Never Again [Ziam]

chapter 19

           

نزدیکای غروب بود اتاق مارگو توی خونه تاریک بود

لیام پاهاشو روی صندلی جمع کرده بود و نور لپتاپ روی صورتش افتاده بود مدادی رو پشت گوشش گیر انداخته بود و گاهی با انگشتاش روی میز ضرب میگرفت . مشغول کار روی ایده ی جدیدش بود ‌

تا چند ساعت دیگه مارگو میرسید و لیام نمیتونست انکار کنه که یه جایی تو وجودش به خاطر دیدار با اون مشوش و استرس داره

ترجیح داده بود خودشو توی کار غرق کنه و بذاره مثل همیشه استرس هاش توی موزیک حل بشن

صبح زود صبحانه رو با زین و تریشا کنار هم خورده بودن و از اون موقع بعد بیرون رفتن زین دیگه اون رو ندیده بود

همونجا سر میز بهش گفته بود که مارگو برمیگرده و صورتش رو دنبال عکس العملش زیر نظر گرفته بود

زین حالتی تو صورتش پیدا نشده بود فقط خودش رو به صبحانه ش مشغول کرده بود و کمی بعد هم میزو ترک کرده بود

لیام شرایطش رو با زین نمیدونست.

نمیدونست اونا دقیقا کجا قرار دارن فقط میدونست که باید با مارگو صحبت کنه و دیگه بیشتر از این نباید با اون دختر ادامه بده وقتی که حالا میدونه چیزی که بینشون هست عشق نیست

در واقع حسش به مارگو فرقی نکرده بود فقط متوجه شده بود که اون حس چیزی جز یه دوست داشتن زیاد دوستانه نیست و رابطه ای طبق الگوی مشخص

این چیزی نبود که قلب لیام رو به تپش بندازه . لیام بعد تجربه ی این چند هفته با زین بیشتر از تمام عمرش خط ضربان قلبش بالا پایین شده بود و حس خواستنو تجربه کرده بود

لیام نمیتونست تصویر زین رو وقتی اونقدر تو فاصله نزدیک باهاش بود دیشب فراموش کنه

نه حالا دیگه نمیتونست

در اتاق با شدت باز شد و به دیوار پشتش کوبید

لیام با تعجب پرید و پشت سرشو نگاه کرد زین با چشمایی که از خشم به مشکی میزد به سمتش میومد لیام با نور کمی که از لپ تاپ متصاعد میشد هم میتونست برافروختگی چهره زین رو تشخیص بده

زین تو چند قدمی ش ایستاد و پوشه ای رو روی میز کنار دست لیام پرت کرد

لیام با تعجب به پوشه و بعد به زین نگاه کرد و گفت

-این چیه عزیزم ؟

زین با صدایی که از خشم زیادش بم شده بود گفت

-به من نگو عزیزم و چرا خودت یه نگاهی بهش نمیندازی لیام ؟

لیام اخمی کرد و پوشه رو برداشت و کاغذ های توشو بیرون اورد با دیدن سر برگ مدارک متوجه شد سریع . لیام واقعا فکر نمیکرد زین این مسئله رو پیگیری کنه