UFAKLIK(küçük gelin)**tamamlandı**

Bölüm 16

ERHAN AMCA 

Fidan, neden korkuyorsun kızım? Sadece hoş geldiniz dedim.Ayrıca bu evde korkmanı gerektirecek bir durum yok.Hep birlikte dışarı çıkmışsınız, gençsiniz ,gezip dolaşacaksınız tabi ki.Kaldı ki sana nerede kaldın sorusunu bu evde Ayhan'dan başka kim sorabilir?Kimse soramaz bunu da böyle bilin.

Neyse konumuza gelelim.Öncelikle şunu bilmeni isterim ki , biz bu eve seni gelin olarak almış olabiliriz ama sen bizim gelinimiz değilsin.

Bu ne demek oluyor baba?Aydan araya girdi.Sözümü kesme kızım bir dinleyin önce.Fidan bizim kızımız artık sizinde kardeşiniz bunu zaten sizinle konuşmuştuk.Şimdide Fidan'la konuşuyorum ama sizde olun istedim.

Fidan yavrum sen bizim kızımızsın,gelinimiz değilsin.Seni evden çıkartmaya geldiğimizde söylediğin tüm sözler bizim kulağımıza geldi.Bu bizi çok üzdü.Aysel'in kararı inat mı inat olunca oğlumda senin ellere yar olmanı kaldırmayacağı için biz istedik seni.Daha fazla o kadınla kalmak istemeyeceğini düşündüğümüz içinde,bu işi uzatmanın bir anlamı yoktu.Senden kim olduğunu sakladık gizlemelerini söyledik.Sana bunları o zaman anlatsak yengen yine ortaya taş koyar diye düşündük.Affet bizi yavrum, günlerce için içini yedi,kim olduğunu, nasıl biri olduğunu düşündün durdun.Bunu tahmin edebiliyoruz.Okuluna gelince gönül isterdi ki o sınava girebilseydin ama kısmet değilmiş demek ki.

Oğlum sen mi söylersin yoksa...Ayhan lafım bitmeden araya girdi.''sen söyle baba sorun yok benim için''... Peki oğlum :

Önümüzdeki yıl sınavlara yeniden girersin, bir sene kaybettin ama sağlık olsun yavrum ne yapalım.Zamanı geri alamıyoruz.O zaman önümüze bakacağız,sınavlara gireceksin,sonrada gidip istediğin bölüme kaydını yaptırırsın.Bizim evimizin kapısı köyde sana hep açıktı ve seninde evin sayılır diyorduk sana.Şimdi diyorum ki bu ev senin evin, senin yuvan bunu sakın unutma.

Burada kimseyi  tanımıyorsun ama tanıyacaksın,arkadaşların olacak,geçmişten arkadaşların var gelmek isterlerse buyursunlar gelsinler.Misafir davet etmekte çekinme.Hiç bir şeyde çekinme burası senin yuvan sakın unutma.

Dayınları,teyzeni,halanı hepsini bu evlilik konusunda zor ikna ettik.En sonunda onlarda senin iyiliğini düşündükleri için bu kararı verdiler.Onlar senin kanın,canın,annen ile baban dan kalan kanın.Onlarla barışmanı iyi olmanı istiyorum.Bu isteğimizi kırmazsan bizi mutlu edersin.

Son olarak söyleyeceğim ise onlar seni bize emanet etti.Ama ben her zaman seni babanın ve annenin emaneti olarak gördüm.Keşke bu günleri görselerdi,seni gelinlik içinde yuva kurduğunu görebilselerdi.Şimdi olmazdı belki ama bir kaç yıl sonra olurdu yine olurdu kızım. Rabbim sizin nikahınızı gökyüzünde kıymış ki biz yeryüzüne kıydık.

Tüm bunları anlatırken Fidan'ın yüzüne bakamadım.Bakarsam konuşamıya bilirdim.Sözlerim bittiğinde gözlerinden süzülen yaşların üzüntü ve mutluluk gözyaşları olduğunu gördüm.Hem mutlu olmuştu, hem üzülmüştü.İçim buruldu.Kendimi toparlayıp :

Artık ağlamanı istemiyoruz,artık güleceksin dedim ve ayağa kalktım.Oda ayağa kalktı,önce elimi öptü.Sonra sarıldı ve ağlamaya başladı.Hıçkırarak ağlaması şiddetlendiğinde herkesin gözü yaşlı idi.Sonunda Sevgi dayanamayıp geldi ve sakinleştirmek için ona sarılıp saçlarını öptü.

Allah'ım bu kızın  artık mutlu olduğunu görebilmeyi nasip et bizlere.Daha fazla dayanamadım onun içini çekerek ağlamasına ne düşünerek,ne hissederek ağladığını bilmemek çok fazla içimi yaktı. Ayhan'a gözlerime gel al diye işaret ederek onu Sevgi ile benim yanıma çağırdım ve Fidan'ı ona doğru hafifçe çevirdim.