BABA OLMAK +18

Bölüm 78: Aşkın Kimyası

"Ay baba tamam!" dedi Elis gülerken. "Kusucam ay!"

Yere indirdim ve başına uzun bir öpücük kondurdum. Yağız mızmızlanmaya başlayınca ona döndük hepimiz.

"N'oldu oğlum?" dedim yanına otururken.

Elis'te önde durup kardeşinin elini tuttu. Elini öptü. "N'oldu canım kardeşim?" dedi gülümseyerek.

Yağız güldü ve Talya'nın arkasına saklandı. Utanmıştı. Ablasına karşı dayanamıyordu.. İki gülüp sevse hemen utanıyordu..

"Uykusu geldi sanki biraz." dedi Talya. "Ders yaptık biz de birazcık.."

Yağız annesini onaylandıktan sonra konuştu. "Uykum yok ki ama." dedi elleriyle oynarken. "Ablamla oyun oynamak istiyorum."

Elis, "Yağız.." dedi ve gülümsedi. "Gel gidelim odana." Bize baktı. "Gidebiliriz değil mi?"

"Tabii kızım." dedim ve ikisinin saçlarını karıştırdım. "Yalnız yemek saatini unutmayın."

İkili hevesle başını ve el ele verip merdivenlere doğru koştular.

"Yemek hazırlayalım mı biz de?" dedi ömrümün baharı. Ona baktım ve elini tuttum. Gülümsedi. Koklaya koklaya elini öptüm.

"Yorulmasın bu eller." Öptüm yeniden. "Sen dinlen ben hazırlarım."

Yanıma doğru sokuldu. "Bartu." dedi sakin bir sesle. "Ateş konuşuyor mu seninle?"

"Ne konuda canım?"

"Bilmem.. Bir derdi var gibi. Ama anlatmıyor. Sormaya cesaret edemedim bugün. İstemese zorlamam ama bakışları dalıp gidiyor, üzülüyorum."

İkimiz doğrulunca, ellerini tutmaya devam ettim. "Zamanı vardır anlatmasının." dedim ve ellerini öptüm. "Sıkma güzel canını, Ateş ne yapacağını iyi bilir."

"Eksik etmiyoruz değil mi onu?" dedi üzüntüyle. "17 yaşında koca adam oldu diyoruz ama belki üzülüyor.."

"Talya.." dedim ve yüzünü ellerim arasına aldım. "Hayatım şuan sadece kendini üzüyorsun."

"Bilmiyorum Bartu. Geçen son bir ayda neredeyse sadece Yağız'ın üzerine düştüm ben. Sen tabii hepsine yetiyorsun ama.. Bilmiyorum yani, kuruntu mu yapıyorum onu da bilmiyorum.. Kıskanır mı? Özenir mi? Üzülür mü? Bilmiyorum. Bakışları donup kalıyor bir süre, irkilerek kendine geliyor.."

Boğazımı temizledim ve karımın içinde tuttuğu her cümleyi sakince dinledim.

Konudan bağımsız olarak Talya'da da artık bir şeyler yoluna tamamen girmişti. Geçmişte yaşadığı travmaların izlerini yok etmiştik. Ne hissediyorsa ya da ne istiyorsa, veya istemiyorsa hemen söyleyebiliyordu.. Bunları aşmak kolay olmamıştı..

Talya'nın saçını kulağının arkasına sıkıştırdım ve yanağını okşadım. "Ben konuşacağım oğlumuzla.. Ama sen lütfen üzülme tamam mı hayatım?"

Bir şey demedi, sadece iç çekti. İçim acıyordu onu böyle görmeye.

"Her şey girer yoluna sen sıkma canını." dedim ve alnına uzun bir öpücük kondurdum. "Şimdi sen otur ben sofrayı kurayım, tamam mı?"

"Nasıl istersen canım." dedi ve gülümsedi. Zoraki bir gülümseydi..

&

Elis, Yağız ile odalarından döndükten sonra ikisini hemen mutfağa aldım. Talya çorbayı karıştırıyordu.

"Anne çorba içelim!" dedi Yağız hevesle. Bu çocuğun çorba aşkı bir başkaydı.

Talya, "İçeceksin oğlum bekle.." dedi tebessüm ederek.