KALBİMİN SAHİBİ / Davetsiz Aşklar ~ 2

Bölüm 9

Veee ben geldim aşkkuşlarımmmm. ❤❤❤

Keyifli Okumalar. ❤

****

Mehmet karşısında Oylum'u görünce siniri bir kat daha arttı. Bir şeylerin üzerini kapatmaya çalışırken, her şey tüm çabalarına rağmen ayan beyan ortaya çıkıyordu. Oylum'un evliliğini öğrenip öğrenmemesi umurunda değildi, sadece öğrenen kişilerin sayılarının artması sinirini bozuyordu.

Ceren'e yan gözle bakıp, onun da şaşkın olduğunu gördü. Fakat bu ona olan siniri geçmemişti. O, buraya kadar gelmeseydi tüm bunlar yaşanmayacaktı zaten. Ceren'i arkasında bırakarak Oylum'a doğru ilerledi. Kadına sinirle bakıp "Senin ne işin var burada?" diye sordu. Dün akşam yaşanan tartışmadan sonra normal bir kadın onun yüzüne bakmazdı ama Oylum gelmişti. Mehmet de en çok buna hayret ediyordu. Bir kadın sevilmediğini bile bile neden bu kadar ısrarcı olurdu? Bu işe başlarken Oylum'un böyle olacağını düşünmemişti. Artık bu işi yol yakınken bitirmesi gerektiğini hissediyordu.

Oylum ise adamın sorduğu sert sorunun farkında bile değildi. Hala şok içinde adamın arkasındaki kadına bakıyordu. "Bu kadın senin karın mı?"

Mehmet sinirle Ceren'e baktı. Saklamak istediği şeyler onun yüzünden bir bir gün yüzüne çıkıyordu. Dişlerinin arasından "Karımdı" dedi, fazla sinirliydi ve bunu göstermekten çekinmiyordu. "Biz ayrıldık"

Ceren hayal kırıklığıyla adama baktı. Tamam onun karım deyip sahiplenmesini beklemiyordu ama evliliklerini söylememesi yüreğine büyük bir acı oturtmuştu. Genç kız gözlerini kaçırarak "Mehmet bey doğru söylüyor, biz ayrıldık" dedikten sonra arkasına dönüp hızla salondan çıktı. Gözyaşları akmak için onu zorlarken genç kız direnerek asansöre kadar gitti. Asansörü kalbinde artan ağrıyla bekledi. Tam asansör kapısı açılıp bineceği anda kolundan bir anda geri çekildi. Genç kız neye uğradığını şaşırarak arkasına döndüğünde Mehmet'in öfkeli gözleriyle karşılaştı. Korkuyla yutkunup "Ne oldu?" diye sordu.

"Madem konuşmaya geldin, konuşmadan gitmeyeceksin!"

Ceren korkuyla adamın sinirden çakmak çakmak yanan gözlerine bakıp, yutkundu. Sessiz olmaya çalışarak "Ama nişanlın burada?" diye fısıldadı.

Adam keskin bakışlarını ondan bir an olsun ayırmadı. Sinirli çıkan sesiyle "Beni bekleme salonunda bekle" dedi. "Oylum'la konuştuktan sonra seninle de konuşacağım"

Ceren Mehmet'le konuşmak istiyordu ama bu şekilde değildi. En azından adamın daha sakin olmasını dilerdi. Zorlukla ağzını açıp "Ama...?" diyerek itiraz edecek olduysa da Mehmet'in sert bakışlarını görerek sustu. "Peki" dedikten sonra adamın arkasından ilerleyerek yeniden bekleme salonuna döndü.

Salona döndüklerinde Oylum hala ayakta dikiliyordu. Yüzündeki şaşkın ifadeden olayları anlamlandırmaya çalıştığı çok belliydi. Mehmet "Oylum odama gel" dedikten sonra onun yanından geçip odasına doğru ilerledi. Oylum şaşkınlıktan çıkıp Mehmet'in arkasından gitmeden önce Ceren'e üstten bir bakış attı. Ne de olsa bu kadınının her halükarda eski olduğunu biliyordu. Ve kendince ona yerini hatırlatmıştı.

Mehmet'in arkasından gittikten sonra odasına girip kapıyı arkasından kapattı. Mehmet o esnada telefonda konuşuyordu. Oylum ona sert bir şekilde bakmaya çalıştı. O haklıydı ve asla alttan almak istemiyordu. Nişanlısının ona anlatmadığı evliliğinin ve o kadının neden burada olduğunun hesabını sormalıydı.

Mehmet "Hemen istiyorum. On dakika içinde getir" dedikten sonra telefonu kulağından çekip sert bir şekilde yerine koydu. Oylum sonunda telefon konuşması bitince dik bir şekilde adamın karşısına geçip bacak bacak üstüne oturdu. Otururken yukarı sıyrılan eteğini düzeltme gereği görmeden fazlasıyla dik bir şekilde oturup adama sert bir şekilde bakmaya çalıştı. "Bana eskiden evli olduğunu neden söylemedin? Bunu nişanlının bilmesi gerekmiyor muydu?"