AŞKIN GÖRÜNMEYEN YÜZÜ

BU DEFA SİL BAŞTAN YOK

"Bırak beni Barkın onu öldüreceğim. Her şeyi mahvetti, bütün çabalarım, yaşadığım zorluklar, babama verdiğim söz bile kaybolup gitti." yanağımdaki yaşları elimin tersiyle silerken Çağın'ın evinin kapısına geldim ve zili sert bir şekilde çalmaya başladım.

Kapıyı Sevda teyze açtığında duraksadım "Nerede o pislik!!" diye bağırdım.

Sevda teyze şaşkın bir şekilde bana bakarken eve girdim, elime geçeni yere fırlattım, Barkın kollarımı tutup "Yapma" diye tısladı.

Oda en az benim kadar sinirlendi ve şu an kendine zar zor tuttuğuna yemin edebilirim. Buraya gelene direksiyona on kere vurdu. Ellerinin kızardığını görmüştüm.

"Bir sorun mu var?" nihayet teşrif etti.

Barkın kollarımı bıraktığı an da Çağın' a doğru yürüyüp "Sen pislik herifin tekisin, nasıl yaparsın böyle bir iğrençliği? Bana ne olacağını hiç düşünmedin mi? " daha konuşacaktım ama Barkın kolumu sıkıp beni susturdu.

"Çağın bunu sen mi yaptırdın? " diye sorduğunda Barkın'a dönüp "Tabi ki o yaptırdı, ondan başka düşmanım mı var?"

"Ömür sus ve bekle. Çağın sen konuşsana lan. Fotoğrafları sen mi yolladın gazeteye?" diye bağırdığında olduğum yerde korkuyla sıçradım.

Çağın kaşlarını çatıp "Ne fotoğrafı siz neyden bahsediyorsunuz? Barkın ben gazete falan görmedim."

"Sevda anne bana bugünün gazetelerini getirir misin?" dediğinde şaşkınlıkla ona baktım.

"Numara yapma Çağın dün gece imkansız değil diyerek bunu kast ettin değil mi? Böyle yaptığında seninle çalışacağımı sandın. Sen sen mahvettin gururum, onurum. Allah kahretsin. Babama ne diyeceğim ben. Ben, bitti, Barkın ben iyi değilim."

"Ömür bana bak güzelim, sakın kendini kaybetme sakın. Yine olmaz anladın mı? Beni düşün umutsuzluğa kapılma." ellerim titremeye başladığında dizlerimin üstüne çöktüm.

Barkın bana sarılıp yüzümü boyun girintisine sakladı, eskiden hep onun kokusuyla sakinleşirdim. Gözlerimi kapatıp kokusunu içime çekerken "Geçti güzelim, sorun yok. Baban senin nasıl biri olduğunu biliyor. Seni izliyor unuttun mu?"

"Ona ne oluyor Barkın?" Çağın sesini duyduğumda içimi çektim.

"Sadece basit bir sinir krizi. Değil mi güzelim?" dediğinde başımı salladım.

Derin derin nefes alıp "İyiyim ben" diye tekrarladım.

"Evet, iyisin. Eskiye dönmene asla izin vermem prenses, sen artık yetişkinsin ve sorumlukların, mesleğin ve saygınlığın, hiç birini kaybetmedin, buna izin vermem tamam mı?"

"Ben yapmadım Barkın, yemin ederim. O fotoğrafları Ömür'e gösterip benimle çalış yoksa bunu basın veririm diyecektim ama yapmadım. Hatta fotoğraflar bana ulaşmadı bile, sanırım onları çeken adam biraz aceleci davrandı. Özür dilerim böyle olacağını bilmiyordum. Bunu düzeltebilirim Ömür gerçekten, eski haline getirim. Haberi yalanlarım ama lütfen iyi ol." dedi.

"Hayır, sen gelen iyiliği falan istemiyorum, benden uzak dur. Barkın ben gitmek istiyorum. Bu adamı bir daha sokaktan geçerken bile görmek istemiyorum." ağzımdan kaçan hıçkırığa engel olamadım. Barkın beni yavaşça kucağına kaldırıp alnımı öptü.

Başımı boynundan kaldırmadan "Gidelim" dedim.

Kapıya doğru giderken "Barkın" diye seslendi Çağın.