Dziewczyna o smutnych oczach [Ponad Połowa Rozdziałów Usunięta Z Publikacji]

Łatwo jest upaść,o wiele trudniej wstać.

Nie chodziłam do szkoły, nie pracowałam, nie powiedziałam rodzicom że już nie umrę. Przez ciebie umarł ktoś inny. To prawda. Scar odwiedza mnie od czasu do czasu, nie wyglądała lepiej. Siedziałam na łóżku i tępo wgapiałam się w wyświetlacz mojego telefonu, miałam na nim wyświetlone zdjęcie Damona. Ukazywało ono jak chłopak leżał głową w dywanie, było to wtedy gdy wskoczyłam mu znienacka na plecy by odzyskać mój telefon. Brakuje mi go tak bardzo... Nagle mój telefon zawibrował ukazując powiadomienie. Jak mogłam o tym zapomnieć!? Dzisiaj otwieram drugą z dziesięciu kopert. Sięgnęłam do komody i wyjęłam tą z dzisiejszą datą 15 grudzień. Otworzyłam ją delikatnie i zaczęłam czytać.

Droga Liko!
Wiem, że to jest dla Ciebie trudne, dla mnie również. Nie chciałem Cię zostawić ale nie chciałem byś umarła. Proszę nie miej mi tego za złe ani nie obwiniaj siebie. Znam Cię na tyle iż wiem, że zapewne to robisz. Dlatego pierwszym zadaniem które proszę byś zrobiła jest powrót do szkoły, niekoniecznie tej do której chodziliśmy razem bo to za wiele wspomnień, nie chcę przez to powiedzieć abyś o mnie zapomniała ale to, byś zaakceptowała moją śmierć. Zacznij żyć ukochana, dostałaś drugą szansę i wróć do szkoły. Pamiętaj jedno: zawsze będę Cię kochał.
-Twój Damon.

Płakałam tak jak podczas tamtego listu. Dobijała mnie świadomość, że nie mogę go przytulić ani porozmawiać. On był moim jedynym przyjacielem i jemu ufałam bezgranicznie. A teraz? Teraz go nie ma. Jak ja mam wrócić do szkoły? Jak? Nie dam rady a po drugie nie chcę. Nie mam na to siły... Poprosił Cię o to, zrób to dla niego. Może ten głos ma rację, w końcu oddał mi swoje serce które bije dla mnie...
Zrobię to dla niego. Słyszysz Damon!? Robię to dla ciebie głupolu! Nawet gdy cię tu nie ma musisz robić mi na przekór. Zaśmiałam się po raz pierwszy od bardzo dawna...
I tak o to, Damon zmusił mnie do powrotu do szkoły...