AŞKIN GÖRÜNMEYEN YÜZÜ

ÇAĞIN, TUNA KİM?

Oylarınız için teşekkürler umarım zamanla daha çok oy gelir. Hatam olduysa affedin demeyeceğim bana bildirin ki düzelteyim, tekrarlanmasın ;)

Şu gizemli Tuna bu bölümde biraz ortalık karıştıracak gibi?

Sizce kimdir o? Tahminlerinizi yorum atar mısınız lütfen:) Şu kadarını söyleyebilirim o çok ama çok tehlikeli biri ( sinsilik) :))

ÖMÜR'DEN

Güneşin gökyüzünde ışıldadığı en güzel gün bugün olmalı. Ya da Çağın'ın kucağında yattığım için bu kadar güzel görünüyor.  Elleri saçlarımda gezinirken işte bu diyorum huzurun diğer adı benim "Çağın" gerisi yalan. İyinin, doğrunun, aşkın beden bulmuş hali gibi.

Ruhumun ve kalbimin eksik parçası.

Eğilip alnımı öperken kokumu içine çekti "Güneş seni kıskanmış olmalı, neredeyse bizi yakacak baksana?" eliyle güneşi gösterdi.

Kıkırdayarak "Bana iltifat etmen çok hoş ama güneş kadar parlak olduğumu sanmıyorum. Baksana Evren'e aydınlık sağlayan bir gezegen o ben daha sana yeterince aydınlık sağlayamadım. "

Çağın elini çenesini tutup düşünürmüş gibi yaptı, sonra sanki kafasının üstünde parlak bir ışık yanmış gibi yukarıya baktı "O zaman sende bundan sonra ki günleri aydınlatmak için çabala asi avukat." eğilip dudaklarımı öptü ve geri çekildi.

"Bana söz verir misin Ömür." dediğinde "Ne konuda Işıkhan?" diye sordum.

"Ben var olduğum sürece sende benimle var olacak ve güleceksin." tedirgin bir şekilde alt dudağımı ısırdım.

Hep gülmek ve onunla olmak kulağa imkansız gelmiyor " Sensiz nefes bile alamıyorum ben, yaşamak ve gülmek için sana ihtiyacım var artık. O yüzden söz veriyorum hep seninle olacağım ve güleceğim."

Başım sert bir şekilde yere çarptığında "Çağın ne yapıyorsun." diye çığlık attım. Yerden kalkıp Çağın'a baktığımda az önce olduğu yerin boş olduğunu gördüm, korkuyla ayağa kalkarken siyah  bir bulut güneşin bütün parlaklığını kapattı.

Etraftaki bütün ağaçlar siyahlaşarak korkunç şeylere dönüştüler, sağa sola dönerek Çağın'a seslendim "Nerdesin?" sesimin kısık çıktığını fark edince boğazımı tutarak tekrar bağırdım. 

"Çağın korkuyorum lütfen, çık ortaya?"ayak bileklerimden birden yere çekildiğimde çığlığım boğazıma takılı kaldı ve nefesim kesildi, karanlığın içine sürüklenirken ellerimle tutunacak yer arıyordum.

Çığlık atarak gözleri açtığımda ışık yüzünden göz kapaklarım açılmakta zorlandı. Elimi kaldırıp gözümü ovuşturacak iken bir şeyin kolumda sallandığını hissettim.

Gözlerim tamamen açıldığında etrafıma bakındım, Çağın hemen tepemde endişeli bir şekilde bana bakıyordu "Ne oldu Çağın?" avucunun içindeki elimi sıkıp "Zehirlendin, nasıl hissediyorsun şimdi?" sesim biraz kötü çıktığı için boğazımı temizleyip "Bilmiyorum, nasıl olduğum değil ama az önce rüya kabus karışımı bir şey gördüm. Sanırım etkisi uzun sürecek."

Kızarmış gözlerini bir kez kırptı "Sen ağladın mı?" diyerek yatakta doğrulmaya çalıştım. Başını başka tarafa çevirip "Yok canım, uykusuz kaldım ya o yüzden." gözlerimi kısarak "Çok kıvırma aşkım sonra dansöz olursun başıma." diye dalga geçtim.

"Anlaşıldı sen iyileşmişsin, doktorda saf her halde iki güne zor toparlar demişti. Nereden bilsin senin böyle olduğunu?"

"Nasıl mışım ben Işıkhan  söylesene?" diye üsteledim.