Deflection

1.4K 50 4
                                    


8-21-17

Aminin ko na, sobrang blangko talaga ang utak ko. Hindi ko alam kung epekto to ng Physics at Chem o talagang wala lang akong matinong plot line sa ngayon.

Yuko na mga bes. Hindi ko na alam kung pano gagawing eustress ang distress na nararamdaman ko HAHAHAHAHAHAHA!

Edit: DI KO PALA NABAGO TITLE HAHAHAHAHAHA

-------------------------

"Liligawan kita." Daniel announced, with much hesitance brewing inside him.

Nanatiling nakatitig si Kathryn sa kanya - hindi nakangiti at hindi rin nakasimangot.

"Sigurado ka?" Tanong nito matapos ang ilang minuto. He cleared his throat, before nodding.

"Oo naman." She frowned, looking away. "Wag na." Muntikan na niyang hindi marinig.

"A-ano?"

"Isa ka sa mga matalik kong kaibigan," Rason nito, "Ayokong masira yon."

He opened his mouth to speak, only having to shut it close again after no words spurted out. "Mabuti ng ganito."

"Friendzoned ba ako?" Muli nitong ibinalik ang tingin sa kanya. "Hindi dahil gusto kong ilagay ka don."

Daniel's brows met. "Hindi ako makasunod." Kathryn sighed, toying with the drawstrings of his hoodie. Yes, his. But she wore it far better.

"Hindi ako pwedeng magboyfriend."

Choosing to remain neutral, he shrugged. "Sabi nga." Umangat ang kanang bahagi ng labi nito.

Goodness.

"Yun. That's enough reason to stop." But it wasn't.

Sana nga, madali lang na pigilan iyong nararamdaman niya. Pero ilang ulit na niyang sinubukang gumanap bilang kaibigan lang.

It hurt like a b*tch.

Isang tingin lang nito sa kanya, bumabalik siya sa kahibangan.

"It's not," Bulong niya. "They've warned me. Nakita nila, na nagugustuhan na kita."

Fragments - KathNiel One ShotsWhere stories live. Discover now