BABA OLMAK +18

Bölüm 67: Nane

Merhabalar efendim

bir arkadaşa bakıp çıkacağim der gibi bir bölüm oldu haahwjfkenfrkfk

neyyseeeeeee Keyifli okumalar asklsrrrrr

Oy vermeyi ve isterseniz de
yorum yapmayı unutmayın lütfennnn

❤️

***

20 Gün Önce

"Bu dosya kapanalı neredeyse aylar oldu komiserim. Dosyanın yeniden açılması demek ailenin yarasını yeniden deşmek demek. Bana soracak olunursa yapmamalıyız."

Oturduğum yerden Kenan Ali'nin konuşmasını dinliyordum. Sürekli benim ilgilendiğim dosyalarda pürüz çıkıyordu ve bu beni çok fazla geriyordu. İşini temiz yapmayı kendine ilke edinen birisi olarak ziyadesiyle rahatsız hissediyordum.

"İfade için kimse gelmez mi diyorsun?" dedim. Elindeki kalem ile oynuyordum. Kenan Ali başını iki yana salladı. Ardından ben de başımı 'tamam' anlamında salladım. "Tamam öyleyse. Sadece ifadeler temize geçilsin o zaman, onu da Suzan halleder zaten."

Kenan Ali anladığına dair başını salladı ve benden müsaade isteyip odadan çıktı.

Oturduğum sandalyede geri yaslandım. Saat beşe doğru geliyordu. Aklımı ne kadar işlerle meşgul etmeyi başarsam da, aklımın diğer yarısı ondaydı; Alev'de.

Öylesine garip bir kadın ki, hayatıma girdiği andan beri bir şekilde aklımın kapısını çalmayı başarıyor. Değişik bir çekime sahip. Ve ben de o çekime kapılan sıradan bir insanım.

Neredeyse on gündür ondan bir tık yok. Zaten olmamalı?  Doğru. Ama insan bir yerde garipsiyor. Çünkü Alev'i aldatan adam şuan benim eski sevgilim ile beraber. Neler oluyor, ne dönüyor bilmek istiyorum. Fazla merak ettiğim belli olmasın diye de Buğlem'i de arayamıyorum. İki arada bir derede çırpınıyorum.

Ama Alev...

Alev çok asi bir kadın. Asi olduğu kadar güçlü de. Karşısında ki erkeğe minnet etmeyecek kadar zeki. Aklınızı alıp, taa anasının gözüne götürecek kadar da cüretkar. Aklın anasının gözüne mi gitti Fatih??

O ilk, sorgu odasında ki hallerini hâlâ unutamıyorum. Hayatımın en yıkık döneminde güçlü kahkalarımın sebebi olmuştu. Deli kadın işte.. Bunu dediğimi duysa muhtemelen bana şey derdi; "Was? (ne?) Sensin deli!"

Kısa süre aklıma gelen sesiyle güldüm ve başımı iki yana sallayarak düşünce bulutların dağıttım.
Oturduğum yerden kalkıp ceketimi giydim ve telefonumu cebime attım. Odamdan çıktım. Suzan ve Kenan Ali aynı masada oturmuş benim verdiğim dosyayı inceliyorlardı. Yani muhtemelen. Kapı sesini duyunca bana baktılar. Başımla 'kolay gelsin' dedim. Onlar da aynı şekilde teşekkür ettiler.

Bartu bugün emniyete gelmedi. Ateş'e yaptıkları oda alışverişinin kargoları geldiği için onlarla ilgileneceklerdi. Montaj işleri için yardıma gelebileceğini söyledim ama o kendi yapmak isteyince fazla zorlamadım. Oğlu için kendi çabalamak istiyordu.. Ne denir ki? Bir gün bir evladım olursa anlarım onu..

Emniyetten çıktım ve arabama doğru ilerledim. Kapıyı açacakken emniyet bahçesine bir ekip arabası girdi. Sirenleri bahçeye girince susmuştu. Bakışlarım oraya kayınca dirseğimi kapıya yasladım ve izledim.

Bir dakika? Yuh artık! Arabadan Alev indi ve hızla emniyete koşmaya başladı. Peşinden de bizim polis arkadaşlar koşuyordu. Onu öyle görünce peşinden giden polislere elimle 'durun' yaptım ve Alev'in ardından emniyete girdim. Suzan'ın masasında duruyordu. Acele acele konuşuyordu.