BABA OLMAK +18

Bölüm 16: Aile ve Minnet

Merhabalar efendim!

Kısa ve tatlış bir bölümle geldim.. Bugünü kurtarır. İşlerim olduğundan yazamıyorum.. Mazur görün. Ayın otuzundan sonra bomba bölümler gelecek..

E haliyle otuzuna kadar da her gün bölüm var.

Talya, Elis ile eve döndüğünde
asıl kaosları izleyin.🤭

Bölümü Talya'nın ağzından okuyacaksınız..

İyi okumalar.

***

Bir insan tekrar doğmadan, hayata yeniden gelmiş gibi hissedebilir miydi? Ya da yeniden nefes almaya başlayabilir miydi?

Evet. Doğabilirdi de, hissedebilirdi de..

Ben bugün yeniden doğdum ve yeniden nefes almaya başladım. Ve bunu minicik, küçücük ve masum bir beden sağladı.

Elis. Benim Elis'im.. Canım kızım. Masum evladım.

Kucağıma verildiği an, yeniden bir kalbim olduğunu hissettim ve ciğerlerimi delip geçen oksijenin anlamını kavradım.

Hayatımın tam ortasına, rastgele, ağlamaktan ve bağırmaktan içimin çıktığı bir gece de girdi. İstemediğim, bağıra bağıra reddettiğim bir durumun sonucu oldu.

O ani gelenlerin en anlamlısı oldu. Benim hayatıma anlam kattı.

Benim güzel prensesim..

✨

Elis'i getirip giden hemşire geri geldiğin de bana birçok şey hakkında bilgi verdi.

Nasıl emzirilir? Nasıl tutulur? Nasıl yıkanır? Nasıl altı alınır? Nasıl gazı çıkarılır? Hepsini güzel bir şekilde anlattı.

Hemşire bilgilendirme yaparken Bartu'dan yanımızdaydı ve hemşire ne derse telefonuna not aldı.

Şaka yapmıyorum gerçekten yaptı.. Görmeliydiniz. Sınavı için son ders kopya hazırlayan öğrenciler gibiydi.. Ellerini hızlı hızlı kullanıyor ve hemşirenin hiçbir lafını kaçırmıyordu.

Ara ara birbirimize bakıp gülümsemiştik. O söz vermişti.. Ve o, sözünü tutacak kadar da mert bir adamdı.

Hemşire odadan çıktıktan sonra Bartu'da annemi karşılamak için gitti. Ben de odada yalnız kalınca kızımı emzirmek için kucağına aldım. Ama öylesine heyecanlıydım ki ellerim titriyordu. Yardım için hemşire çağırdım.

Kızımı ilk kez emzirecektim ve korkuyordum.. Birkaç kez göğsümü sıktım ve sütümün damlıyor oluşunu görmek benim için dünyalara bedel oldu. Evladımı emzirebilecektim.

Yavaşça hemşireden Elis'i aldım ve göğsüme hizaladım. Minik ağzı göğsümü bulur bulmaz emmeye başladı.

Ben anne olmuştum ve kızımı ilk kez emziriyordum. Öylesine iştahla emiyordu ki, sanki önünden alan varmış gibi..

O sütünü iştahla emerken ben de onun pürüzsüz yüzünü inceliyordum. Kusursuzdu. Yavaşça elini tuttum ve eğilip öptüm. Emerken bana bir gülümseme bahşetti.

Tuttuğum elini ufak ufak okşarken birden baş parmağımı tuttu, sıkı sıkı avcuyla. Gülümsedim ve konuştum.

"Buradayım annem.. Buradayım güzel kızım.."

Beni anlıyormuş gibi mırıltılar çıkartmaya başlayınca güldüm. "Sen anneyi anlıyor musun.. Hm? Elis'im.."

Dakikalar sonra göğsümde hissettiğim dille göğsümü ağzından itti ve süt damlayan dudaklarıyla bana baktı. Kocaman gülümsedim ve kenardaki bebek mendiliyle ağzını sildim. "Doydu mu benim kızım? Hm? Doydu mu benim prensesim..?"