BABA OLMAK +18

Bölüm 17: Başlangıç

Hepinize merhaba...💗
Çok heyecanlı yazdığım bir bölümle karşınızdayım..
Bölümü Talya'nın ağzından okuyacaksınız. ✨
İyi okumalar sevgili okurlarım! 💖

***

Elis'in ağlaması odayı doldururken, annem eşyalarımı çantaya yerleştiriyordu.

Saat ona geliyordu.

Elis'i, Bartu gittikten sonra çokkez emzirmış, gazını almış ve altını temizlenmiştim. Ama nenolduysa Bartu gittikten sonra oldu. Bir türlü yavrumun ağlaması dinmedi ve sakinleşmedi.

Bartu'nun dediği gibi Fatih bizi almaya geliyordu ve bana attığı mesaja göre az sonra burada olurdu. Taksi ile dönme fikrini öne sunsamda ne Fatih ne de Bartu bunu istemediler. Ben de fazla zorlamadım.

Bartu her zaman ki gibi babacanlığını göstermişti.. Ah Bartu.. Güzel kalpli adam.

Yavaşça Elis'in beşiğine yaklaştım ve kucağıma aldım. İlk önce onun üzerini giydirmiştik. O çoktan hazırdı. Her şey bir yana hâlâ ağlamaya devam ediyordu. Canını yakacak ya da onu huzursuz edecek hiçbir şey yoktu. Benim de neden ağladığına dair bir fikrim yoktu.

Kucağıma iyice yerleşince sırtını okşadım ve kokusunu içime çektim.

"Anne.. Elis'im.. Ağlama güzel yavrum. Ne oldu sana böyle sessiz sessizdin.."

Hâlâ ağlamaya devam ediyordu ama yine bir nebze sakindi.

"Çantalar hazır yavrum." diyen anneme baktım. Yanımıza almadığımız bir şey de yoktu. Odadan çıkacakken, odanın kapısı çaldı ve Fatih içeri başını uzattı. Ardından tüm bedeniyle girdi.

"Ben geldim.." dedi. "Oyy oyyy Eliss.." Eskiden ilk bize hal hatır soran adam şuan hemen Elis'e gitmişti. Yaptığı çeşitli komik şeyler Elis'in hoşuna gitmişti ki ağlaması durmuştu.

"Allah tuttuğunu altın etsin Fatih. Ağlıyordu, sustu sayende.."

"Bebektir bu ağlar Talya. Olsun. Daha iyi günlerin.." deyip güldü. Beraber güldük.

"Haydi hazırsanız çıkalım.." dedi ardından. "Hazırız." dedim ve hastaneden çıktık.

Arabaya bindiğim zaman Elis uyumaya başlıyordu ufak ufak. Biraz daha pışpışladıktan sonra tamamen uyumuştu.

"Nasılsın işlerin nasıl gidiyor Fatih oğlum.." diye sordu annem. Fatih minnetle gülümseyip konuştu. "Rabbime çok şükür her şey yolunda Nergis Annem." dedi. Artık anneme anne diyordu ve bu benim çok hoşuma gidiyordu. İnşallah Bartu'da anne der..

Yol boyunca yaptığımız tatlı tatlı sohbetten sonra eve vardık. Arabadan indiğimizde Fatih bize müsaade vermeden çantalarımızı alıp eve taşıdı.

"Sağolasın oğlum." dedi annem.

"Ne demek anne." dedi Fatih. Hemen ardından annemin elini aldı. Öpüp alnına koydu.

"Teşekkürler Fatih." dediğim de, rica ederim gibisinden kafa salladı ve gülümsedi. Elis'in yüzünde ki örtüyü açıp yanağını okşadı. "Sen de dikkat et kendine ufaklık.." dedi sessizce..

Sonrasında cebinden küçük bir altın çıkardı ve Elis'in örtüsüne taktı. Ben Fatih'e bakarken o çoktan takmayı bitirmişti. "Bu da benden olsun.." dedi. "Fatih.." dedim ama bir sebep duymak istemediği belliydi.

"Allah razı olsun." dediğimde elini göğsüne koydu. "Hepimizden.." deyip arabasına doğru yürüdü. Ardından bize el salladı ve biz eve girdikten sonra gitti.