ငါ့ရဲ့နောက်ဖေးခြံဝန်းက ထန်မင်းဆက်ဖြစ်နေတယ်

112

အခန်း၁၁၂။ ဘောလုံးအားကစား ဖြစ်လာနိုင်သည့် အလားအလာများ။

လောက၌ ဆိတ်ကွယ်ရာမရှိသလို လွှတ်တော်တွင် ဖြစ်ပွားခဲ့သော သူ့ကို ချောက်ချသည့် ပြဿနာသည် လီယင့်နားထဲသို့ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ရောက်လာသောအခါမှာတော့ လီယင်ပြုံးမိလေသည်။ ဤတကြိမ်တွင် လီချမ်ချန့်တစ်ယောက် အရှုံးနှင့်ရင်ဆိုင်လိုက်ရပြီဖြစ်၍ သူ့အနေနှင့် ယခုထက်ပိုဆင်ခြင်ရတော့ပေမည်။

ဤသို့ဖြင့် တဆင့်စကား တဆင့်နားနှင့် ဤကိစ္စကြီး လူသိရှင်ကြားဖြစ်လာသည့်အခါမှာတော့ လီယင်၏ စံအိမ်တော်ရှေ့တွင် ကုန်သည်များ တဖွဲဖွဲရောက်ရှိလာကြပြီး လက်ပတ်နာရီအား လာဝယ်ကြတော့သည်။ လီယင်တို့ကလည်း အိမ်တိုင်ရာရောက် ရောက်လာကြသည့်ဝယ်သူများအပေါ် ဈေးမကိုင်ပဲ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ရောင်းပေးလေသည်။ သို့သော်လည်း အိမ်ရှေ့ရှိ လူတန်းကြီးမှာ လျော့သွားသည်ဟူ၍ပင်မရှိ။  ထိုအခါမှသာ လီယင်လည်း ထန်နိုင်ငံတော်မှာ သယံဇာတရှားပါးသော်လည်း မျိုးရိုးမြင့်မိသားစုဝင်များကတော့ မျိုးရိုးစဉ်ဆက် ကျိကျိတက်ချမ်းသာကြသည်ဟူသည့် အကြောင်းကို နားလည်သွားတော့သည်။ အထူးသဖြင့် လူကုံထံကုန်သည်ကြီးများသည် သန်းနှင့်ချီသော ငွေကြေးအမြောက်အများကို ရုံးတော်သို့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး လှူနိုင်ကြသည်အထိ ချမ်းသာကြ၏။ ထိုအခါမှသာ လီယင်လည်း သူဘာလုပ်ရမည်ဆိုတာကို နားလည်သွားလေသည်။ ၎င်းလူကုံထံများထံမှငွေကို တတ်နိုင်သလောက် မိမိအိတ်ထဲရောက်လာအောင် ကြိုးစားရပေတော့မည်။

“ ညီတော်ကလည်း ... အဲ့လောက်ထိလုပ်ဖို့ လိုလို့လားကွာ။ အိမ်ရှေ့စံနဲ့ ဝေ့ဝမ်လီထိုက်တို့အပေါ် သတိထားတာက ဟုတ်ပါပြီ။ ကိုယ့်အစ်ကိုတစ်ယောက်လုံးအပေါ် အဲ့လိုလျှို့ဝှက်ထားဖို့ လိုလို့လား။ လျှောက်မပြောပါဘူးကွာ။ ပေးသာပေးလိုက်စမ်းပါ ” ဟု ဆိုကာ လီယင့်ရှေ့သို့ လက်ကိုဖြန့်ပေးလိုက်သည့်သူမှာ အခြားသူမဟုတ်၊ လီခယ့်ပင်တည်း။

“ ကြေးပြားတစ်ထောင် ကျပါတယ် ”

လီယင်က နာရီကို ယမ်းပြလိုက်ရင်း ပြောလိုက်၏။