SIR (TAMAMLANDI)

SIR | Bölüm 2

-SIR- Bölüm 2

İlk dersin bitişi ve Yeşim Hoca'nın sınıftan çıkışıyla birkaç saniye süren sessizlik, kumral çocuğun sıranın üzerinden atlayarak elini bana doğru uzatması eşliğinde son buldu.

''Turuncular ilgi alanıma girseydi emin ol ilk sana yürürdüm güzellik. Ben Furkan, aramıza hoş geldin.''

Furkan gülümseyerek hala bana bakıyorken tebessüm ettim ve uzattığı eli sıktım. Anlaşılan açık sözlü biriydi. Aklından geçenleri kolaylıkla söylüyor gibi bir hali vardı ve bu tavrı pek de hoşuma gitmemişti.

''Memnun oldum. Teşekkür ederim, hoş buldum.''

''Göreceğiz hoş gelip gelmediğini, şimdiden kesin konuşmak doğru olmaz.'' diyerek ayaklanan kız da bana doğru birkaç adım attı ve ''Adım Mine. Memnun olduğumu söyleyemeyeceğim, kusura bakma.'' dedi yüzünü buruşturup. Kurduğu cümle karşısında gülümsemem solarken afalladım. Bir şey söylemek yerine yalnızca kızın üzerime diktiği gözlerine odaklanmıştım. Aramızdaki iletişimsizliği bölen kişi, dalgalı saçlarını savurarak konuşan diğer kız oldu bu defa.

''Sen ona bakma Ela, başta herkese böyle yapıyor. Ben Gülce, hoş geldin.''

Kızın elini sıkarken buzlar kraliçesi olduğuna emin olduğum Mine'den uzaklaştım bir iki adım atarak. ''Memnun oldum Gülce, teşekkür ederim.''

Tanışmadığım tek bir kişi kalmıştı.

Bakışlarım, tüm ders boyunca gözlerini üzerimden ayırmayan arka sıradaki çocuğa sabitlenirken bir şey söylemesini bekledim ancak konuşacak gibi görünmüyordu pek. O arkasına yaslanmış, umursamaz bir tavırla pencereden dışarı bakarken ''Hadi çıkalım, okulu gezdireyim sana. Bizim gibi kaybolursan, her an bir patlamaya kurban gidebilirsin.'' diyen Furkan'la odak noktam yeniden değişti. Kafamı salladım ve gülümsedim. ''Olur.'' diyerek kendimi mavi gözlü çocuğa bakmamaya zorladım ve kısa sürede sınıftan çıktık.

''Bu arada şu kendini tanıtmayan gıcık var ya, adı Yiğit.''

''Gıcık deme. Arkadaşımız o bizim.'' diyen Gülce'nin omzuna kolunu atan Bulut ''Furkan haksız değil, Yiğit tam bir gıcık.'' diyerek Furkan'ı destekledi. Ben onları dinlerken Mine sessiz bir şekilde yanımızda yürümeye devam ediyordu. Anlaşılan fazla konuşkan bir tip değildi.

''En üst katta okulun kullanmadığı bir tuvalet var, makyaj tazeleyecek olursan orayı kullanmak zorundasın. Okul müdürü bu kattaki tuvaleti kullanmamıza izin vermiyor tatlım.''

Gülce'nin cümlesiyle kaşlarım çatılırken ''Neden?'' diye sordum. Furkan koluma girerek ''Öğrenci ayrımı yapıyor işte aklı sıra. Elinden gelse sınıftan çıkmamızı bile yasaklayacak.'' şeklinde cevapladı Gülce'ye sorduğum soruyu.

''Saçmaymış.''

Bulut ''Aynen öyle. Ama onlara da hak vermek gerek. Hiç tanımadıkları insanlar okullarında at koştursun istemiyor adamlar haklı olarak.'' diyerek araya girerken derin bir nefes aldım.

Mine'nin ters konuşmalarını ve Yiğit'in umursamazlığını saymazsam, beklediğimden daha sıcak karşılanmıştım. Aralarına katılmadan önce uyum sorunu yaşayacağım konusunda neredeyse emindim. Ancak Gülce, Bulut ve Furkan iyi insanlara benziyorlardı. Yine de kimseye ilk günden güvenmemem gerektiğini biliyordum artık. Üzerimden tam olarak atamadığım gerginliğimi biraz olsun silmek adına adımlarımı merdivenlere yönlendirdim ve ''Ben tuvalete gideceğim.'' diyerek onlardan ayrılmaya karar verdim. Soğuk su, düşüncelerimin dağılmasına belki bir nebze yardımcı olurdu. Ancak tam ilerlemeye devam edecektim ki Gülce beni bileğimden yakaladı ve durdurdu.