BABA OLMAK +18

Bölüm 34: Ölümle Gelen Kurtuluş

Hepinize merhaba sevgili okurlarım!🍭🌸

Sınırın dolmasına bir tanecik oy kalmış dedim lafı mı olur.. Ve dün bahsettiğim geri dönüş bölümü ile geldim. Acaba neler olmuş.. Sizi daha fazla tutmadan bölüme alayım..🍒🍉

Oy vermeyi ve isterseniz de yorum yapmayı unutmayın lütfen..🌈🎈

Hatalarım var ise affola..🌼

Keyifli okumalar.❤️🧸

***
Birkaç ay önce

"Size afiyet olsun.." dedi Burçak kısık sesle. Ardından daha kısık bir sesle konuştu kardeşine doğru. "Buğlem beni odaya götürür müsün?"

Buğlem başını salladı ve masadan kalktı. Ablasının koluna girip onun da kalkmasını sağladı.

"Yarın o lavukla mı buluşacaksın?"

Burçak adımlarını durdurdu ve derince nefeslendi. Yine başlıyorlardı..

"Evet." dedi kendinden emin şekilde. "Doktor randevum var."

Abisinin burnundan bir hıh nidası çıktı. Burçak Buğlem'in kolundan çekti ve gitmek istediğini belirtti. Tam gideceklerken abisi konuştu. "Göreceksin yani öyle mi?"

Burçak tek kelime etmeden, Buğlem ile mutfaktan çıkınca abisi daha da öfkelendi ve bağırdı. "Mutfağa dön Buğlem!"

Buğlem ablasına baktı ve onun korkudan hızlı hızlı inip kalkan göğsünü gördü. Elleri de titriyordu.

"Ama abi abl-"

"Sana dön dedim!"

Buğlem yavaşça Burçak'ın kolundan çıktı. Burçak onun kolunu tutacakken kendini çekti.

"Buğlem.." dedi titreyen sesiyle Burçak. Buğlem ise akan gözyaşını silip mutfağa döndü.

"Otur böyle abicim.." dedi Buğra. Ardından Buğlem'in yanağını okşadı. "Abisinin gülü."

Buğlem bunlara hiçbir tepki vermeden dümdüz önüne bakıyordu. Buğra derince bir nefes alıp verdi ve konuştu. "Sen de gel şimdi Burçak."

Buğlem bu cümleyle gözlerini yumdu ve gözyaşları bir mermi edasıyla yanaklarına yağdı..

"Göreceksin ya yakında.. Antrenman olur sana da.."

"Abi lütfen yapm-"

"Kes sesini abicim.." dedi Buğra dişlerinin arasından Buğlem'e bakmadan.

Burçak aldığı nefesleri kontrol etmeye çalışırken, ezberlediği kadarıyla yürümeye çalıştı. İlk iş hiç kıpırdamadan arkasına döndü. Soluna kaydı ve duvara tutuna tutuna denk geldiği ilk boşluktan içeri girdi. Nefes seslerinden burasının mutfak olduğunu anladı.

"Otur masaya." dedi Buğra. Burçak gözünden akan yaşı sildi ve her yerini çarpa çarpa o masaya oturdu.

Buğra ona doğru uzandı ve saçına dokunduğunda Burçak hemen başını geri çekti. Bu Buğra için son damla olmuştu..

"O randevuya gidilmeyecek.." dedi Buğra.

"Gideceğim." dedi Burçak kendinden emin şekilde yeniden. Ne kadar emin olsa da sesinin titremesi olağandı..

Buğra elini yemek yedikleri masaya vurdu ve yüksek sesle irkilen iki kız kardeş, masanın altından birbirlerinin ellerini tuttular.

Sinirle güldü ve konuşmaya başladı Buğra. "Eğer o randevuya gidersen, yemin olsun kırarım bacaklarını! Kör olmana bir de sakatlık eklenir"