Who you? ||GDragon

11 え5

Jiyong şimdi kendisini dinleyen dört adama bakıyordu, ne yapacağını nereden başlayacağını bilmiyordu. Ama arkadaşları bu an için bir yıldır bekliyordu birkaç dakika daha bekleyebilirlerdi. Jiyong nefesini topladıktan sonra
-Hana, aslında... Offf... Bir şey söylemeden gitmedi... Yani gitmeden önce bir şey söyledi... Ama gideceğini bilmiyordum... Yani... Offf
Seungri elini Jiyong'un omzuna koyup
-Sakin ol hyung ilk önce ne söylediğini söyle...
Jiyong utanıyordu. Arkadaşları onun hakkında ne düşünür emin olamıyordu ama son bir cesaret ile mırıldadı;
-"Sevişen şey ruhlarımız değil bedenlerimiz, ruhunu nerede bıraktıysan vücudunu orada tatmin et"
Jiyong hariç odanın içindeki dört kişi gözlerini büyüterek birbirlerine bakıyorlardı. Her şeyi beklemişlerdi ama bu biraz fazlaydı. Kendi aralarında konuştukları zaman bile hiç bitmeyen Jiyong'un  parti hayatının, Hana'nın önemli günlerini unutmasının sebep olabileceğini düşünmüştüler... Hiçkimseden ses çıkmıyordu, herkes Jiyong'un devam etmesini bekliyordu.
Bunları söyledi ve sabah uyandığımda gitmişti.
Youngbae başta tereddüt etse de sonunda konuşmuştu;
-Bu kadar mı?
-Hayır...
Herkes merakla Jiyong'u dinliyordu. Söyleyeceği şeyler bu kadar ağır olmasa çoktan çabuk söylemesi için  mızmızlanmaya başlamıştılar
Hani, Hana'nın resim... Hana'nın resim yaptığı oda...
Jiyong nefesini zorla topluyordu, sanki söylememesi için bir şey onun boğazını sıkıyormuş gibiydi.
Oraya da bir... Birkaç not bırakm-bırakmış...
Herkes nefeslerini tutmuştu. Jiyong'un halinden bırakılan notun "Kendine iyi bak" olmadığı belliydi.
"Gitmeyi istemenin iyi bir sebebi olmalı"

"Sen de ben de hüzünlü soytarılarız yalnızca ehlileşmiş ve programlanmış"

"Öyle zor ki nefes almak"

"Ellerimi tutan kimse yok"

"Sev bir geceliğine sıkıl gün doğunca"

"Bana öyle bakma"

"Daha fazla yaklaşma"

"Gitmeni istiyorum yalnız bırak beni"

"Daha fazla etrafımda olmanı istemiyorum"

Jiyong bitirdiğinde odadaki herkesin yüzünün rengi kaçmıştı kimse konuşmuyor, konuşamıyordu.
Bunları odanın her yerini siyaha boyayıp tüm tablolarını parçaladıktan sonra elleriyle duvarlara yazmış...
Dae tuttuğu nefesini bırakarak sandalyede kafasını geri attı Seungri eğik kafasını kaldırmadan elini alnına dayadı Youngbae kıpırdamadan arkadaşına bakıyordu. TOP ise ellerini izliyordu.
Ve,
Herkes tekrar tüm dikkatini Jiyong'a vermişti
Ve ben- i-iki aydır, in- in...
Jiyong gözyaşlarını tutmayı bırakmıştı
İntihar...
Aynı an da hepsi Jiyong'a dönmüştü. Hepsinin suratından anın şoku çok rahat bir şekilde okunuyordu.
Be-ben ne yap-aca-ğımı bilmiyorum... So-son zamanlar da intihar ile ilgili çok saçma sorular sormuştu... Ve oku-okuduğu kitap-lar... Bilmiyorum iki aydır her gece rüyalarımda Hana intihar ediyor! Kendini boğuyor, ağaca asıyor, ilaç alıyor, bir yerlerden atlıyor.... Ve hepsini yaparken aynı şeyleri söylüyor!
"Gitmeyi istemenin iyi bir sebebi olmalı!
Sen de ben de hüzünlü soytarılarız yalnızca ehlileşmiş ve programlanmış!
Öyle zor ki nefes almak!
Ellerimi tutan kimse yok!
Sev bir geceliğine sıkıl gün doğunca!
Bana öyle bakma!
Daha fazla yaklaşma!
Gitmeni istiyorum yalnız bırak beni!
Daha fazla etrafımda olmanı istemiyorum!
Sadece nefes aldığını bilsem yeter ama bilmiyorum! Ve eğer benim yüzümden...
Jiyong devam etmeden Youngbae ona sarılmıştı. Hepsinin aklındaki sorular aynıydı
İlki Hana böyle bir şey yapmış mıydı? İkincisi Jiyong aylardır bunu nasıl içinde tutuyor? Seungri kafasını kaldırmadan ağlıyordu. Dae gözlerindeki yaşların akmaması için tavanı izliyordu Jiyong'un hıçkırıklarına daha fazla dayanamayan Seungri ona ihtiyacı olan şeyi söyledi
-Birkaç yıldır çıkıyordunuz ama onu tanımıyorsun hyung! Hana öyle bir şey yapmaz! Bence... Bence babasının yanına gitti! Veya babası onu zorla bir yerlerde tutuyor! Evet evet böyle olmalı...
Jiyong Seungri'ye inanmak istiyordu. Hana'nın geri gelmesine gerek yoktu artık sadece hayatta ve iyi olduğunu bilse Jiyong'a yeterdi. Hem de fazlasıyla yeterdi.