ငါ့ရဲ့နောက်ဖေးခြံဝန်းက ထန်မင်းဆက်ဖြစ်နေတယ်

17

အမြန်ပြန်ဖြေလိုက်ရလေသည်။

လီခယ့်ဘေးတွင် နယ်လှည့်ခရီးသွားကုန်သည်တစ်ယောက်သဏ္ဌာန် ဝတ်စားဆင်ယင်ထားသော လူဝကြီးတစ်ဦးပါ ပါလာလေသည်။ ၎င်းလူကြီးမှာ တံခါးဝမှ စ,ဝင်လာကတည်းက ခန်းမကြမ်းပြင်တွင် ချထားသော ခေါင်းလျှော်ရည်သေတ္တာများကို စားမတတ်ဝါးမတတ်ဟန်ဖြင့် စိုက်ကြည့်နေလေရာ လီယင်မှာ စိတ်မသက်မသာဖြစ်နေရချေတော့သည်။

“ အရှင့်သား မင်းသားခြောက်ကို လာရောက်တွေ့ဆုံပါတယ်။ ဟောဒီက ညီတော်ကတော့ ချမ်အန်းပြည်နယ်က ကုန်သည်တစ်ဦးပင်ဖြစ်တဲ့ ထုံနျန်သာ ဖြစ်ပါတယ်၊ အရှင့်သား။ ”

လီခယ့်မင်းသား စကားတစ်ခွန်းမှ မဟရသေးခင်မှာပင် ၎င်းလူသည် သူ့ကိုယ်သူ မိတ်ဆက်ချေတော့သည်။

လီယင်လည်း ပြန်လည်နှုတ်ဆက်လိုက်ပြီး လီခယ့် ယခုလို ရုတ်တရက်ရောက်လာရခြင်း၏ ရည်ရွယ်ချက်ကို သဘောပေါက်သလောက်ဖြစ်သွားလေသည်။ မျှော်မှန်းထားသည့်အတိုင်းပင် လီခယ့်သည် လီယင်နှင့် အတန်ကြာ ထွေရာလေးပါးပြောပြီးနောက် လိုရင်းကို စကားစ,လာတော့သည်။

“ ညီတော် ခြောက်၊ မင်းရဲ့ ခေါင်းလျှော်ရည်ဟာ အခုအချိန်မှာ အင်မတန်နာမည်ကျော်ကြားနေပြီး ဝယ်လိုသူတွေ မရေမတွက်နိုင်အောင် ရှိတယ်လို့ ကြားရတယ်။ နန်းတော်အပြင်ဘက်မှာရော မရောင်းချချင်ဘူးလား။ ”

လီခယ့်က ဒဲ့ပင် မေးလိုက်လေသည်။

လီခယ့်၏ အမေးစကားဆုံးသည်နှင့် ထုံနျန်မှာ လီယင်၏ အဖြေကို အင်မတန်စိတ်ဝင်စားနေပုံပေါက်ကာ အသေအချာနားစွင့်နားထောင်နေတော့သည်။

လီယင်ကလည်း -
“ ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲ၊ အစ်ကိုတော်ရယ် ” ဟု ဖြေလျက် ဘာမှဆက်မပြောသေးပဲ ထုံနျန်ကို တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်လိုက်သည်။

လီခယ့်လည်း သဘောပေါက်သွားကာ ပြုံးလျက် အသာပထုတ်လိုက်၏။

“ ကဲ မိတ်ဆွေထုံ၊ အပြင်မှာ ခဏလောက် စောင့်ပါဦး။ ကျုပ် ညီတော်လေးကို စကားပြောစရာလေးရှိလို့ဗျာ။ "

ထိုအခါ -
“ မှန်လှပါ၊ အရှင့်သား။ ” ဟု ဆိုကာ ထုံနျန်လည်း စိတ်မပါလက်မပါ ထွက်သွားရချေတော့သည်။