UFAKLIK(küçük gelin)**tamamlandı**

Bölüm 24

AYHAN

Fidaaannnn!!Aç gözlerini Fidannn!! 

Nasıl bağırdığımı hatırlamıyorum bile.Tek bildiğim,bir anda yüzünün morardığı ve bayıldığı.Tüm vücudu bir anda buz kesildi.Kollarımın arasında sarsarken bir anda kapı vuruldu.Cevabı beklemeden Abi m nefes nefese içeri daldı.''Ne ne oldu!Sesin yanımızda gibi geliyor,evi inlettin!''

Kızgın bir ses tonu ile bana bakıyordu.Arkasından annem ve Saliha korku içinde odaya daldılar.Kekeleyerek kollarımı biraz açtım. Abi' m, Fidan'ın yüzünü görünce bir anda duraksadı,sonra hemen toparladı kendini.

''Sakin ol!Hemen yatağa yatır.Saliha koş! banyodan su getir.Balkon kapısını da aç.Hadi,hadi acele et!'' 

Doktora gidelim!Ben arabayı çalıştırayım! diye bağırdım .Annem kolumdan tutup,sakin olmam için beni uyardı. Abi' m sinirli bir tonla odan çıkmamı yada sakin olmamı söyledi .Fidan'ın üstündeki tişörtün yakasını biraz yırtarak boğaz kısmını rahatlattı.Saliha suyu getirdiğinde, yüzüne suyu çarptı.

Elim ayağım boşalmış,panik bir şekilde bakıyordum.Yüzünün rengi biraz kendine gelmiş, morarması geçmeye başlamıştı.Bir anda kendime hakim olamayarak ağlamaya başladım.Öldü zannetmiştim,kollarımda cansız yatıyor sandım diye isyan edercesine ellerimi saçlarıma götürüp saçlarımı çektim.Annem yanıma gelerek sakinleştirmeye çalıştı.Babam kollarımdan sıkıca tutup,''yeter! kendine gel! Bak şimdi iyi,rengi kendine geliyor.Tekrar olur ise zaman kaybetmeden doktora götürürüz.Şimdi sakin ol!Uyandığında seni böyle görmesin...''Babam tüm bunları gözlerimin içine bakarak sert bir şekilde söylemişti.Aslın da işe yaramıştı.Hemen kendimi toparlamak için balkona çıktım. Abi'm yanıma gelip, fazla üstüne gitmiş olabileceğimi söyledi.Nereden çıkardın dercesine yüzüne şaşkınlıkla baktığımda,gözleri ile belimden aşağıya  doğru bakarak,''bunu tahmin etmek  şuan ki görünüşüne göre zor değil'' dedi gülerek.Bir an duraksadım.Kafamı diğer tarafa çevirerek böyle bir şey yok!Ben ben kötü bir şey yapmadım,sadece .... dedim ve sustum.

''Konuşmak istersen,ben buradayım.Bir sorunun var ama, söyleyemediğini farkındayım.Dilersen anlatırsın''Abim'in bana sarılarak söylediği bu sözler karşısında kafamı olumlu anlamda aşağı yukarı sallayarak, olur ama şuan değil.

Kendine geliyor! diye bağıran Saliha'nın sesi ile odaya geçtik.Baş ucunda diz çökerek alnına yapışan saçları elimle geriye doğru atmaya başladım.Biliyorum ki ilk işi onları sinirle geri atmak olacak diye oda bulunan herkese açıklama yaptım.Ufaklığı'm gözlerini açtığında, ilk olarak ne olduğunu anlamaya çalıştı.Gözleri ile kafasını çevirmeden bana bakıp,mahçup bir şekilde gözlerini kaçırdı.Diğer tarafa kafasını çevirdiğinde yatakta oturan annemi gördü.Panik ile yataktan doğrulmaya çalıştığı sırada, annem şefkatle omuzunu tutarak,''kalkma kızım,yat!İyi misin onu söyle yeter''diyerek yatırmaya çalıştı.İyiyim anlamında kafasını aşağı yukarı salladı.İnatçı bir keçi olduğu için inatla yatakta oturdu. Abi'm,Saliha,babam ve Aydan'ı da ayak ucunda beklerken gördüğünde,gözlerinden yaşlar akmaya başladı ve sebebini  anlayamadığımız bir şekilde hepimizin ismini sayarak özür diledi.

Herkes oda dan çıktığında ikimiz oda da tek kalmıştık. İyi misin diye tekrar sorduğum da yüzüme bakmadan ''evet '' dedi.Bir şey söylemek istiyor ama söyleyemiyor gibi bir hali vardı.Yavaşça yatakta aşağı doğru kayıp,sol tarafına döndü ve ayaklarını dizlerinden kırıp cenin pozisyonunu aldı.Bu şekilde yattığında yastıkta yatıyormuş gibi küçülüyordu.Yanına uzandım ve yan yatarak elimi beline dolayıp kendime doğru çektim.Saçlarına öpücük kondurup,beni çok korkutuğunu söyledim.Hiç yorum bile yapmadı.Bir süre öyle yattıktan sonra,diğer tarafıma döndüm ve uymak için gözlerimi kapattım.Ne kadar uyuduğumu hatırlamıyorum fakat inceden bir ağlama sesi ile uyandım.Hafifçe kafamı kaldırıp,arkama döndüm.

Yatağın baş ucuna yaslanmış,ayaklarını dizlerinden karnına kadar çekmiş,kucağına yastığı almış ağlıyordu.Benim duymamam içinde hıçkırırken yastığa eğilip,ağzını kapattı.Sessizce dinlemeye başladım.

-Allah'ım benim bir suçum yok!Ben kötü biri değilim!Sen şahit sin buna yalvarırım Allah'ım affet beni!Ben ben bilerek ... (tekrar hıçkırmaya başladı) yapmadım.Engel olamadım, yalvarırım Allah'ım sen yardım et.Bana bir çıkış yolu bul!Kimseye söyleyemem,kimseyle paylaşmam,tek tek sığınacağım sensin.Sen hepimizin içini bilensin.(tekrar hıçkırırken bu sefer kendi ile konuşmaya başladı)  ..   Ya gerçekten söylediği doğru ise sen gerçekten bu isen.Nasıl bakarsın bu insanların yüzüne ,Ayhan ne diyecek hakkında hiç düşündün mü?Aptal ! aptalsın sen!

Neden bunları söylüyordu!Saklamaya çalıştığı gerçekte ne idi?Bunları düşünürken tekrar uykuya daldım.''Ayhan!Fidan mutsuz,acı çekiyor,üzgün,canı acıyor ve sen bunu görmek istemiyorsun.Kızımı üzüyorsun.'' Nefes nefese uyandım.Baş ucumdaki düğmeye dokunup,gece lambasını yaktım.Rüya görmüştüm. Hem de rüyamda Fidan'ın babası Hasan amca 'yı görmüştüm. Sanki san ki, gerçekte karşımda durdu ve benden hesap sordu.Bir daha uyuyamayacağımı anladığım için yataktan yavaşça kalktım ve Fidan'a baktım.Ağlarken uyuya kaldığı belli idi. Hiç dokunmadan,uyandırmadan balkona çıktım. Şafak sökmek üzere idi.Duşa girdim,duşumu alıp aşağıya inmeden,Fidan'ı yatar pozisyona getirip, oda dan yavaşça çıktım...