BABA OLMAK +18

Bölüm 3: Teşekkür

Vücudumu yaslandığım duvardan ayırdım ve bana doğru gelen devreme baktım.

"Var mı bir haber?" dedim. Kafa salladı. Saate baktığımda on dakikamız vardı.

Bugün açılan boşanma davasının üzerinden bir hafta geçmişti. Bugün de duruşmaları vardı. Faruğa tutuklama kararı çıktığı için iki kolunda jandarma kenarda bekliyordu.

Bana ve devreme ölümcül bakışlar atmak ile meşguldü. Yersen.

"E ne zaman gelir o zaman?" dedim ve derin bir nefes alıp verdi. Konuşmaya başladı. "Gelemeyecek devrem." dedi ve elindeki hastane raporlarını gösterdi.

"Sabaha karşı fenalaşmış, hastanedeymiş şuan." demesiyle kaşlarım çatılmıştı istemsiz.

"Ne olmuş?" dedim hemen.

"Vallaha bana da tam bilgi vermediler. Sadece duruşma için sunulacak belgeleri alabildim. Duruşma iptal olmasın diye. İfadesi de burada, boşanma isteğini beyan ettiği imzalı kağıtta." deyip elindekileri bana uzattı.

Kağıtları alıp baktım ama anlamadığım tip terimleriyle doluydu kağıt. Sıkıntıyla bir nefes alıp verdim ve kafa salladım.

Zamanın geçmesiyle avukat geldi ve kağıtları verdik. Kendisinin halledeceğini söyledi ve bana bırakın dedi. Ardından duruşma saati gelmişti ve isim söylemiyle içeri girdiler. Biz de devremle. bitmesi bekledik.

Aklım Talya'da kalmıştı. Nesi vardı acaba? Neden fenalaşmıştı? Aklıma gebe olduğu gelince daha da merak ediyordum. Keşke hangi hastane olduğuna baksaydım diye geçirdim içimden.

Sıkıntıyla nefes alıp verdiğim için devremin dikkatini çekmiştim.

"Noldu Devrem?" dedi merakla. Bir şey anlamında kafa salladım amansonrasında konuştum. "Kadına takıldı aklım. Sen fenalaştı falan dedin ya hamile ya hani bir de. Ondan." dedim.

Yüzüme baktı ve kafa salladı. "İyidir devrem merak etme. Şu boşanma bir sonuçlansın, gideriz sorarız." dedi. Kafa sallayıp önüme döndüm.

Aradan geçen bir yıl gibi olan bir saatten sonra kapılar açıldı ve Faruk sinirli bakışlarını direkt bana çiviledi. "Siz çeldiniz lan benim karımın aklını! Siz yoldan çıkardınız!" dedi sinirle.

Kendime hakim olmayıp konuştum. Adım atmıştım ki devrem tuttu kolumdan. "Hadi lan oradan! Kadına çektiren sensin, o boşanmak istedi diye yardımcı olduğumuz için suçlu biz miyiz!?" dedim sinirle.

"Sizinle isim bitmedi! O Talya'da kurtuldum sanmasın! Hepinizi mahvedeceğim!" dedi sinirle.

"Elinden geleni ardına koyarsan şerefsizsin!" dedim ben de ve yanımıza gelen Talya'nın avukatına baktım.

"Boşandılar. Şu anlık bir problem yok ama Faruk içeride fazla durmaz. Birkaç haftaya çıkar. Delil yetersizliği var. Evirip çevirene kadar göbeğim çatladı. Koruma ve uzaklaştırma olması rahatlığına kapılmayın. Kadın cinayetleri bu rahatlık yüzünden oluyor. Faruk'un eski sabıkalarını didiklemek istiyorum. Böylece daha fazla ceza alacaktır. İçeride siz yoktunuz ama. ben Gördüm. Bu adamın akıl sağlığı da yerinde değil. Lütfen bunun peşini kolay bırakmayın. Zira ben bırakmak istemiyorum." dedi ve her kelimeyi derimize derimize işledi.

Her dediğine karşın küçük bir sohbet ettikten sonra herkes dağıldı. Ben de devremle hastaneye doğru yol aldım.

Hastaneye vardığımız zaman kalbim bir değişik atıyordu. Sanki kötü bir şey olacakmış gibi ya da başka bir şey.

Danışmadan isim soy isim vererek odasını öğrendik ve asansörü kullanarak kata çıktık. Odasının önüne geldiğimizde kapıyı tıklattım. O. gün gördüğümüz kadın açtı kapıyı, annesi. Artık aşina olmuştu bize. Şefkatle gülümsedi.