SIR (TAMAMLANDI)

SIR | Bölüm 17

-SIR- Bölüm 17

Saat 18:00'ı gösteriyorken telefonuma gelen mesaj sesi ile doğruldum ve sehpaya doğru uzandım. Yiğit'ten olabileceğini düşünüyordum ancak operatör mesajlarından yalnızca biriydi. Saatlerdir bekliyordum. Merakım tüm bedenimi ele geçirmiş bir haldeydi ve ders çalışmaya bile odaklanamıyordum. Mutfakta teyzeme yardım etmek isterken sırf bu dalgınlık yüzünden bir bardak kırmıştım ve ikincisi yoldayken teyzem beni salona sepetlemişti.

''Neden aramıyor?'' diye söylendim kendi kendime.

''Şimdi de kendi kendine konuşmaya mı başladın?''

Teyzem elindeki limonata dolu bardakla yanıma otururken ''Neyin var bakalım senin? Bir sorun yok değil mi?'' diye sordu. Şimdi esas kısma geliyorduk işte. Nasıl izin alacaktım akşam dışarı çıkmak için? Yiğit'in beni bir yere götürmek istediğini söylesem asla izin vermezdi. Zaten ne Yiğit'le ne de başka bir erkekle görüşüyor olma ihtimalim onu fazlasıyla geriyordu. Yalan söylemek de istemiyordum. Fakat Yiğit'in bana göstermek istediği yeri de bir o kadar merak ediyordum. Sanırım bir defa kuralları çiğnemekten bir şey olmazdı.

Ya alışkanlık yaparsa? diye fısıldadı kulağıma biri.

Bir anda ayaklandım. Teyzem ''N'oluyor Ela? İyi misin?'' diye telaşlanırken, ben ''Geri döndü!'' diye bağırdım sevinçle. Kafamın içindeki sesten bahsediyordum. Ancak verdiğim tepkiye hakim olamamam, teyzemin aklında deli olduğuma dair düşünceleri güçlendiriyordu. Konuyu kapatmak adına hemen söze girdim.

''Akşam sınıftan bir arkadaşımın evinde doğum günü kutlaması var. Gidebilir miyim diye soracaktım.''

Teyzem birkaç saniye boş gözlerle bana bakarken ''Kızım sen gerçekten iyi misin? Bir şey olmuş gibi zıpladın yerinden, şimdi de doğum günü diyorsun. Geldiğinden beri bir gariplik var üstünde. Gerçi bu gariplik haftalardır var ya, karıştırmıyorum orasını.'' dedi.

Haklıydı. Kafası karışıyordu. Davranışlarım bu zamana kadar olmadığı kadar garip ve merak uyandırıcıydı onun için. Teyzemin yerinde olsam psikolojik sorunlar yaşadığımı düşünür ve kendimi uzman birinden yardım almam için ikna ederdim.

Neyse ki teyzemin yerinde değilim'.

Kendime güvenen halim geri gelmiş gibi hissediyordum.
Neden şimdi dönüyordu, bilmiyordum ancak bunu sorgulamayı daha sonraya bırakarak teyzeme çevirdim bakışlarımı.

''Ne konuştuk biz seninle teyze?''

Ona, bana bebek gibi davranmaması gerektiği ile ilgili yaptığımız konuşmayı hatırlattığım anda duruşunu dikleştirdi ve yutkundu.

''Geç kalma. En geç 12'de evde olacaksın. Şansını da daha fazla zorlama küçük hanım, anlaştık mı?''

Taktiğimin işe yaramış olması beni mutlu ederken sevinç gösterimi teyzemin olmadığı bir ana saklamaya karar verdim ve bunun yerine yalnızca yanağından öperek teşekkür ettim ona.
Sıra Yiğit'ten gelecek en ufak bir haberi beklemeye devam etmekteydi şimdi. En zor kısmın teyzemi dışarı çıkmam konusunda ikna etmek olduğunu sanıyordum ancak değildi.
Yiğit'in beni götürmek istediği yeri bilmiyordum. Haliyle ne giyeceğimi de...
Aklıma bu konuda yardım alabileceğim biri geldiğindeyse aynadaki yansımamla birkaç saniye bakıştım. ''Cidden, bunu yapacak mısın?'' Elimdeki telefona baktıktan sonra derin bir nefes aldım ve ''Sanırım yapacaksın.'' diyerek Gülce'nin numarasını tuşladım.

Neden pişman olacakmışım gibi hissediyordum?

#

''İşte böyle...''