet göz devirdi. "Üzgünüm seçenek sunmuyorum" deyip kızı bir anda kucağına aldı. Ceren başta şok olsa da dengesini kaybetmemek için adama sarıldı. Sarılmak istememişti, sadece omuzlarından destek almak istemişti. Fakat şu anda görünen ve hissettikleri iki sevgilinin uzun zamandan sonra kavuşmuş haliydi.

Ceren adama bakarken gözlerindeki şefkati görür gibi oldu ama hemen bunu da acıma hissine bağladı. Mehmet hala aynı sert adamdı. Sadece şu anda ona kibar olmak için kendisini zorluyordu. Genç kız adama bakıp çekime karşı koymaya çalışarak "İndir beni lütfen" diye mırıldandı.

Mehmet kısa bir süre daha ona bakıp bakışlarını arkalarındaki şoföre çevirdi. "Yusuf kapıyı aç"

Adam kucağındaki Ceren'le biraz kenara çekilince şoför de hızla arka kapıyı açtı. Mehmet kızla birlikte arka koltuğa binince şoför kapıyı kapattı. Arabanın içinde genç kız hızla adamın kucağından an tarafa kayıp kızgın bir ifadeyle ona baktı. "Benimle oynamak hoşuna gidiyor değil mi?"

Mehmet umarsızca bir bakış atıp "Ben oyun oynamam" dedikten sonra şoförüne "Benim evime gidiyoruz" deyip koltukta geriye yaslandı.

Ceren onun bu umursamaz haline daha fazla sinir oldu. Öfkeyle soluyarak "Senin evinde kalmayacağım" dedi.

Mehmet ona bu kez tam bakıp "O rezil otelde mi kalacaksın?" diye sordu. Dudakları gergin, kaşları çatıktı. Kızın bu rezil otelde kalmakta neden ısrar ettiğini anlayamıyordu.

Ceren ise gururunu kurtarmanın derdindeydi. Adama sinirle bakıp "Senin gibi bir derin dondurucunun evinde kalmaktan iyidir" deyince Mehmet'in az önce gerginlikten düz olan dudağı kenarından kıvrıldı. Araba o anda hareket edince bakışlarını cama doğru çevirip "Merak etme evim benden sıcaktır" dedi.

Ceren ağzı açık bir şekilde adama baktı. Onun bu rahatlığına gülse mi ağlasa mı bilememişti. Sinirle dişlerini sıkıp kollarını göğsünde çapraz bağlayarak o da bakışlarını camdan dışarıya çevirdi. İkisine de o an sessizlik çöktü. Eve gidene kadar tek kelime daha etmediler.

Mehmet'in evine geldiklerinde genç adam kızı yardımcısı Leyla hanımla bir aile dostu olarak tanıştırıp onu misafir odasına yerleşmelerini emretti. Ceren odaya gidene kadar bir rezillik çıkmasın diye ses çıkarmadı. Misafir odasında bir koltukta bacak bacak üstüne atmış otururken bakışlarıyla yatağa temiz çarşaf seren Leyla'yı izliyordu. Leyla hanım kırklı yaşlarda, tombul ve esmer bir bayandı. Ceren'in onu görünce içi rahatlamıştı. Leyla kaçak bakışlar atıp Ceren'i süzerken aynı zamanda yatağı düzeltmeye devam ediyordu. Ceren onun meraklı bakışlarını fark edince dayanamayarak kadına doğru gülümseyerek bakıp "Size bir şey sorabilir miyim?" dedi.