BABA OLMAK +18

Bölüm 33: Nihayet

Hepinize merhaba sevgili okurlarım!🖐🏻

Nasılsınız? Umarım iyisinizdir. Beni soracak olursanız.. Ben birazcık hastayım. Bu yüzden dün bölüm atamadım. Hem eksikti, hem de içime sinmemişti.🥺❤️

Güzel bir bölüm ile geldim.. Bu günü kurtarır. Neyse.. Sizi daha fazla tutmayayım.💓

Oy vermeyi ve isterseniz de yorum yapmayı unutmayın..🌿

Yazım hatası var ise affola..🌻

Keyifli okumalar..🌼

***
Saat sabaha karşı, beşe doğru gelirken anca hastaneden çıkmışlardı. Doktor ne kadar sorun yok dese de Bartu, Elis için tüm tetkitleri yaptırmayı uygun görmüştü. O yüzden saat beşi görmüşler ve anca çıkabilmişlerdi.

Hastaneden çıktıktan sonra Bartu hızla arabanın kapısını açtı ve Elis üşümesin diye hemen binmelerini istedi. Talya hemen yan koltuğa geçti, kızını sıkıca sardı. Yanaklarından öptü. Onun fıldır fıldır olan gözlerine bakıp gülümsedi. Tekrar tekrar öpüp kokladı.

Fazla bekletmeden Bartu'da bindi. Arabayı çalıştırdı ve hastane bahçesinden çıktılar.

"Ne kadar kalabalıktı acil öyle, değil mi?"

Bartu kafa salladı. "Biz uyurken herkes uyuyor sanıyoruz. Oysa burada insanlar hastalıklarla uğraşıyorlar."

"O en son gelen bebek çok ağladı.. İçim parçalandı sanki. Ama benim prensesim hiç zorluk çıkartmadı.."

Bartu keyifle gülümsedi ve Talya'nın dizini okşadı. Elis'ten yine bir sevinç çığlığı kopmuştu.. Hepsi keyifle güldüler.

&

Bartu yolda müsait bir yere sağa çekip durdu. Araba durunca, Bartu'ya bakan Talya neden durduğunu anlamamıştı. "Neden durduk?"

Bartu ona bakıp hafifçe gülümsedi ve cebinden telefonunu çıkarttı. "En yakın eczane nerede ona bakacağım canım. Araba kullanırken telefon bakamam, siz varsınız arabada."

Talya anlayınca gülümsedi ama hemen ardından yüzünü astı. Bartu'ya baktı. "Yani biz olmasak kullanacaksın telefon, araba kullanırken. Öyle mi?"

Bartu 'bak senn' der gibi tek kaşını kaldırıp Talya'ya baktı. "Yok canım. Lafın gelişi o." dedi ve Talya'nın o keskin ithamlarından kaçtı.

Talya tam cevap verecekken arabanın içini Elis'in keyifli bir kahkahası kapladı yeniden. Annesinin kucağında Bartu'ya gitmek için kıpır kıpır oluyordu şimdi de..

"Babası.." dedi Bartu tüm sevecenliğiyle.. "Eve gidelim seveceğim seni ama şimdi annede durmalısın."

Talya aşkla ikisini izledi. Bu adamın gözleri bir farklı oluyordu Elis'e baktığı zaman. Sevgiyle bakıyordu, aynı karnını okşarken olduğu gibi..

Şu zamana kadar bir sürü sınavdan geçmişlerdi ama Bartu bir kere bile off dememişti. İtiraz etmemiz ya da onları yalnız bırakmamıştı. Belki de çektiğim tüm acıların hediyesidir.. diye düşüneden edemedi Talya. Açıkçası öyle de sayılırdı. Talya evliliğinden bu yana sürekli fiziksel ve psikolojik şiddet gören zavallı bir kadın olmuştu. Hamile kaldığını öğrendiğinde bile bu durum değişmemişti, aksine artmıştı. Faruk kaç kere bebek düşsün diye çabalamıştı.. Bunu sadece Talya bilirdi.

Bu kadar zalimliğin arasında bir pırlanta gibi parlamıştı Bartu. Önce karnını, sonra kendini, ardından kalbini sevmişti Talya'nın.. Talya da sevmese ayıp olurdu değil mi? Sevmese ayıp olurdu..