Love Square (girlxgirl) Editing/Completed

Chapter XXV. Never let you go

Francine's POV

Napasarap ang tulog ko kaya naman hindi ko namalayang 11 am na akong nagising. May 10 na missed calls si Gwen kaya naman nag-aalala ako dahil baka may emergency. Kaya naman nagmadali akong maghilamos at mag-prepare ng breakfast.

"Tokk...tokkkk..tokk...."may kumakatok na naman sa pinto.

Nung binuksan ko ay sumalubong sakin ang napakalaking bouquet ng red roses at isang cute na teddy bear na hawak-hawak ni Dave.

"Oh my gosh Dave!" di ako makapagsalita dahil napakasweet ni Dave sakin. Tulad pa rin siya ng dati, he's really sweet that's what I love about him.

"Francine, will you be my girlfriend again? this time I will never let you go." Dave said in a romantic voice.

"Of course babe." kinikilig kong sabi.

"Thank you babe, I love you!" natutuwang sabi ni Dave sabay yakap sakin.

Matagal ko nang hinihintay to.. ang makasama ulit ang taong mahal na mahal ko.

Siguro totoo nga yung sinasabi nila na dumating yung panahon na maghihiwalay kayo let him go, at pag bumalik siya sayo balang araw, siya na talaga ang taong nakalaan para sayo.

That's why I grabbed the chance.

Dave seems so perfect. I just can't even believe na we're together again.

“Babe, let's eat.” nakangiti kong sabi habang inaayos yung inihanda kong breakfast.

“Syempre, luto naman kasi ng baby ko to eh, do you know that I missed you so much?” he grinned while staring at me.

“Talaga? Bolero pa rin ha.” pagbibiro ko

“Halika ka nga dito.” sabay yakap niya sakin

Ang bango bango niya pa rin at sobrang namiss ko to... :)

 He kissed me on the lips and then I felt his love rushing through me, his sincerity...all about him..just makes me so lucky to have him.

--

Gwen's POV

 
Kahit na di pa rin masyado okay yung family namin dahil sa pagkamatay ni Nathan kailangan pa rin namin magpakatatag, tuloy pa rin ang work. Today ang flight nina mom and dad together with my cousin's parents para sa States. Tinawagan ko si Franz kanina para balitaan siya na wala na si Nathan but she seems so busy. I miss Vine so much, hindi pa niya sinasabi kung kailan siya uuwi pero hihintayin ko siya. Lahat ng mga memories namin nagfaflashblack everytime I'm staring at her desk. :(

“Rinnggg...ringgg...ringg..

Mr. Gomez calling....

“Hello Mr. Gomez.” I greeted.

“Good morning Ms. Martin..start na po ulit ngayon ng feeding program natin.” he said.

“Okay po Mr. Gomez, thanks for informing me ..just for a couple of minutes..I'll be there.” I responded.

Gusto kong bisitahin ang charity program na sinusuportahan ko ngayon kaya naman nagmadali akong mag-ayos at nagdrive across that street.

Pagkababa ko ng kotse ay kitang-kita ko ang napakagandang babae na kausap ng mga bata at kung di ako nagkakamali ay siya yung batang si Ron na nakausap ko a long time ago.

“Ate Gwen, Ate Gwen!!” papalapit na tawag ni Ron sabay yakap sakin.

“Oh Ron2x..I missed you! Musta ka na?” nakangiti kong sabi habang hinahawakan siya.

“Okay lang po Ate..bakit po ngayon ka lang? Si teacher Erika po pala siya po yung nagtuturo saming magbasa.” sabi Ron hawak hawak ang braso ko patungo sa babaeng magandang nakaupo at nakangiti sakin.

“Hi Gwen..ikaw pala yung tumutulong kina Ron..” nakangiting sabi ni Erika habang nilalapit ang kanang kamay niya para magpakilala.

“Erika right? Nice to meet you..” sabi ko habang tinatanggap ang pag-aabot niya ng kamay na di ko namalayang di ko binitawan. :)