BABA OLMAK +18

Bölüm 1: Karşılaşma

"Haydi Allah'a emanet biraderim."

Arkadaşlarla gittiğimiz halı sahadan dönüyordum. Nasıl yorulmuşum ama anlatamam.

İnceden aşilim de sızlıyordu. Çok zorlamadan vardım arabama. Eşyaları fırlatır gibi arka koltuğa attım ve sonra arabaya bindim.

Saat akşam 11 civarıydı. Şarjım bitme eşiğindeydi.

Arabayı sürerken hafif hafif aşilim sızlamaya devam ediyordu. Kırmızı ışığı fırsat bilerek bileğimi okşadım. Şuan saat geçti. Yarın bir sağlık ocağına görünsem iyi olurdu.

Muhtemelen hekimim Hakan Bey bana yine mi futbol diye kızacaktı. Deli dolu bir adamdır kendisi. Severim.

Eve varmama yaklaşık olarak beş/on dakika ya vardı ya yoktu.

Kuruyan dilim damağıma karşı eve yakın bir büfe de durdum su falan almak için. Torpidoya baktım ama cüzdanım orada değildi.

"Haydaa"

Arka tarafa doğru dönüp spor çantamı elime almıştım ki sol camın oradan jet gibi geçen araba ile bir an irkildim. "Ya sabır." dedim içimden. Her direksiyon tutana araba veriliyordu. Büfede durmuştu o da.

Çantamdan cüzdanımı alıp arabadan indim. Büfeye doğru yürürken sanki bileğimin ağrısı hafiflemiş gibiydi.

Büfeye girip bizim her zaman gördüğümüz abimizden bir su bir de sigara alıp çıktım. Arabaya doğru yürürken, az önce yandan geçen arabanın içindeki diyalog dikkatimi çekmişti.

"Sen hâlâ daha yemeyi mi düşünüyorsun Talya? Kaç kilo oldun farkında mısın? Daha kaç aylıksın gerçekten üçüz taşıyor gibisin. Ben sürekli sana böyle şeyler söylemek zorunda mıyım?"

Bir adam konuşuyordu ve bunun yanında duyduğum tek şey ağlayan bir kadın sesiydi. Ağlamasının yanında konuşmaya çalışıyordu.

"S-sadece çilek istedim. Özür dilerim. Canım çekmiş-"

"Başlatma lan çileğine, başlatma!"

"B-bağırma.."

Kadının ağlaması şiddetlenirken adımlarımı o arabaya yönelttim. Adam hâlâ avel avel bağırıyordu.

Gözümle gördüm. Elini direksiyona vurup sinirden çıldırmış gibi konuştu. Bağırıyordu. "Talya bak beni çıldırtma!"

Sinirlenmiştim. Kimse bir kadına böyle bağırmamalıydı.

Elimle arabanın üstüne hafifçe vurdum. "Şş birader ayıp olmuyor mu ya?"

Adam çoktan bana 'hayırdır' bakışları atmaya başlamıştı. Kadınsa bir eli karnında, diğer eliyle akan gözyaşlarını siliyordu. Ama ne çare, sildikçe hemen yenisi akıyordu.

"Anlamadım?" dedi adam hâlâ avel avel bakarken.

"Kadına diyorum bağırmak yakışıyor mu?" dedim. Sinirli çıkmıyordu sesim ama ufaktan bir ikaz barındırıyordu.

"Sanane birader." dedi. İçimden sabır çektim. Sabrımı zorluyordu tavırları. Zaten üzerindeki adrenalin yüksekti. Her an yanlış kararlar verebilecekmiş gibi duruyor dememe kalmadan arabadan indi.