BABA OLMAK +18

Bölüm 55: Her Kadın Sevilmeye Değer

Selamlar!💟
Talya kızımızın geçmişine döneceğiz..🥺
Haydi bakalım💕
Keyifli okumalar diliyorummm.🙃

***

Benim ismim Talya. Hepiniz bildiği gibi Talya Maran'dım. Boşandım ve Korkmaz soyadıma geri döndüm. Ama artık Ekin oldum! Talya Ekin.

Başkomiser Bartu Ekin'in karısı, Talya Ekin.

Hayatımda çok zorlu süreçlerden geçtim. O zamanlar yaşamanın sadece bir zorluktan ibaret olduğuna gözü kapalı şekilde inandığımı hatırlıyorum. Aslında evet, hayat bir imtihan, ama ben aldığım her nefeste sınanmak zorunda kalmıştım.. Yaşamaya hakkım vardı ama sınandım işte.

Neler yaşadığımı aşağı yukarı bilsenizde, her şeyi merak ettiğinizi duyar gibiyim. O yüzden size neler yaşadığımı anlatmak istiyorum. En başından..

Ben çok mutlu bir ailenin tek kızıydım.. Her şanslı insan gibi güzel bir çocukluğum oldu ve oldukça şanslıydım ki ailem de beni seviyordu. Orta gelirli bir ailedeydik ve kendimize yetiyorduk.

Babam güzel bir şirketin inşaat bölümünde çalışıyordu. Annem ise isterse gündelik temizlik işlerine gidiyor ya da benimle beraber evde güzel vakit geçiriyordu. Küçük Talya mutluydu, huzurluydu. Annem her zaman bana destek oluyor, babam ise her daim arkadamda bir dağ gibi duruyordu.. Ama ben o dağı dokuz yaşımda kaybettim.

Babam çalıştığı şirketin ihmalsizliği yüzünden hayatını kaybetti. Gün gün kontrolleri aksatılan inşaat asansörü, babamın sonu oldu.

İşte o günden sonra bizim imtihanımız katlandı. Annem daha çok çalışmak zorunda kaldı. Okula bir parça ekmek yiyerek gittiğimi bilirim. Annem kaç gece aç uyumuştu da beni bir kere bile aç koymamıştı.

Biz bu durumlar ile cebelleşirken yanımızda sadece Yeşim Halam vardı. Annem tek çocuk olduğu için teyzem veya dayım yoktu. Baba tarafım ise bize tümüyle sırtını dönmüştü. Biz de zaten onlara babam için katlandığımızdan pek de umursamamıştık. Ama Yeşim Halamın yeri bizde hep ayrı olmuştu.

Hayatımız böyle ilerlerken ben büyümüştüm. Derslerime sıkı sıkı asılıyor ve her sene olmasada okul birincisi oluyordum. Annem benim bu başarılarım ile mutlu oluyordu ve daha da hayata tutunuyordu.

Beşinci sınıf bitti, altıncı, yedinci, sekizinci sınıf bitti derken liseye başlamıştım. Hayat orada daha bir katlanmıştı. İki katı, belki dört katı zorluk vardı belimizde.

Dört sene boyunca masraflarım yüzünden annemin beli bükülsede sınav senemde üniversiteyi kazanmayı başarmıştım.

Benim öyle büyük hayallerim yoktu. O yüzden küçüklükten bu yana severek oynadığım voleybolu peşinden gitmiş ve İstanbul Üniversitesi'nin Besyo bölümüne girmiştim. Yetenek sınavlarımı güzelce geçmiştim. İki yıl boyunca istediğim bölümü okuyacaktım. Benden mutlusu yoktu.

Üniversitenin ilk yılı sportif kimliğim ile çok güzel arkadaşlıklar edinmiştim. Aynı dala duyduğumuz sevgi ile altı tane pırlanta gibi arkadaşım olmuştu. Ama içlerinden birisi yüzünden arkadaş grubumuza dahil olan kişinin, benim cehennemin olacağından daha haberim yoktu..