AŞKAR (BASILDI) ŞİAR (BAŞLIYOR)

Bölüm 33

Eve geldiklerinde o kalabalığın hatırı sayılır miktarda azaldığını görerek rahat bir nefes aldılar aynı anda. Arabadan indiklerinde pencereden sarkan Rukiye Teyze, “Kızııım sabah ki tantana neydi öyle? Benim bey seferberlik ilan edildi sandı!”

“Yaşlılara yardım yapıyorlarmış teyzem,” derken güldü Alev. Onun arkasında duran Zeynep’ten gülerken acayip bir ses çıkmıştı ama umursamadı.

“Nasıl yardım yapıyorlar Alev kızım?”

“Aş, maddi manevi her türlü yardım yapıyorlar teyzem. Belediye görevlendirmiş hepiniz öyle takımlarla gezeceksiniz insanların karşısında doğru durun demiş,” derken Rukiye Teyzenin gözleri parladı. Bir haftadır evdeki bulaşıkları yıkamamıştı yaşlılıktan artık canı hiçbir şey istemiyordu. Tam Alev eve girecekken yolun başında Derman’ın arabası göründü. Alev, Rukiye Teyzesine baktı. Onun halini de bildiğinden bari bu kazmaların bir faydası olsun boş boş ayakta durmasınlar diyerek, “Teyzem bak şu gelenler yüksek mevkiden şu bekleyenler de onların adamları işte size yardım edecek olanlar,” dedi. Derman arabadan çıkarken Alev’in konuştuğu kadına bakıyordu. Ne konuştuklarını merak ediyordu ama bulunduğu yerden onları izlemek de ayrı keyifliydi. Alev’in şekilden şekile giren yüzü her şeydi. Onun kendisine baktığını görünce ona doğru yürüdü yanına gelince de daha ağzını açmadan Alev, “Derman seni Rukiye Teyzemle tanıştırayım mahallemizin güzide insanlarındandır. Senin adamlarını sordu da bende yardım yapıyorlar dedim,” dediğinde Derman’ın kaşları şaşkınlıktan havalandı. “İşte teyzem de artık yaşlı azcık rahat etsin değil mi? Yusuf’lara söyle de evinde temizlik yapsınlar,”

Derman’ın yüzüne bakmayı kesip Rukiye Teyzeye döndü. “Teyzem hiç merak etme her iş gelir bunların elinden. Acıma dilediğince temizlet evi. Üç kez tozunu aldırmadan vitrin takımlarının içinden çıkarma bütüüüün çeyizliğini sildir, havalandırt. Tamam mı teyzem? Hele hele gümüşleri sakın atlama! Bak hepsi kaslı kuvvetli maşallah hakkından gelirler hiç acıma! Al teyzecim eti senin kemiği benim Derman’ın!” diyerek Derman’ı Rukiye Teyzenin penceresinin önüne ittirdi. Rukiye Teyzenin gözleri parlamıştı resmen. Derman’a bakarken, “Gel, evladım geç içeri!” derken kapıyı açmak üzere görüş alanından çıktı. Derman topaç gibi dönerek Alev’e baktı. “Yusuf’lar diyordun beni niye araya soktun?”

“Aa olmaz sen Yusuf’ları koordine edecek olan isimsin. İçeride olman gerek hem Rukiye Teyzemin meşhur koleksiyonları vardır oturup onlara bakarsınız, sonracığıma misafir ağırlamayı çok sever teyzem dışarıda arabada duracağına içeride durursun. Ben de bu arada rahat rahat akşam gezime çıkabilirim!” dedikten sonra hızla eve doğru yürüdü. Derman daha onun ne dediğini ancak idrak ettiğinde çoktan o evine girmiş kendisi de Rukiye Teyze dedikleri kadın tarafından ablukaya alınmıştı.

Alev hazırlıklarının sonuna gelirken odasının içine Billur girdi. “Kızım ben hazırlandım geldim sen hâlen saçlarınla oynuyorsun!”

“Sen peşinde tüm gün dolaşan bir Derman’la uğraşmıyorsun çünkü,”

“Peşindeydi he! İnlettin mi adamı?”

“Şuanda Rukiye Teyzenin evinde bulaşık yıkıyor! Bak pencereden görebilirsin rahatlıkla,”